عضو کمیسیون اقتصادی مجلس:
دولت باید خودرو را مثل بنزین ارزان کند
بازخوانی فتنه 88 / بخش اول
مدیریت بیرونی فتنه 88؛ از نظریه‌پردازی در اتاق‌های فکر آمریکا و اروپا تا عملیاتی کردن نظریه‌ها توسط سفارت‌خانه‌ها
ارائه کمک‌های مالی بلاعوض در چارچوب دیپلماسی عمومی، نفوذ رابطین این سفارتخانه به ستاد‌های انتخاباتی کاندیداهایی که طبق برآورد استراتژیست‌های لندن نشین از بالقوه‌گی هنجارشکنی برخوردارند، ارتباط گیری با برخی افراد شناسایی شده و گسیل کارکنان سفارت به مکان‌های اغتشاش و آشوب تنها بخش کوچکی از اقدمات مداخله گرایانه و روباه صفتانه سفارت انگلیس در ایام فتنه 88 بود.
به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران، نظام جمهوری اسلامی ایران در طول 36 سال گذشته بحران‌های زیادی را پشت سر گذاشته است؛ از شرارت‌های گروهک‌های ضد انقلاب در بدو تاسیس جمهوری اسلامی تا تهاجم وحشیانه رژیم بعث صدام با حمایت همه جانبه دول غربی؛ از پرونده سازی‌های کذایی دولت‌ها و سازمان‌های بین المللی تا وطن فروشی‌های مشتی منورالفکر مدعی اصلاح طلبی؛ همه و همه بحران هایی بودند که غالبا با مدیریت بیرونی و نقش آفرینی تعمدی یا سهوی عناصر فریب خورده داخلی به اجرا در می آمدند؛ البته نباید ناگفته بماند که بحران های مزبور به مدد پیوند مستحکم امت وامامت در ساختار نظام جمهوری اسلامی، ره به جایی نبردند و تنها لکه ننگی برای عاملین این بحران‌ها در اذهان مردم باقی ماند.
فتنه 88 یکی از همان بحران های مذکور است، بحرانی که تدارکات و لجستیکش از اواسط دهه 70 کلید خورده بود؛ آتش فتنه 88 اگرچه با بصیرت مردم انقلابی ایران و هدایت‌های داهیانه رهبر فرزانه انقلاب، پس از هشت ماه خاموش شد، اما بی تردید خیانت‌ها و وطن فروشی‌های بازیگران آن فراموش ناشدنی است، بازیگرانی که رویکردی جاه طلبانه در پیش گرفتند و در معامله‌ای حقیرانه، ارزش ها و اصول انقلابی را به دشمنان قسم خورده این مرز و بوم معاوضه کردند.
باشگاه خبرنگاران قصد دارد در آستانه حماسه باشکوه 9 دی، به بازخوانی حوادث فتنه 88 بپردازد؛ بازخوانی‌ای که شاید گوشزدی باشد برای افرادی که تحت هر عنوانی، خود را به تجاهل می‌زنند و سعی دارند با غسل تعمید فتنه گران، غبار فراموشی را نسبت به فتنه 88 بر اذهان مردم بپاشند.
مدیریت بیرونی فتنه 88؛ از نظریه‌پردازی در اتاق‌های فکر آمریکا و اروپا تا عملیاتی کردن نظریه‌ها توسط سفارت خانه‌ها
در این گزارش به تحرکات 17 سفارتخانه خارجی در ایام فتنه 88 و اقدامات دولت‌های متبوع آنها در مدیریت بیرونی فتنه می‌پردازیم؛ اقداماتی که طیف وسیعی از تکنیک‌های نرم اعم از راه‌اندازی دفاتر رسانه‌ای و تئوریزه و فرموله کردن آشوب‌های مدنی را شامل می‌شد.
زمانیکه "جوزف نای" استراتژیست آمریکایی در دانشگاه هاروارد به تشریح و تبلیغ تئوری قدرت نرم می‌پرداخت، هیچگاه تصور نمی‌کرد که سردمداران کاخ سفید با در دستور کار قرار دادن نظریه او، به مقابله با دولت‌های مستقل و مشکل ساز(البته از منظر هژمونی آمریکایی) بروند.
در قدرت نرم که استراتژی نوین آمریکا برای حفظ سیطره هژمونیک خود در قرن 21 است، از فاکتورهای متنوع و متکثری بهره گرفته می شود؛ این فاکتورها طیف وسیعی را شامل می‌شوند که عبارتند از: زیرساخت‌های جامعه اطلاعاتی، ابزارهای ارتباطی تکنولوژیک، شبکه‌های اجتماعی، تخصیص بودجه های هنگفت برای کانالیزه کردن اقدامات و استحاله شخصیت‌های از پیش تعیین شده، احداث زنجیره ای از رسانه های دیداری و شنیداری برای هجمه‌های پروپاگاندایی ، استخدام نیروهای به اصطلاح پیاده نظام و .....
وقوع کودتای مخملی در کشورهای هدف، حداقل نتیجه‌ای است که سردمداران آمریکا از عملیاتی کردن تئوری قدرت نرم، طلب می‌کنند. آمریکا در حدود 20 کشور، پروژه کودتا مخملی را پیاده کرده است. اوکراین، گرجستان و قرقیزستان سه نمونه از کودتاهای مخملی اخیر است که با حمایت مالی آمریکا و بنیادی تحت عنوان "جامعه باز" با مدیریت "جرج سورس" به اجرا درآمده است.
از مدت‌ها قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال 1388، اظهارات و سخنرانی‌های سناتورهای آمریکایی و تئوریسین‌های موسسات غربی در خصوص این انتخابات آغاز شد، اظهارات و سخنرانی‌هایی که یک فصل مشترک داشت و آن عبارت بود از لزوم تغییر در ساختار حکومتی نظام جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر تجربیات کودتاهای مخملی در اوکراین و گرجستان.
ساماندهی پروژه کودتای مخملین در ایران به مانند نمونه‌های قبلی به "بنیاد جامعه باز" به مدیریت "جرج سورس" واگذار شد؛ بنیادی که به واسطه ارتباط گیری‌هایی که در اوایل دهه 80 با برخی شخصیت‌های مدعی اطلاح‌طلبی درون نظام انجام داده بود، برای اجرای این پروژه، از منظر آمریکایی‌ها گزینه مناسبی محسوب می‌شد.
با استناد به اعترافات دستگیرشدگان و فعالین متواری فتنه 88، نقش بنیاد سورس در تغذیه مالی جریان برانداز آشکار می شود؛ جریانی که فروپاشی از درون را در دستور کار خود قرار داده بود و در این راستا آموزش تکنیک‌های نافرمانی مدنی و مبارزات بدون خشونت را از طریق دفاتر رسانه‌ای و تبلیغاتی بنیاد مزبور کسب کرده بود.
بر اساس بررسي‌های انجام شده در فاصله سال های 1371 تا 1388، حداقل هشت دفتر ويژه در كشورهای مختلف به منظور ارتباط‌گيری، هماهنگ‌سازی، آموزش و تجهيز فتنه گران راه اندازی شده بود؛ اين دفاتر که زير نظر سيا و پنتاگون فعاليت مي‌كردند، به سرشاخه‌هايی در تهران وصل بودند و از طريق اين سرشاخه‌ها، به شناسایی و توجیه افراد مستعد برای هنجارشکنی و آشوب‌افکنی می‌پرداختند.
علاوه بر دفاتر مزبور که در کشورهای خارجی مستقر بودند، در داخل نیز، 17 سفارتخانه غربی مسئولیت جمع‌آوری اطلاعات حساس، ارتباط هدفمند با برخی از مراكز نظام و راه اندازی شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی تحریک کننده را در قبل از انتخابات ریاست جمهوری دهم بر عهده داشتند.
نقش برجسته سفارت انگلیس در فتنه 88، از مدیریت میدانی اغتشاشات تا بازتولید و القاء دروغ تقلب
در روزهای آغازین فتنه 88، بخصوص در هفته آخر خرداد، سفارت انگلیس به نیابت از دولت خبیث و طماع لندن، به مرکز فرماندهی آشوب‌ها و القاء ادعای دروغین تقلب تبدیل شده بود. نقش این سفارتخانه در ترتیبات میدانی آشوب به حدی برجسته بود که در همان هفته نخست آشوب‌ها، چند تن از کارکنان سفارت مزبور توسط نیروهای امنیتی دستگیر شدند.
اعترافات دستگیرشدگان مرتبط با سفارت انگلیس نشان داد که این سفارتخانه از مدت‌ها قبل از انتخابات ریاست جمهوری دهم، برنامه‌های ویژه‌ای را برای این انتخابات تدارک دیده است.
ارائه کمک‌های مالی بلاعوض در چارچوب دیپلماسی عمومی، نفوذ رابطین این سفارتخانه به ستاد‌های انتخاباتی کاندیداهایی که طبق برآورد استراتژیست‌های لندن نشین از بالقوه‌گی هنجارشکنی برخوردارند، ارتباط گیری با برخی افراد شناسایی شده و گسیل کارکنان سفارت به مکان‌های اغتشاش و آشوب تنها بخش کوچکی از اقدمات مداخله گرایانه و روباه صفتانه سفارت انگلیس در ایام فتنه 88 بود.
حسین رسام یکی از کارکنان سفارت انگلیس در دومین جلسه دادگاه متهمان براندازی نرم به تشریح استراتژی دیکته شده به این سفارتخانه برای ارتباط گیری با افراد شناسایی شده پرداخت و گفت: "سفارت انگلیس به دلیل سیاست‌های خصمانه‌اش درایران و ترس ازافشای ارتباط گیری بامنابع داخلی اقدام به ارتباط گیری از طریق کارکنان محلی می‌کند".
رسام که بعنوان تحلیگر در سفارت انگلیس مشغول به کار بود در رابطه با نحوه ارتباط گیری‌های خود، در دومین جلسه دادگاه گفت: من حدود 130 مرتبط داشتم که متعهد شدم تعداد آنها را به 180 نفر برسانم و تماس‌های من با آنها در اماکن عمومی، رستوران‌ها و کافی شاپ‌ها با هزینه سفارت انگلیس بود که مطالب مورد گفت‌وگو در این جلسه‌ها نیز به اطلاع مقامات لندن می‌رسید.
رسام در ادامه افشاگری‌های خود در دادگاه، به ارتباط گیری سفارت انگلیس با روشنفکران و دگراندیشانی که دارای زاویه با نظام بودند پرداخت و ادامه داد: برای ایجاد مرتبطین جدید، از امتحان‌های آیلس که حدود 2 هزار نفر در آن شرکت می‌کردند استفاده می‌شد و اطلاعات این افراد در اختیار شورای فرهنگی بریتانیا قرار می‌گرفت.
300 هزار پوند، میزان مبلغی بود که از جانب وزارت خارجه انگلیس برای سفارت این کشور در ایران جهت ارتباط گیری با سازمان‌های مردم نهاد مقرر شده بود. این ارتباط گیری که در راستای سیاست دیپلماسی عمومی تعریف می‌شد با هدف استفاده از ظرفیت های این سازمان‌ها در بزنگاه فتنه 88 انجام گرفت؛ به گونه‌ای که بسیاری از بازداشت‌شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم با استناد به اعترافات خودشان، علاوه بر انتساب به یکی از نهادها و تشکل های مدنی، با سفارت انگلیس نیز همکاری داشتند.
البته اقدامات و تدارکات سفارت انگلیس قبل از انتخابات، تنها به ارتباط گیری اعضاء آن با دگراندیشان و تشکل‌های مدنی منحصر نمی‌شد، بلکه مقامات این سفارتخانه، سفرهایی استانی را ترتیب داده بودند تا از گرایشات و سلایق مردم شهرهای مختلف ایران و همچنین میزام مشارکت آنها در انتخابات، کسب اطلاع کنند؛ سفرهایی که حتی تا دو روز قبل از موعد انتخابات در 22 خرداد 88 نیز ادامه داشت.
تحلیل محتوا سخنان ائمه جمعه و منصوبان رهبری و زیرنظر گرفتن اقدامات نیروهای سپاه و بسیج، یکی دیگر از فعالیت‌های سفارت انگلیس در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم بود؛ رسام در اعترافات خود، دستورالعملی دو صفحه ای را در جلسه دادگاه نشان داد که مستقیم از سوی لندن به سفارت انگلیس در ایران مخابره شده بود و از مقامات سفارت انجام دستورالعمل فوق را طلب کرده بود.
اما در جریان فتنه 88، سفارت انگلیس برای آشوب‌افکنی و القاء تقلب به کمک‌های شبکه رسانه‌ای بی بی سی امید زیادی بسته بود، به نوعی که می‌توان گفت طبق دستورالعمل ارسالی از لندن، وظایف میان سفارت انگلیس و بی بی سی برای ایجاد آشوب و القاء تقلب تقسیم شده بود.
تلویزیون بی بی سی فارسی که در سال 1387 با تخصیص بودجه مستقیم از جانب وزارت خارجه انگلیس و با هدف تاثیرگذاری سوء در انتخابات ریاست جمهوری ایران راه اندازی شده بود، با پخش گزارش‌هایی جهت دار که توسط مرتبطین رسانه‌ای سفارت انگلیس در تهران تهیه می‌شد، به بازتولید و مفهوم سازی‌هایی در جهت التهاب آفرینی و متشنج کردن فضای کشور در ایام فتنه 88 پرداخت.
مازیار بهاری یکی از همان مرتبطین رسانه ای سفارت انگلیس بود که تحت عنوان شهروند خبرنگار، به جاسوسی برای سفارت و تهیه خوراک خبری و مستند سازی های جعلی برای شبکه بی بی سی پرداخت؛ نامبرده اخیرا با حمایت مالی سرمایه داران بهایی، در ساخت فیلمی سراسر توهین آمیز تحت عنوان "گلاب" به کارگردانی "جان استوارت" مشارکت کرده است.
اما ماجرای مداخله‌های سفارت انگلیس در ایام انتخابات ریاست جمهوری دهم، زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم، "توماس برن" دبیر دوم سفارتخانه مزبور پیش از انتخابات با برخی اعضای حزب اعتماد ملی(حزب مهدی کروبی) و همچنین مسئولان ستاد انتخاباتی میر حسین موسوی ملاقات‌های جداگانه‌ای را انجام داده است. اینکه دبیر یک سفارتخانه بیگانه که خبث طینت کشور متبوع آن علیه ایرانیان بر کسی پوشیده نیست، پیش از انتخابات در چه زمینه‌هایی با نزدیکان دو تن از نامزدها گفتگو کرده از همان اسراری است که پاسخ آن بر عهده فتنه گران است.
بعد از اعلام نتیجه رسمی انتخابات ریاست جمهوری دهم و طرح ادعای دروغین تقلب از سوی دو تن از نامزدهای شکست خورده، فعالیت رسمی سفارت انگلیس برای تهیه آتش توپخانه هجمه‌پراکنی علیه نظام جمهوری اسلامی آغاز شد؛ به گونه‌ای که حتی مقامات لندن با دیدن نخستین تصاویر از تظاهرات غیرقانونی طرفداران نامزد شکست خورده، به اصطلاح زنجیر پاره کردند و در پیامی به مقامات و مسئولان سفارت دستور دادند تا در تظاهرات غیر قانونی با در دست داشتن نمادهای سبز شرکت کنند.
"پاتریک دیویس" کاردار سفارت انگلیس به همراه دبیر سوم این سفارتخانه، دو تن از افرادی بودند که بر خلاف عرف دیپلماتیک و معاهدات بین‌المللی، با بر تن کردن لباس سبز در تظاهرات هنجارشکنانه و اغتشاش گونه، هواداران کاندیداهای شکست خورده شرکت کردند و به صورت میدانی، مدیریت اغتشاشات را به دست گرفتند.
نقش سفارت‌خانه‌های فرانسه و ایتالیا و استرالیا در فتنه 88
علاوه بر سفارت انگلیس که به نوعی در فتنه 88 گوی سبقت را از سایر سفارت‌خانه‌های دول متخاصم ربوده بود، سفارت خانه فرانسه نیز برای عقب نماندن از همسایه شمالی خود، نقش قابل تاملی در فتنه 88 علیه منافع و مصالح ملی ایرانیان ایفا کرد.
"برنارد کوشنر" وزیر خارجه وقت فرانسه که در میان دیپلمات‌های اروپایی بیشترین سمپات را نسبت به رژیم صهیونیستی داشت، در نخستین روزهای اغتشاش‌آفرینی و آشوب‌افکنی فتنه‌گران، طی یک مصاحبه تلویزیونی از آمادگی سفارت فرانسه در تهران برای پناه دادن به اغتشاش گران خبر داد.
"نیکولا سارکوزی" رئیس جمهور وقت فرانسه نیز که در آن ایام، پرونده رسوایی اخلاقی همسر ایتالیایی‌اش، او را در میان افکار عمومی فرانسوی‌ها منفور کرده بود، پس از مشاهده تصاویر اغتشاشات در خیابان‌های تهران، عنان از کف داد و عرف و شانیت یک رئیس جمهور را کنار گذاشت و طی یک سخنرانی، اراذل و اجامر حاضر در اغتشاشات را مورد نوازش و ملاطفت قرار داد و به آنها وعده کرد که برای ادامه اغتشاشات بر روی سفارت فرانسه در تهران حساب ویژه‌ای باز کنند.
"نازک افشار" یکی از کارکنان سفارت فرانسه بود که سابقه 18 سال فعالیت در بخش فرهنگی این سفارتخانه را داشت؛ وی که در اغتشاشات پس از انتخابات 88، حضور فعالی داشت، پس از دستگیری، اعتراف کرد که حضورش در اغتشاشات با هماهنگی و تحریک مسئولان سفارت فرانسه بوده است.
افشار در بخش دیگری از اعترافات خود، به دستور ویژه‌ای که از سوی مقامات سفارت فرانسه به همه کارکنان سفارتخانه ابلاغ شده بود پرده برداشت؛ دستوری که کارکنان سفارت را ملزم می‌کرد تا در هنگام درگیری‌ها و اغتشاشات، درهای سفارتخانه را بر روی اغتشاش‌گران بگشایند و نهایت همکاری را با آشوبگران راه یافته به سفارت داشته باشند.
"کلوتیدریس" یکی از مرتبطین سفارت فرانسه بود که از سوی این وزارت‌خانه مامور شده بود تا با حضور در تجمعات غیرقانونی و تهیه عکس و گزارش از این تجمعات، خوراک خبری و هجمه پراکنی مقامات و رسانه‌های فرانسوی را فراهم کند؛ "کلوتیدریس" برای تحریک هر چه بیشتر اغتشاش‌گران، آنها را با وعده پخش تصاویرشان در رسانه‌های فرانسوی و تسهیل صدور ویزا برای آن ها، اغوا می‌کرد.
اما علاوه بر سفارت فرانسه که رقابت شدیدی با همتای انگلیسی‌اش در تاثیر گذاری بیشتر بر روند فتنه 88 داشت، نباید از نقش سفارتخانه ایتالیا نیز غافل شد، سفارت‌خانه‌ای که در روزهای آغازین فتنه 88، هفتاد ویزا را برای اغتشاش‌گران صادر کرد؛ اقدامی تامل برانگیز که "فرانکو فراتینی" وزیر خارجه وقت ایتالیا در اواخر سال 2009 در نشست وزرای خارجه اتحادیه اروپا در بروکسل از آن بعنوان برگ برنده رم در نقش آفرینی در اشوب‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران نام برد.
اما استرالیا نیز که به نوعی در تقسیمات بین‌المللی، کشوری تحت سیطره و نفوذ انگلیس و ماترک ملکه پیر این کشور محسوب می‌شود، در ایام فتنه 88، بیکار ننشست و به سفارتخانه خود در تهران دستور داد که همپای سفارت‌خانه‌های انگلیس، کانادا، فرانسه و ایتالیا، بر آتش اغتشاشات و آشوب‌های پس از انتخابات ایران بدمد؛ البته مقامات سفارت استرالیا، پروژه خود برای متشنج کردن فضای داخلی ایران را از قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم کلید زدند، به گونه ای که "شون مورفی" دبیر این سفارت خانه، قبل از انتخابات چندین بار به ستاد انتخاباتی میر حسین موسوی مراجعه کرد و با برخی از مسئولان این ستاد به رایزنی و گفتگو پرداخت.
انتهای پیام/
فتنه 88 یکی از همان بحران های مذکور است، بحرانی که تدارکات و لجستیکش از اواسط دهه 70 کلید خورده بود؛ آتش فتنه 88 اگرچه با بصیرت مردم انقلابی ایران و هدایت‌های داهیانه رهبر فرزانه انقلاب، پس از هشت ماه خاموش شد، اما بی تردید خیانت‌ها و وطن فروشی‌های بازیگران آن فراموش ناشدنی است، بازیگرانی که رویکردی جاه طلبانه در پیش گرفتند و در معامله‌ای حقیرانه، ارزش ها و اصول انقلابی را به دشمنان قسم خورده این مرز و بوم معاوضه کردند.
باشگاه خبرنگاران قصد دارد در آستانه حماسه باشکوه 9 دی، به بازخوانی حوادث فتنه 88 بپردازد؛ بازخوانی‌ای که شاید گوشزدی باشد برای افرادی که تحت هر عنوانی، خود را به تجاهل می‌زنند و سعی دارند با غسل تعمید فتنه گران، غبار فراموشی را نسبت به فتنه 88 بر اذهان مردم بپاشند.
مدیریت بیرونی فتنه 88؛ از نظریه‌پردازی در اتاق‌های فکر آمریکا و اروپا تا عملیاتی کردن نظریه‌ها توسط سفارت خانه‌ها
در این گزارش به تحرکات 17 سفارتخانه خارجی در ایام فتنه 88 و اقدامات دولت‌های متبوع آنها در مدیریت بیرونی فتنه می‌پردازیم؛ اقداماتی که طیف وسیعی از تکنیک‌های نرم اعم از راه‌اندازی دفاتر رسانه‌ای و تئوریزه و فرموله کردن آشوب‌های مدنی را شامل می‌شد.
زمانیکه "جوزف نای" استراتژیست آمریکایی در دانشگاه هاروارد به تشریح و تبلیغ تئوری قدرت نرم می‌پرداخت، هیچگاه تصور نمی‌کرد که سردمداران کاخ سفید با در دستور کار قرار دادن نظریه او، به مقابله با دولت‌های مستقل و مشکل ساز(البته از منظر هژمونی آمریکایی) بروند.
در قدرت نرم که استراتژی نوین آمریکا برای حفظ سیطره هژمونیک خود در قرن 21 است، از فاکتورهای متنوع و متکثری بهره گرفته می شود؛ این فاکتورها طیف وسیعی را شامل می‌شوند که عبارتند از: زیرساخت‌های جامعه اطلاعاتی، ابزارهای ارتباطی تکنولوژیک، شبکه‌های اجتماعی، تخصیص بودجه های هنگفت برای کانالیزه کردن اقدامات و استحاله شخصیت‌های از پیش تعیین شده، احداث زنجیره ای از رسانه های دیداری و شنیداری برای هجمه‌های پروپاگاندایی ، استخدام نیروهای به اصطلاح پیاده نظام و .....
وقوع کودتای مخملی در کشورهای هدف، حداقل نتیجه‌ای است که سردمداران آمریکا از عملیاتی کردن تئوری قدرت نرم، طلب می‌کنند. آمریکا در حدود 20 کشور، پروژه کودتا مخملی را پیاده کرده است. اوکراین، گرجستان و قرقیزستان سه نمونه از کودتاهای مخملی اخیر است که با حمایت مالی آمریکا و بنیادی تحت عنوان "جامعه باز" با مدیریت "جرج سورس" به اجرا درآمده است.
از مدت‌ها قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال 1388، اظهارات و سخنرانی‌های سناتورهای آمریکایی و تئوریسین‌های موسسات غربی در خصوص این انتخابات آغاز شد، اظهارات و سخنرانی‌هایی که یک فصل مشترک داشت و آن عبارت بود از لزوم تغییر در ساختار حکومتی نظام جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر تجربیات کودتاهای مخملی در اوکراین و گرجستان.
ساماندهی پروژه کودتای مخملین در ایران به مانند نمونه‌های قبلی به "بنیاد جامعه باز" به مدیریت "جرج سورس" واگذار شد؛ بنیادی که به واسطه ارتباط گیری‌هایی که در اوایل دهه 80 با برخی شخصیت‌های مدعی اطلاح‌طلبی درون نظام انجام داده بود، برای اجرای این پروژه، از منظر آمریکایی‌ها گزینه مناسبی محسوب می‌شد.
با استناد به اعترافات دستگیرشدگان و فعالین متواری فتنه 88، نقش بنیاد سورس در تغذیه مالی جریان برانداز آشکار می شود؛ جریانی که فروپاشی از درون را در دستور کار خود قرار داده بود و در این راستا آموزش تکنیک‌های نافرمانی مدنی و مبارزات بدون خشونت را از طریق دفاتر رسانه‌ای و تبلیغاتی بنیاد مزبور کسب کرده بود.
بر اساس بررسي‌های انجام شده در فاصله سال های 1371 تا 1388، حداقل هشت دفتر ويژه در كشورهای مختلف به منظور ارتباط‌گيری، هماهنگ‌سازی، آموزش و تجهيز فتنه گران راه اندازی شده بود؛ اين دفاتر که زير نظر سيا و پنتاگون فعاليت مي‌كردند، به سرشاخه‌هايی در تهران وصل بودند و از طريق اين سرشاخه‌ها، به شناسایی و توجیه افراد مستعد برای هنجارشکنی و آشوب‌افکنی می‌پرداختند.
علاوه بر دفاتر مزبور که در کشورهای خارجی مستقر بودند، در داخل نیز، 17 سفارتخانه غربی مسئولیت جمع‌آوری اطلاعات حساس، ارتباط هدفمند با برخی از مراكز نظام و راه اندازی شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی تحریک کننده را در قبل از انتخابات ریاست جمهوری دهم بر عهده داشتند.
نقش برجسته سفارت انگلیس در فتنه 88، از مدیریت میدانی اغتشاشات تا بازتولید و القاء دروغ تقلب
در روزهای آغازین فتنه 88، بخصوص در هفته آخر خرداد، سفارت انگلیس به نیابت از دولت خبیث و طماع لندن، به مرکز فرماندهی آشوب‌ها و القاء ادعای دروغین تقلب تبدیل شده بود. نقش این سفارتخانه در ترتیبات میدانی آشوب به حدی برجسته بود که در همان هفته نخست آشوب‌ها، چند تن از کارکنان سفارت مزبور توسط نیروهای امنیتی دستگیر شدند.
اعترافات دستگیرشدگان مرتبط با سفارت انگلیس نشان داد که این سفارتخانه از مدت‌ها قبل از انتخابات ریاست جمهوری دهم، برنامه‌های ویژه‌ای را برای این انتخابات تدارک دیده است.
ارائه کمک‌های مالی بلاعوض در چارچوب دیپلماسی عمومی، نفوذ رابطین این سفارتخانه به ستاد‌های انتخاباتی کاندیداهایی که طبق برآورد استراتژیست‌های لندن نشین از بالقوه‌گی هنجارشکنی برخوردارند، ارتباط گیری با برخی افراد شناسایی شده و گسیل کارکنان سفارت به مکان‌های اغتشاش و آشوب تنها بخش کوچکی از اقدمات مداخله گرایانه و روباه صفتانه سفارت انگلیس در ایام فتنه 88 بود.
حسین رسام یکی از کارکنان سفارت انگلیس در دومین جلسه دادگاه متهمان براندازی نرم به تشریح استراتژی دیکته شده به این سفارتخانه برای ارتباط گیری با افراد شناسایی شده پرداخت و گفت: "سفارت انگلیس به دلیل سیاست‌های خصمانه‌اش درایران و ترس ازافشای ارتباط گیری بامنابع داخلی اقدام به ارتباط گیری از طریق کارکنان محلی می‌کند".
رسام که بعنوان تحلیگر در سفارت انگلیس مشغول به کار بود در رابطه با نحوه ارتباط گیری‌های خود، در دومین جلسه دادگاه گفت: من حدود 130 مرتبط داشتم که متعهد شدم تعداد آنها را به 180 نفر برسانم و تماس‌های من با آنها در اماکن عمومی، رستوران‌ها و کافی شاپ‌ها با هزینه سفارت انگلیس بود که مطالب مورد گفت‌وگو در این جلسه‌ها نیز به اطلاع مقامات لندن می‌رسید.
رسام در ادامه افشاگری‌های خود در دادگاه، به ارتباط گیری سفارت انگلیس با روشنفکران و دگراندیشانی که دارای زاویه با نظام بودند پرداخت و ادامه داد: برای ایجاد مرتبطین جدید، از امتحان‌های آیلس که حدود 2 هزار نفر در آن شرکت می‌کردند استفاده می‌شد و اطلاعات این افراد در اختیار شورای فرهنگی بریتانیا قرار می‌گرفت.
300 هزار پوند، میزان مبلغی بود که از جانب وزارت خارجه انگلیس برای سفارت این کشور در ایران جهت ارتباط گیری با سازمان‌های مردم نهاد مقرر شده بود. این ارتباط گیری که در راستای سیاست دیپلماسی عمومی تعریف می‌شد با هدف استفاده از ظرفیت های این سازمان‌ها در بزنگاه فتنه 88 انجام گرفت؛ به گونه‌ای که بسیاری از بازداشت‌شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم با استناد به اعترافات خودشان، علاوه بر انتساب به یکی از نهادها و تشکل های مدنی، با سفارت انگلیس نیز همکاری داشتند.
البته اقدامات و تدارکات سفارت انگلیس قبل از انتخابات، تنها به ارتباط گیری اعضاء آن با دگراندیشان و تشکل‌های مدنی منحصر نمی‌شد، بلکه مقامات این سفارتخانه، سفرهایی استانی را ترتیب داده بودند تا از گرایشات و سلایق مردم شهرهای مختلف ایران و همچنین میزام مشارکت آنها در انتخابات، کسب اطلاع کنند؛ سفرهایی که حتی تا دو روز قبل از موعد انتخابات در 22 خرداد 88 نیز ادامه داشت.
تحلیل محتوا سخنان ائمه جمعه و منصوبان رهبری و زیرنظر گرفتن اقدامات نیروهای سپاه و بسیج، یکی دیگر از فعالیت‌های سفارت انگلیس در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم بود؛ رسام در اعترافات خود، دستورالعملی دو صفحه ای را در جلسه دادگاه نشان داد که مستقیم از سوی لندن به سفارت انگلیس در ایران مخابره شده بود و از مقامات سفارت انجام دستورالعمل فوق را طلب کرده بود.
اما در جریان فتنه 88، سفارت انگلیس برای آشوب‌افکنی و القاء تقلب به کمک‌های شبکه رسانه‌ای بی بی سی امید زیادی بسته بود، به نوعی که می‌توان گفت طبق دستورالعمل ارسالی از لندن، وظایف میان سفارت انگلیس و بی بی سی برای ایجاد آشوب و القاء تقلب تقسیم شده بود.
تلویزیون بی بی سی فارسی که در سال 1387 با تخصیص بودجه مستقیم از جانب وزارت خارجه انگلیس و با هدف تاثیرگذاری سوء در انتخابات ریاست جمهوری ایران راه اندازی شده بود، با پخش گزارش‌هایی جهت دار که توسط مرتبطین رسانه‌ای سفارت انگلیس در تهران تهیه می‌شد، به بازتولید و مفهوم سازی‌هایی در جهت التهاب آفرینی و متشنج کردن فضای کشور در ایام فتنه 88 پرداخت.
مازیار بهاری یکی از همان مرتبطین رسانه ای سفارت انگلیس بود که تحت عنوان شهروند خبرنگار، به جاسوسی برای سفارت و تهیه خوراک خبری و مستند سازی های جعلی برای شبکه بی بی سی پرداخت؛ نامبرده اخیرا با حمایت مالی سرمایه داران بهایی، در ساخت فیلمی سراسر توهین آمیز تحت عنوان "گلاب" به کارگردانی "جان استوارت" مشارکت کرده است.
اما ماجرای مداخله‌های سفارت انگلیس در ایام انتخابات ریاست جمهوری دهم، زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم، "توماس برن" دبیر دوم سفارتخانه مزبور پیش از انتخابات با برخی اعضای حزب اعتماد ملی(حزب مهدی کروبی) و همچنین مسئولان ستاد انتخاباتی میر حسین موسوی ملاقات‌های جداگانه‌ای را انجام داده است. اینکه دبیر یک سفارتخانه بیگانه که خبث طینت کشور متبوع آن علیه ایرانیان بر کسی پوشیده نیست، پیش از انتخابات در چه زمینه‌هایی با نزدیکان دو تن از نامزدها گفتگو کرده از همان اسراری است که پاسخ آن بر عهده فتنه گران است.
بعد از اعلام نتیجه رسمی انتخابات ریاست جمهوری دهم و طرح ادعای دروغین تقلب از سوی دو تن از نامزدهای شکست خورده، فعالیت رسمی سفارت انگلیس برای تهیه آتش توپخانه هجمه‌پراکنی علیه نظام جمهوری اسلامی آغاز شد؛ به گونه‌ای که حتی مقامات لندن با دیدن نخستین تصاویر از تظاهرات غیرقانونی طرفداران نامزد شکست خورده، به اصطلاح زنجیر پاره کردند و در پیامی به مقامات و مسئولان سفارت دستور دادند تا در تظاهرات غیر قانونی با در دست داشتن نمادهای سبز شرکت کنند.
"پاتریک دیویس" کاردار سفارت انگلیس به همراه دبیر سوم این سفارتخانه، دو تن از افرادی بودند که بر خلاف عرف دیپلماتیک و معاهدات بین‌المللی، با بر تن کردن لباس سبز در تظاهرات هنجارشکنانه و اغتشاش گونه، هواداران کاندیداهای شکست خورده شرکت کردند و به صورت میدانی، مدیریت اغتشاشات را به دست گرفتند.
نقش سفارت‌خانه‌های فرانسه و ایتالیا و استرالیا در فتنه 88
علاوه بر سفارت انگلیس که به نوعی در فتنه 88 گوی سبقت را از سایر سفارت‌خانه‌های دول متخاصم ربوده بود، سفارت خانه فرانسه نیز برای عقب نماندن از همسایه شمالی خود، نقش قابل تاملی در فتنه 88 علیه منافع و مصالح ملی ایرانیان ایفا کرد.
"برنارد کوشنر" وزیر خارجه وقت فرانسه که در میان دیپلمات‌های اروپایی بیشترین سمپات را نسبت به رژیم صهیونیستی داشت، در نخستین روزهای اغتشاش‌آفرینی و آشوب‌افکنی فتنه‌گران، طی یک مصاحبه تلویزیونی از آمادگی سفارت فرانسه در تهران برای پناه دادن به اغتشاش گران خبر داد.
"نیکولا سارکوزی" رئیس جمهور وقت فرانسه نیز که در آن ایام، پرونده رسوایی اخلاقی همسر ایتالیایی‌اش، او را در میان افکار عمومی فرانسوی‌ها منفور کرده بود، پس از مشاهده تصاویر اغتشاشات در خیابان‌های تهران، عنان از کف داد و عرف و شانیت یک رئیس جمهور را کنار گذاشت و طی یک سخنرانی، اراذل و اجامر حاضر در اغتشاشات را مورد نوازش و ملاطفت قرار داد و به آنها وعده کرد که برای ادامه اغتشاشات بر روی سفارت فرانسه در تهران حساب ویژه‌ای باز کنند.
"نازک افشار" یکی از کارکنان سفارت فرانسه بود که سابقه 18 سال فعالیت در بخش فرهنگی این سفارتخانه را داشت؛ وی که در اغتشاشات پس از انتخابات 88، حضور فعالی داشت، پس از دستگیری، اعتراف کرد که حضورش در اغتشاشات با هماهنگی و تحریک مسئولان سفارت فرانسه بوده است.
افشار در بخش دیگری از اعترافات خود، به دستور ویژه‌ای که از سوی مقامات سفارت فرانسه به همه کارکنان سفارتخانه ابلاغ شده بود پرده برداشت؛ دستوری که کارکنان سفارت را ملزم می‌کرد تا در هنگام درگیری‌ها و اغتشاشات، درهای سفارتخانه را بر روی اغتشاش‌گران بگشایند و نهایت همکاری را با آشوبگران راه یافته به سفارت داشته باشند.
"کلوتیدریس" یکی از مرتبطین سفارت فرانسه بود که از سوی این وزارت‌خانه مامور شده بود تا با حضور در تجمعات غیرقانونی و تهیه عکس و گزارش از این تجمعات، خوراک خبری و هجمه پراکنی مقامات و رسانه‌های فرانسوی را فراهم کند؛ "کلوتیدریس" برای تحریک هر چه بیشتر اغتشاش‌گران، آنها را با وعده پخش تصاویرشان در رسانه‌های فرانسوی و تسهیل صدور ویزا برای آن ها، اغوا می‌کرد.
اما علاوه بر سفارت فرانسه که رقابت شدیدی با همتای انگلیسی‌اش در تاثیر گذاری بیشتر بر روند فتنه 88 داشت، نباید از نقش سفارتخانه ایتالیا نیز غافل شد، سفارت‌خانه‌ای که در روزهای آغازین فتنه 88، هفتاد ویزا را برای اغتشاش‌گران صادر کرد؛ اقدامی تامل برانگیز که "فرانکو فراتینی" وزیر خارجه وقت ایتالیا در اواخر سال 2009 در نشست وزرای خارجه اتحادیه اروپا در بروکسل از آن بعنوان برگ برنده رم در نقش آفرینی در اشوب‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران نام برد.
اما استرالیا نیز که به نوعی در تقسیمات بین‌المللی، کشوری تحت سیطره و نفوذ انگلیس و ماترک ملکه پیر این کشور محسوب می‌شود، در ایام فتنه 88، بیکار ننشست و به سفارتخانه خود در تهران دستور داد که همپای سفارت‌خانه‌های انگلیس، کانادا، فرانسه و ایتالیا، بر آتش اغتشاشات و آشوب‌های پس از انتخابات ایران بدمد؛ البته مقامات سفارت استرالیا، پروژه خود برای متشنج کردن فضای داخلی ایران را از قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم کلید زدند، به گونه ای که "شون مورفی" دبیر این سفارت خانه، قبل از انتخابات چندین بار به ستاد انتخاباتی میر حسین موسوی مراجعه کرد و با برخی از مسئولان این ستاد به رایزنی و گفتگو پرداخت.
انتهای پیام/
