به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، آمریکا طی سال های گذشته به بهانه مبارزه با تروریسم در افغانستان حضور نظامی داشت و با معرفی گروه "طالبان"به عنوان نماد فعالیت های تروریستی، جای جای این سرزمین را زیر پا گذاشت.

با این همه، به تازگی بر پایه اعلام روزنامه «داون» پاکستان، وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) اعلام کرده است پس از سال 2014 میلادی (از دی ماه 1393 به بعد) "محمد ملاعمر" رهبر طالبان و دیگر رهبران این گروه را تا زمانی که تهدید مستقیمی از طرف آنان متوجه ایالات متحده آمریکا نباشد، هدف قرار نخواهد داد. به عبارت دیگر از دیدگاه این کشور، عضویت در طالبان به معنای ضد آمریکا بودن نیست. (1)

"جان کربی" سخنگوی پنتاگون، با ترسیم خطی میان نیروهایی که همچنان به فعالیت های تروریستی ادامه می دهند و طالبان غیرنظامی، اعلام کرد هر نیروی طالب که حملات خود را ادامه بدهد، در امان نخواهد بود.

"باراک اوباما" رییس جمهوری آمریکا نیز در سخنان مشابهی اعلام کرد سربازان آمریکایی تا پایان سال 2014 میلادی (یازدهم دی ماه) به ماموریت نظامی خود در افغانستان پایان خواهند داد.

به گفته او، این نیروها به سوی کسانی شلیک خواهند کرد که بخواهند آمریکایی ها را هدف قرار دهند یا تهدیدی برای نیروهای رسمی افغان باشند.

این سخنان می تواند بیانگر چند پیام از سوی آمریکا باشد و تحولات و سناریوهای (نمایشنامه های) احتمالی را دنبال کند:

- در آغاز باید این نکته روشن شود که آیا آمریکا در حال تغییر راهبرد پیشین خود - از میان برداشتن تمام عناصر و بدنه طالبان به عنوان بانیان حادثه یازدهم سپتامبر 2001 میلادی (بیستم شهریور 1380 خورشیدی)- و اتخاذ راهبرد تازه ای است که در آن علاقه ای به کشتن افرادی که آمریکا را هدف اصلی خود نمی دانند، ندارد؟

- به لحاظ روانی، اعلام این موضوع از سوی پنتاگون به عنوان بازوی اجرایی نظامی آمریکا می تواند نیروهای طالب را به سوی این دیدگاه سوق دهد که تعدیل دیدگاه ها نسبت به آمریکا می تواند به طور برابر مواضع آمریکا نسبت به طالبان را نرمتر کند.

- شاید یکی از دلایل طرح این موضوع آن باشد که آمریکایی ها با بیان چنین سخنانی که بار روانی دارد، کاهش میزان مسوولیت های خود نسبت به افغانستان در درجه نخست و پس از آن کاهش کشته های احتمالی در جنگ های آتی با طالبان را دنبال می کنند.

- در سال جاری میلادی آمریکا معامله ای با نیروهای طالبان انجام داد که طی آن یک سرباز آمریکایی با پنج تن از رهبران طالب معاوضه شد. ملاعمر این امر را پیروزی بزرگی برای خود دانست و از "شیخ تمیم بن حمد آل ثانی" امیر قطر، بابت میانجیگری تشکر کرد.

این معامله می تواند آغازی برای مبادلات بیشتر نیروهای طالبان با سربازان آمریکایی باشد.

- این سناریو (نمایشنامه) چندان دور از ذهن نخواهد بود که با تغییر ماموریت آمریکا از شرایط نظامی به حالت آموزشی و مشاوره ای، زمینه برای انجام اقدام های خودسرانه بدون اطلاع دولت مرکزی افغانستان بیش از پیش فراهم شده است؛ یعنی در شرایطی که آمریکایی ها در برابر افغان ها نجنگند، پیش شرط های ذهنی نیروهای طالب به سوی تغییر شرایط خواهد چرخید.

در گذشته نیز برخی مقام های آمریکایی چندین بار بدون اطلاع دولت افغانستان گفت و گو با طالبان را آغاز کردند که این امر با اعتراض «حامد کرزی» رییس جمهوری پیشین افغانستان، همراه بود.

- نکته ای که اکنون برای مردم افغانستان مطرح می شود این است که با دسته بندی تازه آمریکایی، اگر طالبان از فهرست دشمنانی که باید مورد هدف قرار گیرند بیرون بروند، جایگاه آنان را چه کسانی پر خواهند کرد؟

آیا واقعا می توان طالبان را به گونه های "طالبان مهاجم" و "طالبان بی آزار" تقسیم کرد؟ چرا که اگر طالبان را یک گروه بی آزار بدانیم که قرار نیست به اهداف دیگر حمله کند، دیگر نام آن، طالبان نخواهد بود و می توان این افراد را شهروندان تازه افغانستان دانست.

با توجه به تغییر دولت افغانستان و شرایط در حال گذار آن (اداره دولت به دست رییس جمهوری و رییس دولت اجرایی بر خلاف قانون اساسی)، کابل در ایجاد چنین شرایطی چه جایگاهی دارد و چگونه خود را با این تغییرها هماهنگ می کند؟

روشن است تقسیم بندی آمریکا در اعلام طالبان خوب و بد با توجه به شرایط کنونی، پیام ویژه ای دارد که باید برای درک بهتر این موضع تازه واشنگتن، منتظر اقدام های آتی طالبان، واکنش کاخ سفید و همچنین مواضع متقابل کابل بود.

به هر ترتیب سخنان تازه مقام های آمریکایی درباره طالبان را باید آغاز راهی دانست که آمریکا در پیمودن آن، وقت بسیار طولانی خواهد داشت، یعنی تا هر زمان که موفق شود حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان را تمدید کند.
/انتهای پیام
منبع:ایرنا