شهادت حضرت امام محمدباقر (ع)، برگزاری سومین انتخابات ریاست جمهوری در ایران، زادروز گاندی، آزادسازی بستان و سوسنگرد و ... از مهمترین رخدادهای تاریخی امروز است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 10 مهر 1393 خورشیدی برابر با 7 ذی الحجه 1435 هجری و 2 اکتبر 2014 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:
شهادت حضرت امام محمدباقر (ع) به دستِ هشام بن عبدالملک اُمَوی (114 ق) امام پنجم، حضرت امام محمدباقر (ع) در هفتم ذیالحجه ی سال صد و چهارده هجری قمری به دست هشام بن عبدالملک اموی در مدینه مسموم گردید و در قبرستان بقیع در کنار امام حسن مجتبی (ع) و امام سجاد (ع) به خاک سپرده شد. آن حضرت به هنگام شهادت، پنجاه وهفت سال داشته و از امامت ایشان، در حدود بیست سال میگذشت.
در دوران امامت آن حضرت، فرصتهایی برای نهضت فکری به دست آمده بود که امام باقر (ع) کمال استفاده را در جهت تربیت شاگرد و استحکام و گسترش تشیع و انقلاب فرهنگی نمود. امام باقر (ع) در فرصت کوتاه و مناسبی که به دست آمده بود، یکسره به تعلیم و نشر علوم اسلامی پرداخت و پایههای یک مرکز بزرگ علمی را که مملو از دانش پژوهان برجسته بود، پیریزی کرد. این موقعیت حساس، سرفصل بزرگی در تاریخ تمدن اسلامی گشود و رشد اسلام در دورههای بعد، تاثیر فراوانی از آن پذیرفت.
کشته شدن (کلنل محمدتقی خان پسیان) در خراسان (1300 ش) کلنل محمدتقی خان پسیان، در سال 1271 ش به دنیا آمد. وی پس از آن که وارد نظام شد، به دلیل ابراز رشادت، به سرعت ارتقاء یافت و در سال 1299 ش ریاست ژاندارمری خراسان را بر عهده گرفت. او به خاطر داشتن افکار آزادی خواهانه در میان مردم از نفوذ و اعتبار فراوانی برخوردار بود. پس از کودتای رضاخان در سال 1299 ش، کلنل پسیان، علاوه بر فرماندهی ژاندارمری، حکومت خراسان را که تا آن زمان تحت کنترل قوام السلطنه بود در دست گرفت. اما پس از قدرت یافتن قوام السلطنه، پسیان با وی اختلاف پیدا کرد و کار این اختلاف پس از مدتی بالا گرفت. از این رو، کلنل پسیان با توجه به نفوذ بیگانگان در ایران و نابسامانی اوضاع کشور، برای خارج شدن ایران از زیر نفوذ انگلیس و نیز بهبود وضع مردم، مبارزه با حکومت مرکزی را آغاز کرد و بدین ترتیب، قیام افسران در استان خراسان به وقوع پیوست. در این قیام، کلنل پسیان امور استان را کاملاً در دست گرفت و قوای تحت فرمانش با نیروهای طرفدار دولت مرکزی جنگیدند. سرانجام در یکی از این درگیریها، محمدتقی خان پسیان، این مبارز خستگیناپذیر در 31 سالگی کشته شد. با کشته شدن او، قیام افسران خراسان علیه ظلم و جور دولت مرکزی نیز فروکش کرد و قوام، نفسی به راحتی کشید. سرگذشت این سردار آزادی خواه و صدها تن دیگر مانند وی، بیانگر با سابقه بودن دخالتهای آشکار و نهان استعمارگران از جمله انگلستان به عنوان استعمارگر پیر در ایران است و گرامیداشت او، خاطره رشادتها و پایمردیهای قهرمانان این مرز و بوم را در مقابل بیگانگان، در یادها زنده نگاه میدارد.
وقوع درگیری شدید بین نیروهای بعثی و مدافعان خرمشهر (1359 ش) با آغاز جنگ و پیشروی دشمن به سمت شهرهای خوزستان، خرمشهر نیز در آستانه جنگی خونین قرار گرفت. جمعبندی نیروهای مهاجم و مواجه شدنشان با مقاومت اندک نیروهای خودی در مرز خرمشهر، این تصور را برای آنان به وجود آورده بود که دستیابی به شهر، آسان خواهد بود و مقاومتی از جانب مردم صورت نخواهد گرفت. بدین ترتیب، نیروهای عراقی، حمله خود را به بندر خرمشهر آغاز کردند. عدم حضور مدافعین خرمشهر در بندر، موجب سهولت پیشروی نیروهای دشمن در ابتدای حمله در این محور گردید. مدافعین خرمشهر نیز بلافاصله پس از اطلاع از ابعاد و گسترش تحرکات جدید دشمن، بخشی از نیروهای خود را به داخل بندر اعزام و به حمله و مقاومت در برابر دشمن مبادرت کردند. با این حال نیروهای تقویت شده دشمن، پیشروی خود را به داخل شهر ادامه دادند. روز دهم مهر برای مدافعین خرمشهر، علیرغم سختی و دشواری فراوان، روز موفقی محسوب میشد. در این روز جنگ تانک و نفرات در آستانه خرمشهر در گرفت. مدافعین شهر، بر تانکهای دشمن حمله کرده و با پرتاب نارنجک و کوکتل مولوتف، آنها را یکی پس از دیگری منهدم کردند. در این حال دشمن که با تقویت نیروهایش، در نظر داشت، شهر را تصرف نماید، علیرغم تصرف قسمتی از شهر، مجدداً متحمل شکست شد و اقدام به عقبنشینی نمود. هرچند شهامت رزمندگان اسلام در تمام دوران مقاومت در خرمشهر، ستودنی و غیرقابل وصف بود، اما روز دهم مهر 59، جلوه دیگری داشت و با شکست ناگوار دشمن، در جمع رزمندگان، جشن و سرور معنوی حاکم شد.
برگزاری سومین انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب " آیت اللَّه خامنه ای" به این مقام (1360 ش) مردم مسلمان ایران سی و سه روز پس از اقدام جنایتکارانه منافقین در انفجار ساختمان نخست وزیری و شهادت رجایی و باهنر، به پای صندوقهای رأی رفته و با حضور شانزده میلیونی خود و با نود و نه درصد آرا، حضرت آیتاللَّه سیدعلی خامنهای را به ریاست جمهوری اسلامی ایران انتخاب کردند.
با این انتخابات، یکی دیگر از فرازهای انقلاب اسلامی با پیروزی درخشان امت همیشه در صحنه طی شد و یکی از یاران وفادار انقلاب اسلامی و پیروان روحاللَّه به ریاست جمهوری اسلامی ایران رسید. ملت ایران با رأی قاطع در این انتخابات، بار دیگر نشان دادند هرگز میدان مبارزه را خالی نخواهند کرد.
درگذشت رضا خندان؛ بازیگر سینما و تلویزیون (1389 ش) محمدرضا خندان در سال ۱۳۳۲ ش در شوشتر به دنیا آمد. وی فارغالتحصیل رشته هنرهای نمایشی از دانشکده هنرهای دراماتیک دانشگاه تهران بود. خندان، فعالیت هنری خود را از سن شانزده سالگی در تئاتر از سال ۱۳۴۸ ش در فرهنگ و هنر اهواز آغاز کرد. اولین تجربه سینمایی خندان، بازی در فیلم "گمشدگان" به کارگردانی محمدعلی سجادی بود. دیگر فیلمهای سینمایی رضا خندان بهطور عمده عبارت بودند از: "خانه در انتظار" (۱۳۶۶)؛ "دندان مار" (۱۳۶۸)؛ "مجنون" (۱۳۶۹)؛ "ایلیا، نقاش جوان" (۱۳۷۰)؛ "عبور از تله" (۱۳۷۲)؛ "پاییز بلند" (۱۳۷۲)؛ "سفر به چزابه" (۱۳۷۴)؛ "دو زن" (۱۳۷۷)؛ "شور عشق" (۱۳۷۹)؛ "رؤیای جوانی" (۱۳۸۱)؛ "رأی باز" (۱۳۸۱) و "عروس کوهستان" (۱۳۸۴). خندان همچنین حضور در مجموعههای تلویزیونی متعددی را تجربه کرده بود و آخرین حضور وی در قاب کوچک، مربوط به مجموعه "مختارنامه" و ایفای نقش سنان ابن انس بود که خود، موفق به دیدنش نشد. رضا خندان سرانجام در شامگاه دهم مهرماه سال ۱۳۸۹ هجری شمسی بر اثر بیماری کلیوی در سن پنجاه و هفت سالگی بدرود حیات گفت و در قطعه هنرمندان اهواز آرام گرفت.
رحلت آیت اللَّه "سیدمحمدتقی خوانساری" فقیه و مرجع عالیقدر تقلید (1371 ق) آیت اللَّه سیدمحمدتقی خوانساری در سال 1305 ق در خوانسار به دنیا آمد. پس از تکمیل مقدمات علوم در زادگاه خود، رهسپار حوزهی نجف گردید و در حلقهی درس آخوند خراسانی، سیدمحمدکاظم یزدی، میرزای نایینی و آقاضیاء عراقی جای گرفت. با شروع جنگ جهانی اول، به صف راهیان جهاد پیوست و در کنار دیگر بزرگان از کیان اسلامی به دفاع برخاست و در این راه متحمل چهار سال اسارت گردید. وی پس از بازگشت به خوانسار، در درس آیت اللَّه حائری یزدی شرکت جست و مورد توجه خاص استاد قرار گرفت. آیت اللَّه خوانساری پس از ارتحال مؤسّس حوزهی علمیهی قم، به همراه آیات عظام حجت کوه کمرهای و صدر، مسؤولیت حوزه و رهبری دینی مردم را به عهده گرفت. نماز باران ایشان در زمان حضور متفقین در ایران در سال 1320 ش و استجابت دعای باران، زبانزد خاص و عام است. در سال پایانی عمر شریف ایشان، به خواست مردم همدان، جهت سپری کردن تابستان راهی آن شهر شد و با استقبال مردم مواجه گردید. سرانجام در یکی از روزهایی که برای برپایی نماز جماعت راهی مسجد جامع همدان بود، دچار حملهی قلبی گشت و در هفتم ذیالحجه ی سال 1371 ق به احرام جانان درآمد و در 66 سالگی لبیک گویان به سرای دوست شتافت. پیکر مطهر وی پس از تشییعی باشکوه در جوار استادش در حرم مطهر حضرت معصومه (س) دفن شد.
آزادسازی بیت المقدس توسط "صلاح الدین ایوبی" فرمانده مبارزان مسلمان (1187 م) اولین مرحله جنگهای صلیبی از سال 1096 م آغاز شد و چهار سال بعد با حمله سپاهیان صلیبی به بیت المقدس و اشغال، غارت و کشتار بیرحمانه هزاران نفر از زنان و مردان و کودکان بیگناه آن سرزمین پایان پذیرفت. در سال 1187 م که حدود 40 سال از پایان جنگ دوم صلیبی میگذشت، عکسالعمل مسلمانان به نتیجه رسید. در این سال صلاح الدین ایوبی، پس از تصرف سوریه، لبنان و مصر، بیت المقدس را به محاصره درآورد. وی در ابتدا با ارسال پیامی برای اشغالگران، احترام خود به قدس و عدم تمایل به خونریزی در آن مکان را یادآور شد و خواستار ترک آن سرزمین توسط مهاجمان گردید و در امان بودن اموال آنان را تضمین کرد. اما صلیبیان نپذیرفتند و کارزار سختی آغاز گردید. از این رو نخستین حمله مسلمانان در نیمه رجب 583 ق به وقوع پیوست اما بدون نتیجه ماند. سپس مسلمانان با ایجاد تونلهایی از طریق دیوار شهر به داخل نفوذ کردند. در این زمان حاکم شهر تقاضای صلح نمود و تهدید کرد که اگر این تقاضا پذیرفته نشود تمامی بناهای مقدس اسلامی و مسیحی را به آتش میکشد و 5 هزار زندانی مسلمان را خواهد کشت. از این رو، قراردادی بین دو طرف منعقد شد که بر اساس آن اولا شهر تسلیم سپاه صلاحالدین میشد و ثانیاً محاصره شدگان باید به ازای افرادِ خود فدیه بپردازند تا از اسارت آزاد شوند. بدین صورت در صبح جمعه 2 اکتبر 1187 م بیتالمقدس به آغوش اسلام بازگشت. صلاح الدین پس از ورود به بیت المقدس هیچ یک از بناهای مسیحیان را ویران نکرد و نسوزاند. وی همچنین سه روز پس از ورود به شهر، کلیسای شهر را به کشیشان سپرد و پادشاه بیتالمقدس را آزاد کرد تا به اروپا بازگردد. با این حال، صلیبیها بار دیگر برای اشغال بیتالمقدس به این سرزمین هجوم بردند ولی موفق به تصرف آن نشدند.
آغاز حمله گسترده ارتش آلمان نازی برای تصرف مسکو پایتخت شوروی (1941 م) پس از حمله بزرگ و سراسری آلمان به شوروی در 22 ژوئن 1941، نیروهای آلمان به سرعت در داخل خاک شوروی پیشروی کردند به طوری که در پایان ماه اول این نبرد، بیش از 280 هزار کیلومتر مربع از خاک شوروی به تصرف نیروهای نازی درآمد. در ماههای دوم و سوم جنگ، پیشروی آلمانیها کندتر شد ولی در این دو ماه هم بیش از سیصد هزار کیلومتر مربع از خاک شوروی به دست آلمان افتاد. با این پیشرویها، قوای آلمان در اوایل اکتبر 1941 م، به مسکو رسیدند و عملیات فتح پایتخت شوروی را آغاز کردند. پیشروی نیروهای آلمانی در جبهه مسکو، استالین را به هراس افکند و روز پانزدهم اکتبر، پایتخت شوروی را به طور موقت به شهر کویبیشِف در یک هزار کیلومتری شرق مسکو انتقال داد. استالین در عین حال، قسمت عمده نیروی خود را در این جبهه برای دفاع از مسکو متمرکز ساخت و سرانجام با فرا رسیدن زمستان، مسکو از خطر سقوط نجات یافت. با آغاز سرمای زمستان، عملیات تهاجمی نیروهای آلمان نیز متوقف گردید و حملات متقابل ارتش سرخ نیز شروع شد. از این پس نیروهای آلمان نه تنها موفق به پیشروی و یا حفظ مناطق اشغالی نشدند بلکه با ضربات پی در پی از طرف شوروی، پس از مدت کوتاهی، عقبنشینی کردند و اولین شکست بزرگ جنگ جهانی دوم برای آلمان به ثبت رسید.
زادروز گاندی، رهبر بزرگ و بانی استقلال هندوستان (1869 م) موهنداس گاندی در تاریخ دوم اکتبر سال ۱۸۶۹ میلادی در روستایی در ایالت گجرات هند بهدنیا آمد. هجده ساله بود که به راهنمایی یکی از دوستان خانوادگی، برای ادامه تحصیل به انگلستان فرستاده شد. در آغاز ورود به لندن نهایت کوشش خود را بهکار برد که یک جنتلمن واقعی باشد، اما اقامت در لندن و آشنایی با محافل دانشگاهیان و شرقشناسان طبیعت ثانوی او را کامل کرد و از این جوان محجوب، یک مرد شرقی مبادی آداب، آرام و کامل ساخت. گاندی در سال ۱۸۹۱ م به وطن بازگشت و در بمبئی به وکالت پرداخت و پس از چندی بهعنوان وکیل یک شرکت تجاری مسلمان و هندی استخدام شد و در سال ۱۸۹۳ م عازم شهر ناتال در آفریقای جنوبی شد. در آفریقای جنوبی او با مشاهده تبعیض نژادی، بهخصوص در قبایل اقلیت هندیتبار این کشور، نهضت مبارزه با تبعیض نژادی را پایه گذاشت.
او خاطره تلخ کتک خوردن مأمور قطاری را که به او اجازه داد در کوپه درجه یک بنشیند تا پایان عمر فراموش نکرد. گاندی، سال ۱۹۱۷ م در حالی به وطن برگشت که شهرت خاص و عام یافته بود. ناشناس از وطن رفته و سرشناس برگشته بود. وی از حدود سالهای بعد از جنگ جهانی اول تا بعد از جنگ جهانی دوم یعنی حدود ۳۳ سال، بیوقفه برای نجات مردم خود و استقلال کشورش از یوغ انگلیسیها مبارزه کرد تا بالاخره بعد از تحمل رنجهای فراوان در این راه و همراهی افرادی چون «جواهر لعل نهرو» در آگوست ۱۹۴۷ م کشور هند را به استقلال و مردمش را به آزادی رسانید. گاندی پس از اعلام استقلال، حاضر به قبول مقامی در حکومت هند نشد و رهبری کنگره را به نهرو داد. بعدازظهر روز ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸ م، تنها پنج ماه پس از استقلال هند، هنگامی که مهاتما گاندی از خانه موقتیاش در دهلی به طرف یک جلسه دعا میرفت، از ناحیه شکم و سینه توسط یک جوان متعصب هندو، هدف سه گلوله قرار گرفت و در سن هفتاد و نُه سالگی جان سپرد. کتاب «تجربیات من از حقیقت» از جمله آثار گاندی است.
عملیات سوسنگرد و آزادسازی بستان و سوسنگرد (1359 ش) در پی تهاجم ارتش مزدور بعث عراق برای مقابله با انقلاب اسلامی در 31 شهریور 1359 و ورود نیروهای نظامی به همراه ادوات سنگین و سبک دشمن در جنوب و غرب کشور، مناطق وسیعی از میهن اسلامی به اشغال آنان درآمد. در این میان، یک لشکر زرهی عراق متشکل از 200 الی 250 تانک، پس از تصرف جاده سوسنگرد - حمیدیه به اهواز، از مرز بستان عبور کرده و سوسنگرد را به تصرف خود درآوردند. پس از این تجاوز، رزمندگان اسلام در تاریخ هشتم مهر 1359، در عملیاتی، به دشمن حمله برده و علیرغم عدم تجهیز قوا و کمی نیروها، در برابر نیروهای عراقی مقابله کردند. در ادامه حمله به نیروهای دشمن، تلفات بسیاری بر دشمن وارد آمد به طوری که پس از آن مجبور به عقبنشینی شدند. در این حمله، نیروهای اسلام متشکل از مردم بومی و بسیج، به دشمن امان نداده و در 10 مهر 1359، سوسنگرد را از لوث دشمنان پاک کردند. در این حملات، بیش از هفتاد تانک و خودروی دشمن در کمتر از نصف روز منهدم گردید و تعدادی از نفرات آنان به اسارت درآمدند.