هر شب با قرآن/ دوازده امتیاز ویژۀ خداوند به حضرت داود(ع)
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
و همانا داوود را از سوی خود فضیلتی دادیم (و گفتیم:) ای کوه‌ها! با او (در تسبیح خدا) هم نوا شوید و (ای) پرندگان! (همراهی کنید) و آهن را برای او نرم کردیم.
شاید توبه و نالهٔ کوه‌ها با داوود، همان تسبیح آنها باشد. «انا سخّرنا الجبال معه یسبّحن بالعشی و الاشراق»(ص، 18)
خداوند به حضرت داود علیه السلام دوازده فضیلت داده است:
1. علم الهی. «و لقد آتینا داود و سلیمان علما»(نمل، 15)
2. نبوّت و رسالت. «آتاه اللّه الملک و الحکمة»(بقره، 251)
3. کتاب آسمانی. «آتینا داود زبورا»(اسراء، 55)
4. خلافت. «یا داود انّا جعلناک خلیفة فی الارض»(ص، 26)
5. استواری حکومت. «شدّدنا ملکه»(ص، 20)
6. امکانات فراوان. «اوتینا من کل شی‌ء»(نمل، 16)
7. حکمت. «آتیناه الحکمة و فصل الخطاب»(ص، 20)
8. قضاوت. «فاحکم بین النّاس بالحقّ»(ص، 26)
9. نرم شدن آهن در دست او. «اَلَنّا له الحدید»
10. فهمیدن سخن پرندگان. «عُلّمنا منطق الطیر»(نمل، 16)
11. هم صدایی کوه‌ها و پرندگان با او. «یا جبال اوّبی معه و الطّیر»
12. فرزندی مثل سلیمان. «و وهبنا لداود سلیمان»(ص، 30)
در حدیث می‌خوانیم که خداوند به داوود فرمود: «تو بنده خوبی هستی اگر از بیت المال مصرف نکنی! او چهل روز گریه کرد تا خداوند آهن را بدست او نرم و مشغول زره‌بافی شد و هر روز یک زره به قیمت هزار درهم می‌بافت و تا سیصد و شصت زره بافت». (کافی، ج 5، ص 74 و تفسیر نورالثقلین، ج 3، ص 446 به نقل از تفسیر راهنما)
* خداوند، به بندگان برگزیدهٔ خود، عطایای ویژه‌ای می‌دهد. «و لقد آتینا داود منّا فضلاً»
* هستی، شعور دارد و مورد خطاب الهی قرار می‌گیرد. «یا جبال اَوّبی»
* مناجات موجودات، امری حقیقی است، نه مجازی. «اوّبی معه»
* دنیا و آخرت قابل جمع است. (نبوّت و تصرّف در هستی برای داوود جمع شد). «النّا له الحدید»
* اولیای خدا، ولایت تکوینی و قدرت بر تصّرف در هستی دارند. «النّا له الحدید»
* استفاده از طبیعت ارزش است. «فضلاً... و النّا له الحدید»
* کسی که دل خود را برای خدا نرم کند، خداوند هم آهن را برای او نرم می‌کند. «اوّبی... النّا له الحدید»
* ذوب آهن، سابقهٔ دیرینه‌ای دارد. «النّا له الحدید»
* اولیای خدا با صنعت ارتباط داشتند. «النّا له الحدید»
سوره 34. سبأ آیه 10
وَلَقَدْ آتَینَا دَاوُدَ مِنَّا فَضْلاً یا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَالطَّیرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَو همانا داوود را از سوی خود فضیلتی دادیم (و گفتیم:) ای کوه‌ها! با او (در تسبیح خدا) هم نوا شوید و (ای) پرندگان! (همراهی کنید) و آهن را برای او نرم کردیم.
شاید توبه و نالهٔ کوه‌ها با داوود، همان تسبیح آنها باشد. «انا سخّرنا الجبال معه یسبّحن بالعشی و الاشراق»(ص، 18)
خداوند به حضرت داود علیه السلام دوازده فضیلت داده است:
1. علم الهی. «و لقد آتینا داود و سلیمان علما»(نمل، 15)
2. نبوّت و رسالت. «آتاه اللّه الملک و الحکمة»(بقره، 251)
3. کتاب آسمانی. «آتینا داود زبورا»(اسراء، 55)
4. خلافت. «یا داود انّا جعلناک خلیفة فی الارض»(ص، 26)
5. استواری حکومت. «شدّدنا ملکه»(ص، 20)
6. امکانات فراوان. «اوتینا من کل شی‌ء»(نمل، 16)
7. حکمت. «آتیناه الحکمة و فصل الخطاب»(ص، 20)
8. قضاوت. «فاحکم بین النّاس بالحقّ»(ص، 26)
9. نرم شدن آهن در دست او. «اَلَنّا له الحدید»
10. فهمیدن سخن پرندگان. «عُلّمنا منطق الطیر»(نمل، 16)
11. هم صدایی کوه‌ها و پرندگان با او. «یا جبال اوّبی معه و الطّیر»
12. فرزندی مثل سلیمان. «و وهبنا لداود سلیمان»(ص، 30)
در حدیث می‌خوانیم که خداوند به داوود فرمود: «تو بنده خوبی هستی اگر از بیت المال مصرف نکنی! او چهل روز گریه کرد تا خداوند آهن را بدست او نرم و مشغول زره‌بافی شد و هر روز یک زره به قیمت هزار درهم می‌بافت و تا سیصد و شصت زره بافت». (کافی، ج 5، ص 74 و تفسیر نورالثقلین، ج 3، ص 446 به نقل از تفسیر راهنما)
* خداوند، به بندگان برگزیدهٔ خود، عطایای ویژه‌ای می‌دهد. «و لقد آتینا داود منّا فضلاً»
* هستی، شعور دارد و مورد خطاب الهی قرار می‌گیرد. «یا جبال اَوّبی»
* مناجات موجودات، امری حقیقی است، نه مجازی. «اوّبی معه»
* دنیا و آخرت قابل جمع است. (نبوّت و تصرّف در هستی برای داوود جمع شد). «النّا له الحدید»
* اولیای خدا، ولایت تکوینی و قدرت بر تصّرف در هستی دارند. «النّا له الحدید»
* استفاده از طبیعت ارزش است. «فضلاً... و النّا له الحدید»
* کسی که دل خود را برای خدا نرم کند، خداوند هم آهن را برای او نرم می‌کند. «اوّبی... النّا له الحدید»
* ذوب آهن، سابقهٔ دیرینه‌ای دارد. «النّا له الحدید»
* اولیای خدا با صنعت ارتباط داشتند. «النّا له الحدید»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
