به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران ، بر طبق تحقیقی از دانشمندان استرالیایی، کهکشان های بزرگ تولید ستاره های خود را متوقف کره اند و به جای آن کهکشان های اطراف خود را می بلعند.
 
ستاره شناسان با مشاهده بیش از ۲۲ هزار کهکشان دریافتند کهکشان های کوچک نسبت به کهکشان های بسیار بزرگ در ساخت ستاره ها بسیار کار آمدتر هستند، کهکشان های بسیار بزرگ بازده کمتری در تولید ستاره دارند و به سختی خودشان ستاره تولید می کنند و بیشتر با خوردن کهکشان های اطراف خود رشد می کنند. این مطالعات نشان می دهد در نهایت تا چند میلیارد سال دیگر گرانش کهکشانی سبب می شود تا همه کهکشان ها در گروه ها و خوشه های بزرگ در ابرخوشه های کیهانی ادغام شوند.



عکس بالا متعلق به IC 1101, یک کهکشان غول پیکر بیضوی شکل با گستردگی برابر ۶ میلیون سال نوری است، که یکی از بزرگترین کهشان های کشف شده است و ۱٫۰۷ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. این کهکشان بسیار درخشان در خوشه آبل ۲۰۲۹ واقع شده، این خوشه نیز از هزاران کهکشان تشکیل شده است. کهکشان IC 1101 اندازه ای معادل ۵۰ برابر راه شیری (طولی معادل ۱۰۰۰۰۰-۱۲۰۰۰۰ سال نوری ) دارد و جرم آن ۲۰۰۰ برابر کهکشان ماست. اگر این کهکشان در مکان راه شیری قرار داشت ابر ماژالانی آن به داخل کهکشان آندرومدا و کهکشان M87 فرو می رفت. به گفته محققان کهکشان IC 1101 از برخورد و بلعیدن بسیاری از کهکشان های کوچکتر به اندازه راه شیری و آندرومدا تشکیل شده است، به همین خاطر است که کهکشان های بزرگتر ستاره های کمی تولید می کنند مگر در زمانی تولید ستاره می کنند که با کهکشان های جوانتر برخورد می کنند.


مقایسه اندازه کهکشان غول پیکر IC 1101 با کهکشان راه شیری – آندرومدا و M 87

بیشتر کهکشان های کوچک با جمع آوری گازی که در درون آن به ستاره تبدیل خواهند شد رشد می کنند. کهکشان راه شیری ما نیز انتظار می رود با خوردن کهکشان های کوچکتر رشد کند. راه شیری مدت زیادی است که با کهکشان های دیگر ادغام نشده اما شما می توانید باقیمانده کهکشان های قدیمی خورده شده را در آن مشاهده نمایید. همچنین راه شیری به سوی خوردن کهکشان های بزرگتر و ابرهای ماژالانی کوچک و بزرگ در چند میلیارد سال آینده پیش می رود. در ۵ میلیارد سال آینده کهکشان راه شیری و آندرومدا نیز با هم ادغام یک کهکشان گسترده تر را تشکیل خواهند داد.

کهکشان هایی که بزرگ می شوند و رشد می کنند جاذبه بیشتری دارند، در نتیجه راحت تر می توانند کهکشان های همسایه خود را به طرف خودشان بکشند. دلیل توقف ستاره سازی در کهکشان های عظیم بازخوردهای حوادث شدید در ناحیه مرکزی بسیار روشن در مرکز کهکشان است که بعنوان یک هسته فعال کهکشانی تصور می شود و این هسته آشپزخانه ی گازها است که مانع از شکل گیری ستاره ها می شود.