پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از چیزهایى که خدا خلق کرده، چیزى فراوان تر از فرشتگان وجود ندارد.»

امیرالمومنین على (ع) در وصف فرشتگان فرمودند: «آنان داناترین آفریدگانت به تو هستند و ترسانترین آنها از تو و نزدیکترینشان به تو. در پشتها [ى نرینگان] نبوده و در زهدان ها جاى نداشته اند. از آبى پست آفریده نشده اند و حوادث روزگار آنها را پریشان نساخته است. آنان با همه مقام و منزلتى که نزد تو دارند و با اینکه همه وجودشان عشق به توست و با وجود طاعت بسیارشان از تو و کمى غفلتشان از امر تو، اگر حقیقت و کنه آنچه را که از تو بر آنان پوشیده است مشاهده کنند، بى گمان اعمال خود را کوچک خواهند شمرد.»

امام صادق (ع) می فرمایند: «فرشتگان نه مى خورند، نه مى آشامند و نه ازدواج مى کنند؛ بلکه با نسیم عرش زندگى مى کنند.»

همچنین، آن حضرت (ع) فرموده اند: «خداوند فرشتگانى دارد که تا روز قیامت در حال رکوعند و فرشتگانى دارد که تا روز قیامت در حال سجودند.»

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «سپس، خداوند سبحان براى اسکان دادن در آسمان هاى خود و آباد ساختن آسمان بلند ملکوت خویش، مخلوقاتى بدیع، یعنى فرشتگانش را بیافرید و به وسیله آنها شکاف هاى راه هاى گشاده آسمان ها را پر کرد و فاصله هاى میان فضاهاى آنها را با آنان بیاکَند.»

امام باقر (ع) درباره آیه «له معقبات من بین یدیه ومن خلفه یحفظونه من امر الله...» فرمودند: «به فرمان خدا او را از اینکه در چاهى بیفتد یا دیوارى بر سرش خراب شود یا آسیبى به او برسد، حفظ مى کنند و همین که اجلش رسید او را با آن تنها مى گذارند و به سوى مقدراتش مى رانند.این معقّبات عبارتند از دو فرشته که در شب از او مراقبت مى کنند و دو فرشته که در روز محافظتش مى نمایند و این کار را به نوبت انجام مى دهند.»

  منابع:

تفسیر قمّی

بحارالانوار

میزان الحکمه