فهرست بلندبالای اشتباهات سیاسی بان کی مون
روند و رویکرد "بان کی مون" در سازمان ملل، از اول تا آخر آن، پر است از مغالطه های سیاسی و دیپلماتیک و اشتباهات بی حد و حصر؛ الیته این اقدامات او، بیهوده و عبث نبوده است؛ چراکه این اقدامات او، در واقع ضمانتی برای ابقای او در پست خود بوده است.
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه "الثوره"؛ دبیرکل سازمان ملل متحد، وقتی تعمدا، خود را در مقابل جنایات داعش و دیگر گروه های تروریستی در سوریه، به نادانی زد و قتل دومین روزنامه نگار آمریکایی را بدون اشاره به دیگر جنایات آن، محکوم کرد، نمی تواند این کار خود را اشتباهی لفظی، تلقی کند.
بان کی مون که تسلیم خواسته های آمریکاست و همسو با این خواسته ها، این جنایت ها را منکر شده، نمی تواند این محکوم کردن خود را، حسن نیت خود حساب کند و آن را اینگونه تفسیر کند که تمام جنایت های داعش را شامل می شود؛ چراکه او، به همان شیوه ی آمریکایی، بدون آنکه حتی یک بار، جنایت های گروه های تروریستی، طی چند سال گذشته در سوریه را ذکر کند، تنها اقدامات داعش در عراق را محکوم می کند.
اما او می تواند این موضوع را ثبت کند که قاطعانه به دستورات آمریکایی و غربی که از جنایات داعش، جز آنچه این دولت ها، خواهان رسانه ای شدن آن هستند را در نظر ندارد، ملزم شده است و بیش تر از این ها می توانسته از نقش سازمان ملل و دبیرکلی خود در راستای منافع و خواسته های غربی-آمریکایی، استفاده کند که البته در این زمینه، به قدری موفق بوده که هیچ کس مشابه آن، نبوده است.
ممکن است دبیرکل، بتواند در خصوص بسیاری از مسائل جزئی و مفصل در شرایط مختلف، بهانه تراشی کند، ولی یقینا از توجیه همسویی خود با مواضع غرب و مشخصا در موضوع مبارزه با تروریسم، عاجز خواهد بود و شدت این ناتوانی در دفاع از خود در هم نظر بودن با امریکا، به گونه ای که مانند یک طوطی، هر چه دولت آمریکا می گوید و از او می خواهد، تکرار می کند، بیشتر خواهد بود.
در نگاه کلی،چه بسا، دبیرکل سازمان مل، در بسیاری از اقدامات خود، نیاز به اصلاح داشته باشد، ولی در ذات و اصل خود، برای او بسیار سخت است که کارهای اشتباه خود را جبران و اصلاح کند؛ چراکه روند و رویکرد او در سازمان ملل، از اول تا آخر آن، پر است از مغالطه های سیاسی و دیپلماتیک و اشتباهات بی حد و حصر؛ الیته این اقدامات او، بیهود و عبث نبوده است؛ چراکه این اقدامات او، در واقع ضمانتی برای ابقای او در پست خود بوده است.
دبیرکل سازمان ملل، رئیس سازمانی امریکایی نیست، بلکه او دبیر و رئیس سازمانی بین‌المللی است که تمام دولت های جهان را شامل می شود؛ بنابراین او باید بفهمد که تروریسم خوب و بد وجود ندارد یا تروریسمی وجود داشته باشد که محکوم شود و بر دیگری، چشم پوشی کرد؛ تروریسمی وجود ندارد که اقدامات آن در یک منطقه محکوم شود و در منطقه ی دیگر، از آن چشم پوشی شود.
اگر بخواهیم اشتباهات و اشکالات دبیر کل سازمان ملل متحد را برشمریم، لیست بلند بالایی بوجود خواهد امد که انتهایی ندارد؛ اگر موضوع تنها بر چند مغالطه در گوشه و کنار و یا لغزش و اشتباه لفظی، محدود بود، قابل درک بود، ولی وقتی این اشتباهات و اشکالات در جوهر و اسلوب او نمود می یابد، قضیه شکل دیگری می یابد و باید به گونه ای دیگر تفسیر شود.
بسیار مایه تاسف است که که شخصی در راس سازمانی بین المللی، بدین شیوه برخورد کند و واقعیت ها را مخفی کند ودر این شرایط بد سیاسی، دچار بیمار نفاق شود، به گونه ای که حتی اگر، روزی عذخواهی هم کند، هیچ گونه اصلاح و تصحیح، سود نمی دهد.
انتهای پیام/
