به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، کارشناسان اطلاعات بیشتری درباره چگونگی جلوگیری از شیوع این بیماری، که حدود ۷۵۰۰ نفر را در آفریقای غربی به آن مبتلا شده‌اند، پیدا کرده‌اند.



نبرد سختی برای پیشگیری از این بیماری مرگبار که بیش از نیمی از مبتلایان به خود را می‌کشد در گرفته است.

دست نزنید

ابولا از طریق تماس مستقیم با مایعات بدنی آلوده منتقل می‌شود. خون، استفراغ و بزاق همگی می‌توانند این ویروس کشنده را منتقل کنند.


کادر پزشکی از دستکش های لاستیکی استفاده می‌کنند که باید پیوسته ضدعفونی شود  
خانواده بیماران و پزشکانی که از آنان مراقبت می‌کنند در معرض بیشترین خطر ابتلا قرار دارند، ولی هرکس که از حدی به بیماران نزدیک‌تر شود نیز در معرض خطر قرار دارد.

به همین دلیل، تماس با بیماران فقط باید محدود به کمک‌های لازم پزشکی بوده و همیشه با محافظت کامل بدن و پوشش صحیح انجام شود.

این ویروس نمی‌تواند از پوشش محافظ، مانند دستکش، ماسک، عینک محافظ، لباس سرهمی و چکمه های لاستیکی عبور کند. با این حال عده کمی به چنین پوشش پیشرفته‌ای دسترسی دارند.

کسانی که به این لباس‌ها دسترسی دارند باید هر ۴۰ دقیقه لباس‌های خود را عوض کنند تا در امان باشند. دمای داخل این پوشش می‌تواند تا ۴۰ درجه سانتیگراد بالا برود. پوشیدن این لباس‌ها حدوداً ۵ دقیقه زمان می‌برد. درآوردن لباس‌ها برای کسی که آن‌ها را پوشیده و فردی که برای پوشیدن به او کمک کرده، حدوداً ۱۵ دقیقه زمان می‌برد.

این بازه زمانی از خطرناک ترین مواقع از جهت ابتلا به این بیماری است و برای همین در طول آن به افراد محلول کلر پاشیده می‌شود.

چشم‌هایتان را بپوشانید

اگر یک قطره آلوده روی پوست شما بنشیند، می‌توانید بلافاصله آن را با آب و صابون یا محلول ضدعفونی کننده الکلی بشویید.

چشم‌ها اما فرق می‌کنند. به عنوان مثال تنها یک قطره کوچک عطسه که مستقیماً داخل چشم بشود می‌تواند ویروس را وارد بدن کند.

به همین ترتیب، غشاء مخاطی دهان و داخل بینی و همچنین زخم های سطحی پوست از مناطق آسیب‌پذیر بدن هستند.

البسه کثیف
 
یکی از تکان دهنده ترین علایم ابولا خونریزی است. بیماران ممکن است از چشم، گوش، بینی، دهان و یا مقعد خونریزی کنند. اسهال و یا استفراغ نیز می‌تواند همراه با خونریزی باشد.

خطر ابتلا در هنگام پاکسازی البسه بسیار بالا است. هر گونه لباس آلوده یا زباله پزشکی باید سوزانده شود. هرگونه تجهیزات پزشکی که نباید دور ریخته شود، باید ضدعفونی شود.

بدون ضدعفونی سازی دقیق، انتقال ویروس ادامه یافته و تشدید می‌شود.

قطرات ریز روی سطوح مختلف که به دقت پاک نشده باشد می‌تواند خطرناک باشد. هنوز مشخص نیست که این ویروس تا چه مدت می‌تواند در جایی قرار داشته باشد و همچنان خطرناک باشد. ویروس آنفولانزا و میکروب‌های دیگر می‌توانند تا دو ساعت یا بیشتر در محیط های بیرونی مانند روی سطح میز و دستگیره درها زنده بمانند.


پرستاری که اخیراً در حین مراقبت از دو فرد مبتلا به ابولا در اسپانیا به این بیماری مبتلا شد، تنها دو بار به اتاقی که یکی از این بیماران در آن نگهداری می‌شد رفته بود یک بار برای رسیدگی به بیمار و یک بار برای ضدعفونی کردن اتاق پس از مرگ او. او در هر دو بار لباس محافظ پوشیده بود.

آب و صابون و محلول ضدعفونی کننده الکلی می‌توانند غشاء بیرونی این ویروس را از بین ببرند و ضدعفونی کردن با محلول سفیدکننده نیز روشی مؤثر است که در مناطق دورافتاده نیز در دسترس است.


لباس محافظ در برابر ابولا

کلاه جراحی:

کلاه جراحی بخشی از پوشش محافظ سر و گردن را تشکیل می‌دهد. این کلاه لایه محافظ اضافه‌ای برای پزشکان فراهم می‌کند تا مطمئن باشند که در هنگام کار در مراکز درمانی نمی‌توانند به صورت تصادفی بخشی از صورت خود را لمس کنند.

عینک ایمنی:
عینک ایمنی برای محافظت از چشم‌ها در برابر پاشیده شدن مایعات در نظر گرفته شده. پیش از پوشیدن عینک، محلولی به آن پاشیده می‌شود تا از بخار کردن شیشه آن جلوگیری کند.

لباس جراحی:

یک دست لباس جراحی که مایعات را جذب می‌کند و به راحتی قابل شستشو است، لایه زیرین پوشش را تشکیل می‌دهد. معمولاً پاچه های این لباس را در چکمه ها فرو می‌کنند تا از پوشیده بودن کامل سطح پوست اطمینان حاصل شود.

دستکش دولایه:

حداقل دو دستکش روی هم پوشیده می‌شود و لبه های آن را روی آستین های لباس می‌کشند. پزشکان باید هر بار بین بازدید از دو بیمار دستکش های خود را عوض کنند و پیش از پوشیدن دستکش های نو، دستان خود را به دقت تمیز و ضدعفونی کنند. پزشکان هنگام جابجا کردن زباله های عفونی از دستکش های با مقاومت بالا استفاده می‌کنند.

چکمه:

پزشکانی که با ابولا مقابله می‌کنند معمولاً چکمه های لاستیکی پوشیده و پاچه های خود را در آن‌ها فرو می‌کنند. اگر چکمه در دسترس نباشد، پزشکان باید کفش‌های تماماً بسته، ضد آب و مقاوم در برابر سوراخ شدن بپوشند.

پیشبند:

یک پیشبند ضد آب به عنوان لایه محافظ نهایی، روی لباس سرهمی پوشیده می‌شود.

سرهمی:

لباس سرهمی روی لباس جراحی پوشیده می‌شود. این لباس مشابه لباس‌هایی است که در محیط های کار با مواد خطرناک پوشیده می‌شود. مسئول نظارت بر پوشش در تیم پزشکی باید قبل از پوشیده شدن این لباس از سالم بودن آن اطمینان حاصل کند.

ماسک تنفس:

ماسک تنفس برای محافظت از پزشکان در برابر سرفه های بیماران استفاده می‌شود. طبق دستورالعمل سازمان خیریه پزشکان بدون مرز، ماسک تنفس باید در مرحله دوم و بلافاصله پس از پوشیدن لباس سرهمی پوشیده شود.

ماسک طبی:

این ماسک برای محافظت از دهان در برابر پاشیده شدن خون یا سایر مایعات بدنی بیماران پوشیده می‌شود. در صورت استفاده از ماسک تنفس، پزشکان باید این ماسک بیرونی را سوراخ کنند تا راه برای ماسک تنفس باز شود.



انتهای پیام/