به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران، 9 دی در تاریخ نظام جمهوری اسلامی ایران یک روز فراموش ناشدنی است؛ روزی که بصیرت ملت انقلابی ایران تجلی یافت و پیوندشان با ولایت مستحکم‌تر شد.

در این گزارش به بازخوانی وقایعی می‌پردازیم که منجر به زایش فتنه 88 و آشوب افکنی‌ها و هنجارشکنی‌هایی شد که در نهایت با خشم و اعلام انزجار امت انقلابی ایران اسلامی نسبت به فتنه گران، به شکل گیری حماسه 9 دی انجامید.

22 خرداد سال 88 در حالیکه رای گیری برای انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در بسیاری از شعبه ها ادامه داشت، "میر حسین موسوی" در یک کنفرانس خبری پیش از پایان رای گیری، رمز کودتا را اعلام کرد و خود را برنده قطعی انتخابات با اختلاف رای بالا دانست.

پیرامون انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و هیجانات سیاسی و اجتماعی آن، تکه‌های متعددی از آرزوهای گرد گرفته دشمنان وجود دارد و حالا فرصتی برای فهم زوایای فتنه‌ای است که یک طرف آن تلاش غرب برای هدف قرار دادن اصول نظام ما با شورش شرم آور اقلیتی علیه قانون است.

در فضایی بدون غبار و با گذشت زمان می‌شود، دست‌های دشمنان را به وضوح دید و و گرفتاری و گناه بزرگ برای کسانی است که لحظه‌ای در تکاپوی دشمن برای تحقق آرزوهایش تردید کرده باشند، آرزویی که دیگر بیان آن محتاج استعاره نیست.

چندی پیش هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق آمریکا با حضور در موسسه صهیونیستی سابان، در پاسخ به این سوال که تنها موضوعی که آرزو داشتید در برابر آن متفاوت عمل می‌کردید، چه بود، چنین پاسخ داد که "اگر به گذشته برگردیم معتقدم موضوعی که می‌توانستیم در مورد آن متفاوت و بهتر عمل کنیم، واکنش ما به اغتشاشات خیابانی ایران در تابستان پنج سال پیش بود، ما به طور گسترده با کارشناسان امور ایران و منابع مختلف در امور جاسوسی مشورت می‌کردیم، آن‌ها به ما می‌گفتند، برای آمریکا حمایت آشکار از معترضان سازنده نیست، چون مردم ایران به هیچ وجه از دخالت خارجی خوششان نمی‌آید، اما اگر به گذشته برگردیم آرزو داشتم که صریح‌تر از معترضان انتخابات ایران حمایت می‌کردیم".

کلینتون در همان سخنرانی اخیرش در موسسه صهیونیستی سابان، گفت: "شما نمی‌توانید تصور کنید که ما چه کمک‌هایی به معترضان انجام دادیم، برای مثال ما از نقش توئیتر در ارتباط میان اغتشاش گران ایرانی مطلع شدیم و از تعطیلی موقت این شبکه اجتماعی برای بازسازی جلوگیری به عمل آوردیم تا اغتشاش گران بتوانند با هم ارتباط بهتری داشته باشند." 

اما این سخنان نقطه آغاز توهم غربی‌ها برای اهداف خود در ایران نیست، نشریه نیویورک تایمز 31 می 2005 یعنی 4 سال قبل از حوادث فتنه 88، در مقاله‌ای به قلم "تد فورهام" و بازنشر شده در پایگاه "رایت وب" می‌نویسد: الیزابت چنی فرزند دیک چنی معاون اول جورج بوش، الیوت ابرازم و بیل کریستول دو تن از جمهوری خواهان افراطی دفتری در پنتاگون به نام دفتر تغییر ویژه در ایران ایجاد کرده‌اند.

در ادامه مطلب نیویورک تایمز آمده است: دفتر مزبور، سه هدف را دنبال می کرد که عبارت بودند از: کمک های اقتصادی محرمانه به گروه های مخالف ایران، سازماندهی  یک جریان رسانه ای که شهروندان ایران را تحت تاثیر قرار دهد و ایجاد تاثیر میدانی بر جریانات و اقدامات خرابکارانه در ایران.

"گیدون راچمن" با مقاله ای تحت عنوان " جمهوری خواهان به سمت فاجعه" 15 ژانویه 2007 در فاینشنال تایمز می گوید: الیزابت چنی از سال 2006، دو دفتر یکی در اروپا و دیگری در خاورمیانه برای  گسترش فعالیت در جهت تغییر رژیم در ایران ایجاد کرده و در طول 15 ماه با واسطه گری دو نفر با نام های "جان هانا" و دیوید ورونسر" با مخالفان ایران دیدار داشته است.

"استفان دایسمن" 16 فوریه  سال 2006  سه سال قبل از انتخابات سال 88 در مقاله ای با عنوان "رایس بدنبال میلیون ها دلار برای تغییر در ایران" می نویسد: کاندولیزا رایس وزیر خارجه وقت آمریکا  خواهان چند برابر شدن بودجه میز ایران برای کمک به نهادهای فعال مخالف ایران و رادیو تلویزیون‌های فارسی زبان بوده است.

اما پی گیری اهداف غربی در راستای سازماندهی کودتای مخملین نیازمند تئوری سازی و تحرک گسترده در اقلیت روشنفکر یک جریان خاص می شود به طوری که نشریه لیبرال آمریکا  صراحتا می گوید آمریکا برای پیاده سازی خواسته های خود نیازمند تعدادی کارگر سیاسی است  تا آثار و تفکرات دلخواه غرب  وارد جامعه ایرانی شود.

این نشریه در ادامه  از کتاب‌هایی نام می برد که می توانند در پیاده سازی تفکرات غربی در ایران موثر باشند، کتاب هایی مانند "انقلاب منفرد لهستان" اثر تیموتی گارتن اش، 4 ماه خونین، ضروریات تغییر" نوشته جان هگ، " زنجیره عمل گرایی" اثر ریچارد رورتی تئوریسین آمریکایی،" به سمت دموکراسی" نوشتن جین شارپ نظریه پرداز شناخته شده انقلاب‌های رنگی، "تئوری احساسات" از امرش هلر، سیاست پرداز انقلاب مخملی مجارستان، "قدرت ارتباطات" اثر امانوئل کاستلز پایه گذار مرکز دیپلماسی عمومی سازمان سیا و "دموکراسی نامطمئن سیاست آمریکا در انقلاب گرجستان"  نوشته لینکلن نیچه.

مرور گذشته استعماری افعال غربی  تا جایی پیش می رود که بر اساس مطلب پایگاه دیده بان مسلمانان، " کند تیبرمن از مرکز دموکراسی آمریکا  یک روز قبل از انتخابات سال 88 می گوید: ما در ایران شاهد یک انقلاب رنگی خواهیم بود؛ میلیون ها دلار از بودجه مرکز دموکراسی آمریکا برای انقلاب رنگین در ایران هزینه شده است.

 اما بررسی حوادث رخ داده در  طول زنجیره مخدوش فتنه  دست های آلوده غربی را به خوبی نشان می‌دهد  که گاهی به صورت مستقیم و گاهی از آستین عوامل داخلی فتنه خواسته های خیالپردازانه خود را دنبال می کردند اما تبادل توهم میان مهره های خارجی و عناصر داخلی  دارای بعد خیانتکارانه مهمی است که از تلاش فتنه گران برای دریافت هرچه بیشتر کمک های خارجی  رونمایی می کند.

"رائول مای گرشت" افسر سازمان سیا در بنیاد دفاع از دموکراسی آمریکا چند روز پس از انتخابات  سال 88  در مصاحبه با نیویورک تایمز  می گوید: معترضان ایرانی  به صورت مداوم از  واشنگتن درخواست کمک کردند، بویزه در زمینه ارتباطات ماهواره ای و دستگاه های چند رسانه ای و آمریکا تلاش زیادی برای تدارک این امکانات انجام داد.

"مایکل لدین" سناتور شناخته شده آمریکایی سال 2012 در گفتگو با بنیاد سرمایه گذاری تجاری آمریکا موضوع تامل برانگیزی را در مورد این اقدامات بیان می کند. وی می گوید: سران جنبش سبز در یک نامه 8 صفحه به اوباما خواهان تداوم کمک و حمایت های آمریکا شدند و با تشریح شرایط ایران خواستند آمریکا هر تصمیمی لازم است اتخاذ کند تا شاهد پیشرفت‌هایی در جهت تمایلات غرب باشد.

از جمله موسسه کارنگی با "کریم سجادپور"، موسسه خاور نزدیک واشنگتن با "محسن سازگارا" و "مهدی خلجی"، موسسه بروگینکز با " ولی نصر"، بنگاه رند با "علیرضا نادر" سخنران اجلاس صهیونیستی هرتزلیا، موسسه امنیت داخلی با "فاطمه حقیقت جو"، موسسه آزادی ایران وابسته به بنیاد صهیونیستی امریکن اینتر پرایز با "امیرعباس فخرآور"، موسسه صلح آمریکا و "مهرانگیز کار"، موسسه هاور و "عباس میلانی" و مراکز دیگر از جمله هریتاچ پاندرمیشن و  پاتسون با حضور کارشناسان آمریکایی امور ایران مانند "ریچارد وایتز" که مجموعه این افراد تلاش برای تصویب تحریم ها علیه ملت ایران با هدف ایجاد اختلال در روند رو به جلوی کشور را در دستور کار خود قرار داده بودند.

 اما این اشتباهات آمریکایی‌ها تا بالاترین سطح حکومتی این کشور پیش می رود و مضمون سخنرانی های اوباما و کدهای او در حمایت از فتنه گران را تشکیل می‌دهد.

این حمایت های غربی اما به همین جا ختم نمی شود، یک کلونی کمتر دیده شده در فرانسه با محوریت "اردشیر امیر ارجمند" مشاور میرحسین موسوی و برادر او که از اعضای اصلی منافقین در استراسبورگ است شکل می گیرد و مستقیما به ستاد فتنه می‌رسد.

البته روند پلکانی اشتباهات غرب در فرانسه اتفاق می افتد؛ در لندن اما با گذشت نیم قرن از کودتای 28 مرداد 1332 و نقش آفرینی بی بی سی، باز هم صدای عناصر کودتا از آنجا شنیده می شود.

"گردون براون"نخست وزیر وقت انگلیس نیز از قافله اظهارات اروپایی و آمریکایی در حمایت از فتنه گران عقب ‌نماند و البته صداهای ذوق زده صهیونیست‌های کودک کش نیز در میان آن‌ها شنیده شد و در نهایت پای بیوه شاه مخلوع نیز به معرکه کشیده شد و او سران فتنه را افرادی شجاع خواند.

اما تمام نقشه های چند ساله دشمنان انقلاب و تقلاهای تمام و کمال آن ها با حرمت شکنی در عاشورای سال 88 فرو می ریزد و صبر ایمانی و انسانی جامعه در برابر اهانت های متعدد فتنه گران به مقدسات پایان می گیرد.

حماسه نهم دی ماه با حضور خودجوش و عاشورایی مردم صدای رسای ملت ایران در برابر تمام دنیای دشمنان انقلاب بود، اگرچه مقیاس این حضور و حمایت بسیار فراگیر تر از ذهن زمین گیر شده دشمنان است اما تصاویر این راه پیمایی به خوبی نشان می‌دهند که در میان گردوغباری که فتنه گران به پا کرده بودند، برای مردم هرگز راه حقیقت گم نمی‌شود.