رصد ابر سیاهچاله در کوتوله‌ی فوق فشرده + تصاویر
ستاره شناسان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه جمینی، سیاهچاله‌ای یافته اند.
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ ستاره شناسان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه جمینی،سیاهچاله‌ای یافته‌اند که ۲۱ میلیون برابر جرم خورشید دارد و در یک کهکشان کوتوله فوق فشرده قرار دارد.
این سیاهچاله پنج برابر جرم سیاهچاله مرکزی راه شیری را دارد و در داخل یکی از متراکم ترین کهکشانهای شناخته شده قرار دارد. کهکشان کوتوله M60-UCD1 که ۱۴۰ میلیون ستاره دارد، قطری به اندازه‌ی ۳۰۰ سال نوری دارد و تنها یک پانصدم قطر کهکشان ما دارد. اگر شما در یک کهکشان کوتوله زندگی می‌کردید در آسمان شب حداقل یک میلیون ستاره با چشم غیر مسلح می توانستید مشاهده کنید، این در حالی است که در آسمان شب ما، تنها ۴۰۰۰ ستاره قابل مشاهده است. یافته‌ها تایید می‌کند که در جهان تعداد زیادی کهکشان فشرده با سیاهچاله های پرچرم وجود دارد، همچنین مشاهدات پیشنهاد می‌کند که کهکشانهای کوتوله ممکن است باقی ماندۀ کهکشانهای بزرگ باشند که در طول برخورد با کهکشانهای دیگر از هم جدا شده و بصورت جزایر کوچکی از ستاره‌های منزوی تشکیل شده باشند.
آنیل ست منجم دانشگاه یوتا گفت: ما هیچ راهی که شما بتوانید یک سیاهچاله بسیار بزرگ را در درون یک جرم کوچک بسازید نمی‌دانیم. تیم ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ هابل و تلسکوپ ۸ متری جمینی و مادون قرمز هاوایی توانستند کهکشان M60-UCD1 را مشاهده کنند و جرم آن را محاسبه کنند. تصاویر هابل اطلاعاتی درباره قطر کهکشان‌ها و تراکم ستاره ها فراهم کرد و تلسکوپ جمینی حرکات ستاره ها که تحت تاثیر کشش گرانشی سیاهچاله بودند را اندازه گیری کرد، در نتیجه با استفاده از این داده ها دانشمندان توانستند جرم سیاهچاله را محاسبه کنند.
سیاهچاله‌ها اجرام بسیار فشرده ای هستند که نیروی گرانش در آنها بسیار قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آنها فرار کند. سیاهچاله های پرجرم حداقل یک میلیون برابر جرم خورشید ما دارند و تصور می‌شود در مرکز بسیاری از کهکشان ها وجود داشته باشند. سیاهچاله مرکزی راه شیری جرم چهار میلیون خورشید را دارد و سیاهچاله این کهکشان که کمتر از یک درصد جرم راه شیری دارد از آن سنگین تر است و جرم ۲۱ میلیون خورشید و ۱۵ درصد از جرم کلی کهکشان کوتوله را دارد. این کشف از این نظر بسیار شگفت انگیز است که کهکشان راه شیری ۵۰۰ برابر بزرگتر و ۱۰۰۰ برابر سنگین تر از کهکشان کوتوله M60-UCD1 است.
دانشمندان معتقدند کهکشان کوتوله M60-UCD1 قسمتی از کهکشان بزرگی با ده میلیارد ستاره بوده اما زمانی که از نزدیکی مرکز یک کهکشان بزرگتر بنام مسیه ۶۰ گذشته، بخشی از آن شامل ستاره‌ها و ماده تاریک به مسیه ۶۰ پیوسته است. تیم تحقیقاتی معتقد است که M60-UCD1 در نهایت ممکن است بطور کامل با مسیه ۶۰ ادغام شود که سیاهچاله‌ای با جرم ۴٫۵ میلیارد برابر خورشید و هزار برابر بزرگتر از سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری را دارد. زمانی که این اتفاق بیفتد سیاهچاله های هر دو کهکشان نیز با هم ترکیب خوهند شد، این کهکشان ها ۵۰ میلیون سال نوری از هم فاصله دارند.
انتهای پیام/
تصویری هنری از سیاهچاله پر جرم کهکشان کوتوله M60-UCD1
این سیاهچاله پنج برابر جرم سیاهچاله مرکزی راه شیری را دارد و در داخل یکی از متراکم ترین کهکشانهای شناخته شده قرار دارد. کهکشان کوتوله M60-UCD1 که ۱۴۰ میلیون ستاره دارد، قطری به اندازه‌ی ۳۰۰ سال نوری دارد و تنها یک پانصدم قطر کهکشان ما دارد. اگر شما در یک کهکشان کوتوله زندگی می‌کردید در آسمان شب حداقل یک میلیون ستاره با چشم غیر مسلح می توانستید مشاهده کنید، این در حالی است که در آسمان شب ما، تنها ۴۰۰۰ ستاره قابل مشاهده است. یافته‌ها تایید می‌کند که در جهان تعداد زیادی کهکشان فشرده با سیاهچاله های پرچرم وجود دارد، همچنین مشاهدات پیشنهاد می‌کند که کهکشانهای کوتوله ممکن است باقی ماندۀ کهکشانهای بزرگ باشند که در طول برخورد با کهکشانهای دیگر از هم جدا شده و بصورت جزایر کوچکی از ستاره‌های منزوی تشکیل شده باشند.
آنیل ست منجم دانشگاه یوتا گفت: ما هیچ راهی که شما بتوانید یک سیاهچاله بسیار بزرگ را در درون یک جرم کوچک بسازید نمی‌دانیم. تیم ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ هابل و تلسکوپ ۸ متری جمینی و مادون قرمز هاوایی توانستند کهکشان M60-UCD1 را مشاهده کنند و جرم آن را محاسبه کنند. تصاویر هابل اطلاعاتی درباره قطر کهکشان‌ها و تراکم ستاره ها فراهم کرد و تلسکوپ جمینی حرکات ستاره ها که تحت تاثیر کشش گرانشی سیاهچاله بودند را اندازه گیری کرد، در نتیجه با استفاده از این داده ها دانشمندان توانستند جرم سیاهچاله را محاسبه کنند.
تصویری از کهکشان مسیه ۶۰ و کهکشان کوتوله M60-UCD1
سیاهچاله‌ها اجرام بسیار فشرده ای هستند که نیروی گرانش در آنها بسیار قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آنها فرار کند. سیاهچاله های پرجرم حداقل یک میلیون برابر جرم خورشید ما دارند و تصور می‌شود در مرکز بسیاری از کهکشان ها وجود داشته باشند. سیاهچاله مرکزی راه شیری جرم چهار میلیون خورشید را دارد و سیاهچاله این کهکشان که کمتر از یک درصد جرم راه شیری دارد از آن سنگین تر است و جرم ۲۱ میلیون خورشید و ۱۵ درصد از جرم کلی کهکشان کوتوله را دارد. این کشف از این نظر بسیار شگفت انگیز است که کهکشان راه شیری ۵۰۰ برابر بزرگتر و ۱۰۰۰ برابر سنگین تر از کهکشان کوتوله M60-UCD1 است.
دانشمندان معتقدند کهکشان کوتوله M60-UCD1 قسمتی از کهکشان بزرگی با ده میلیارد ستاره بوده اما زمانی که از نزدیکی مرکز یک کهکشان بزرگتر بنام مسیه ۶۰ گذشته، بخشی از آن شامل ستاره‌ها و ماده تاریک به مسیه ۶۰ پیوسته است. تیم تحقیقاتی معتقد است که M60-UCD1 در نهایت ممکن است بطور کامل با مسیه ۶۰ ادغام شود که سیاهچاله‌ای با جرم ۴٫۵ میلیارد برابر خورشید و هزار برابر بزرگتر از سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری را دارد. زمانی که این اتفاق بیفتد سیاهچاله های هر دو کهکشان نیز با هم ترکیب خوهند شد، این کهکشان ها ۵۰ میلیون سال نوری از هم فاصله دارند.
انتهای پیام/
