قال الصادق (عليه السلام):

ثلاثةٌ لا يُكَلِّمُهُمُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ ، و لا يَنظُرُ إلَيهِم و لا يُزَكِّيهِم و لَهُم عَذابٌ ألِيمٌ: الناتِفُ شَيبَهُ، و الناكِحُ نَفسَهُ ، و المَنكوحُ في دُبُرِهِ.

سه كس اند كه خداوند در روز رستاخيز با آنان سخن نمى‌گويد و نگاهشان نمى‌‌كند و تزكيه شان نمى كند و آنان را عذابى دردناك است: كسى كه موهاى سپيد خود را بكند [به احتمال زياد مقصود كسى است كه به جهت فريب ديگران و براى همسر گزينى، خود را به گونه اى ديگر بنماياند]، كسى كه خود ارضايى كند، و كسى كه لواط دهد.