به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران،  بازی علاوه بر مهارت نیاز به وسیله و جا  دارد اما جیب‌ها و خانه‌‌های کوچک ما قادر به فراهم نمودن ابزارها و اسباب بازی‌های مورد نیاز کودکان نیستند.

خانه‌‌های کوچک و کم فرزند و تک فرزند امروز لذت بازی‌های پرسرو صدا ، گروهی و مبتنی بر دانش و مهارت را از کودکان سلب نموده و برای مقابله با مشکلاتی از این قبیل در اغلب مکان شهرهای توسعه یافته جهان، شهرداری‌ها امکانات لازم برای بازی‌های گروهی و دانش بنیان تربیتی را در اختیار مؤسسه‌های مردم نهاد قرار می دهند تا کودکان موهبت رشد از راه بازی را از دست ندهند.

اما شهرداری تهران نیز از این مسئله فرهنگی غفلت ننموده و همگام با پروژه های عظیم عمرانی، خدماتی و زیست محیطی ازسال 86-85 اقدام به تشکیل خانه‌‌هایی با عنوان خانه‌های کودک در سرای محله و دیگر فضاهای آموزشی مرتبط با شهرداری نظیر پارکها ، میادین میوه و تره بار ، پایانه‌های مسافربری، اماکن پرتردد نموده تا ضمن فراهم نمودن شرایط لازم جهت خرید و انجام فعالیت‌های ضروری مادران، آموزشهای لازم در جهت ترویج و توسعه مهارتها و سبک زندگی سالم را از طریق بازی و اسباب بازی به کودکان امروز که شهروندان فردا هستند بیاموزد.

اما متاسفانه علی رغم استقبال بی نظیر شهروندان که خود بهترین مهر تأیید در جهت فعالیت این خانه‌هاست، چند روز گذشته خبری مبنی بر غیر قانونی بودن فعالیت خانه‌های اسباب بازی و تعطیلی آن از سوی معاونت امور اجتماعی و فرهنگی سازمان بهزیستی کشور مطرح شد.

در این خبر عدم استاندارد بودن مکان و فضای مورد نیاز کودکان، نبود مسئول فنی ، نیروی انسانی و نیز فقدان امکانات ودوره‌های آموزشی برای مربیان و نیز عدم کسب مجوز از بهزیستی به عنوان مهمترین دلایل غیر قانونی بودن و توقف فعالیتهای این خانه‌ ها تاکید شده و این درحالی است که فعالیت خانه‌های کودک همواره توسط شورای راهبردی کودک که متشکل از اساتید بنام و سرشناس در این حوزه است رصد می شود ضمن اینکه شهرداری تهران عضو مرجع حل کنوانسیون کودک تحت نظارت دادگستری بوده و از سوی دیگر تشکیل خانه‌‌های کودک با نظارت شورای شهر به عنوان مرجع قانون گذاری دپارتمان شهری شکل یافته و با توجه به حضور افراد صاحب نظر در حوزه‌های حقوقی،‌ فرهنگی و عمرانی در آن نمی توان به راحتی بر غیر قانونی بودن فعالیت این خانه‌ها مهر تأیید زد.

البته باید توجه داشت با توجه به یکی از مصوبات شورا مبنی بر تشکیل شهر دوستدار کودک تشکیل خانه‌های کودک گامی در جهت عملی نمودن این مصوبه بوده است.

اما سوال مهم این جاست چرا در سالهایی که شهرداری تهران علی رغم برخورداری از هیچ گونه وظیفه ذاتی، مسئولیت جمع‌‌آوری و ساماندهی افراد متکدی، کارتن خواب ، بی خانمان و کودکان کار را پذیرفت و هم اکنون نیز باجدیت در حال تداوم آن است بهزیستی سخنی در جهت انجام وظایف خود به میان نیاورد.

ضمن اینکه باید در نظر داشت که احداث گرمخانه‌‌ها، سامانسراها، مددسراها و تحت پوشش قرار دادن کودکان کار و ارائه آموزشهای لازم به آنان و یا کار‌آفرینی برای زندانیان و صدها عنوان دیگر که هیچ یک از وظایف شهرداری نیست نه تنها برای مدیریت شهری منافعی نداشت بلکه حتی سبب تخصیص بودجه‌های کلان به آن نیز شده است.

بودجه‌هایی که باید صرف راه‌اندازی پروژه‌های شهری شود اما تنها به دلیل غفلت سازمان بهزیستی و برخی ارگان‌های دیگر از وظایف خود امروز در جهت کاهش ورفع معضلاتی هزینه می شود که هیچ یک از آنها به عنوان وظیفه اصلی شهرداری مطرح نبوده؛ اما عدم انجام آن آسیبهای اجتماعی فراوانی را به همراه خواهد داشت.

شاید اگر شهرداری امروز تمام فعالیتهای غیر مرتبط خودرا که تمامی آن در جهت ایجاد آرامش در شهر است رها کند، میزان حجم فعالیتهای عظیم شهری که امروز به دلیل قصور سازمانهای دیگر که تعدادشان نیز اندک نیست  محرز و مشخص گردد گویی تهران امروز به یک نهاد حاکمیتی جدا تبدیل شده و شهرداری باید به تنهایی مسئولیت تمامی مسائل و چالش‌های موجود در آن را بر عهده گیرد، مسائلی که انجام آن به حکایت شمارش دندان اسب پیش کشی تبدیل شده و به جای همراهی ارگان‌های ذیربط مقابله آن را به همراه داشت است.

گزارش از سهیلا بابارشانی

انتهای پیام/