به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، جالب آن‌که چنین اضطرابی فقط شامل فرزندان نمی‌شود، بلکه در بسیاری موارد این نگرانی‌ها و ترس‌ها ناشی از خود والدین است. بعلاوه چنین نگرانی‌هایی برای والدینی که بیش از حد به فرزند خود وابسته هستند مشکلات بیشتری را به دنبال خواهند داشت.

برای برخی کودکان ورود به مدرسه نه‌تنها اولین تجربه استقلال آنان، بلکه نخستین تجربه اضطراب جدایی از والدین نیز محسوب می‌شود. برای آماده کردن چنین کودکانی لازم است والدین مدتی قبل از آغاز مدارس، فرزند خود را برای ورود به مدرسه از لحاظ روحی و روانی آماده کنند. بی‌شک ایجاد حس مثبت نسبت به مدرسه و دوستان مدرسه‌ای می‌تواند در تشویق کودک برای رفتن به مدرسه بسیار موثر باشد.

یکی از نکاتی که در چنین شرایطی باید به آن توجه داشت آماده کردن کودک برای جدایی از خانه و خانواده قبل از آغاز سال تحصیلی است. بر این اساس، می‌توان از سپردن کودک به بستگان درجه یک و افراد مطمئن شروع کرد.

همچنین لازم است والدینی که فرزندان بسیار حساس و وابسته دارند، معلم و اولیای مدرسه را از همان ابتدای سال تحصیلی از شرایط روحی فرزند خود آگاه کنند تا برخورد خاصی، بویژه از سوی معلم برای ایجاد حس اطمینان و امنیت خاطر روحی در کودک صورت بگیرد. بررسی‌ها نشان داده است که توجه و محبت معلم طی مدت کوتاهی می‌تواند در کاهش اضطراب و استرس کودک بسیار موثر باشد.

بررسی روان‌شناسان نشان می‌دهد برخی والدین به طور ناخودآگاه با به کار بردن جملاتی «تو را در مدرسه، آدم می‌کنند» یا این که «تو مدرسه از این خبرا نیست که هر غلطی خواستی بکنی» ذهنیت اشتباهی را در فرزندشان نسبت به مدرسه ایجاد می‌کنند و به نوعی او را از مدرسه می‌ترسانند.

در حالی که در ذهن کودک باید تصویر خوشایند و درستی از مدرسه، روابط با معلم و همکلاسی‌ها شکل بگیرد. حتی می‌توان برای رسیدن به این هدف از سیستم تشویق و پاداش استفاده کرد، البته نه به شکلی که کودک شرطی بشود و به خاطر مدرسه رفتنش از والدین جایزه بخواهد، بلکه صرفا باید کودکی که با حفظ استقلال خود و بدون ابراز ناراحتی به مدرسه می‌رود مورد تشویق قرار داد.

از سوی دیگر می‌توان از بازی درمانی یا هنر درمانی یعنی بهره‌گیری از هنر نقاشی یا قصه‌درمانی برای تشویق کودکان برای رفتن به مدرسه و غلبه بر اضطراب جدایی کودک از والدین بهره گرفت. برای این منظور والدین باید قصه‌هایی را طراحی و کودکان اجرا کنند.

براین اساس، کودک و مادر برای خود طی مدت زمان مدرسه وظایفی را در نظر می‌گیرند؛ یعنی کودک به مدرسه می‌رود و مادر آشپزی می‌کند یا به خرید می‌رود و پس از گذشتن زمان مشخصی به دنبال کودک می‌آید.

همچنین ضروری است که کودک را پیش از رفتن به مدرسه با عقربه‌های ساعت نیز آشنا کرد تا بداند که همزمان با قرارگیری عقربه‌ها در جهت خاصی، مادر به دنبالش می‌آید.

بعلاوه هر نوع تاخیر والدین در رفتن به دنبال کودک در پایان ساعت مدرسه باید از طریق آگاه‌سازی اولیای مدرسه به کودک اعلام شود تا از اضطراب وی کاسته شود.