وبلاگ شب/
تویی بهانه‌ام اما بهانه‌ای که ندارم
تویی بهانه‌ام اما بهانه‌ای که ندارم/ گذاشتم سر خود را به شانه‌ای که ندارم/ مرا رها کن و بگذار در قفس بنشینم/ که دلخوشم به همین آب و دانه‌ای که ندارم.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، سید حمیدرضا برقعی در آخرین مطلب وبلاگ شخصی خود با عنوان پرسه در خیال فطعه سروده خود را آورده است که در ادامه می‌آید:
تویی بهانه‌ام اما بهانه‌ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه‌ای که ندارم
تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سوی نشانه‌ای که ندارم
چگونه حرف دلم را به چشم‌هات بگویم
قصیده‌ای که نگفتم، ترانه‌ای که ندارم
مرا رها کن و بگذار در قفس بنشینم
که دلخوشم به همین آب و دانه‌ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه‌ای که ندارم
تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سوی نشانه‌ای که ندارم
چگونه حرف دلم را به چشم‌هات بگویم
قصیده‌ای که نگفتم، ترانه‌ای که ندارم
مرا رها کن و بگذار در قفس بنشینم
که دلخوشم به همین آب و دانه‌ای که ندارم
