به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران از ابتدای سال، فیلم‌های زیادی بر روی پرده‌ی نقره‌ای سینما نقش بسته است اما در میان بازیگرانی که در این مدت با فیلم‌هایشان میزبان مخاطبان سینما بوده‌اند، چهره‌ی جدیدی که به عنوان پدیده معرفی شود، وجود نداشت.

 تمام بازیگرانی که در این مدت در فیلم‌های سینمایی دیده شده‌اند، چهره‌های نام آشنا و قدیمی بوده‌اند و بازیگر جدیدی که بخواهد جریانی را در سینما به وجود آورد یا به دلیل توانمندی‌هایش در بازیگری یکی از مهمترین عاملان فروش به حساب بیاید، دیده نشد.
 
البته چند بازیگر جوان همچون امیر علی دانایی، ساعد سهیلی و نازنین بیاتی در سال جدید در آثار مختلف در نقش‌های اصلی ظاهر شدند، اما هیچکدام برای جذب مخاطب به تنهایی کافی نبوده‌اند.
 
سینمای ایران افزون بر همه‌ی مشکلاتی که دارد، با معضلی چون ظاهر نشدن چهره‌های جدید و توانا که ماندگار باشند، روبروست و به همین دلیل همواره هر ساله فیلم‌های به نمایش در آمده در سینماها اصولا با چند بازیگر ثابت همراه است و همان بازیگران هم فقط فروش گیشه را تضمین می‌کنند.
 
مصداق این ادعا هم در سال جدید، رضا عطاران است که با "طبقه حساس"،"رد کارپت" و "کلاشینکف" از ابتدای سال با مردم همراه بوده و تقریبا در5 ماه گذشته همواره چهره‌ی او را بر سر در سینما‌ها دیده‌‌ایم.
 
او یکی از عامل‌های اصلی فروش در چند وقت اخیر به حساب می‌آید و حتی می‌توان در سال جدید به او لقب درآمد زا ترین بازیگر سینما را داد.
 
باید به همه‌ی این مشکلات، معضل دیگری را هم اضافه کرد، در واقع ما علاوه بر اینکه در فیلم‌های سینمایی کشور تنها بر روی چند فرد متمرکز شده‌ایم، در دنیای تخیلی،‌ انیمیشنی و حتی عروسکی‌مان هم چهره‌ی جدیدی نداشته‌ایم و چهره‌های موفق امروز همان کاراکتر‌های محبوب روزگار گذشته به حساب می‌آیند و حتی در سال جدید و در روز‌های آتی منتظر موش‌های مدرسه هستیم که بیایند و سینمای ایران را از رکود نجات دهند.
 
سینمای ایران باید در دو مقوله‌ی ورود چهره‌های جدید و تربیت آنان و خلق کاراکتر‌های نو فکری بیاندیشد، زیرا صنعت سینمایی کشور تا کنون در این امر ضعیف عمل کرده است و یادآوری این نکته ضروری است که همه‌ی آن‌هایی که تا کنون به عنوان بازیگر موفق ظاهر شده‌اند، محصول تربیت سینمای ایران نبوده‌اند و تنها خودشان با استعداد ذاتی‌شان در این عرصه خوش درخشیده‌اند.

در واقع سینمای ایران نه تنها در بخش تکنولوژی، بلکه در بخش تربیت انسانی هم ضعیف عمل کرده است و این تکرار روزی همه‌ی مخاطبان سینما را دل زده خواهد کرد و سینمای بی مخاطب را برای ایران رقم خواهد زد.
 
به امید روزی که سینمای ایران حرفی برای گفتن داشته باشد.