به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ به طور كلي می‌توان گفت مواد، انرژی و هر چیزی كه برای انسان ضرر داشته باشد را آلودگی می‌نامیم. اگر چه آلودگی برای انسان ضرر دارد اما گاهی می‌توان آن را به عاملی مفید تبدیل كرد. یا از طرفی دیگر می‌توان از تولید و گسترش آلودگی جلو گیری كرد.
 
اما آلودگی نوری چیست؟

آلودگی نوری را می‌توانیم اینطور مطرح كنیم. كلیه پرتو‌های نوری كه از آنها استفاده بهینه نمی‌شود، صرف روشنایی محیط‌ها و مكان‌های غیر لازم می‌شود و اثرات نا مطلوبی بر سلامت جانداران و محیط زیست دارد.

خوب است بدانیم حدود یك چهارم انرژی تولید شده در جهان توسط آلودگی نوری هدر می‌رود. به همین جهت علاوه بر آلودگی نوری ایجاد شده، آلودگی‌های شیمیایی جو كه بر اثر كار نیروگاه‌ها ایجاد می‌شود نیز به لیست عوارض آلودگی نوری باید اضافه شود.
 

تصویر بالا، عکسی از ستارگان صورت فلکی جبار در هوای پاک و هوای آلوده ی نوری را نشان می دهد.
 
متاسفانه برای مشاهده این آلودگی لازم نیست وقت زیادی صرف كنید. اكثر چراغ ها و پرژكتورهایی كه برای تابلو های تبلیغاتی استفاده می‌شوند تولید كننده‌های آلودگی نوری یا به عبارت دیگر اسراف كنندگان انرژی و بوجود آورندگان "بیش روشنایی" هستند.

بیش روشنایی (Over Expose) زمانی رخ می‌دهد که بیش از حد نیاز و استاندارد به محیط نور بدهیم. در عکاسی این پدیده با سوختن عکس نمود پیدا می‌کند.

ممكن است هنگام خواب نور چراغ خیابان به اتاق شما بتابد و شما را آزار دهد و برای شما مزاحمت نوری ایجاد می‌كند. این نیز یك آلودگی است چرا كه تحقیقات نشان داده است هنگامی كه بدن تحت تابش طولانی مدت و بیش از اندازه نور قرار گیرد به مشكلاتی همچون سردرد، اضظراب و ... دچار می‌شود.

اختلال در چرخه طبیعی تاریكی و روشنی محیط زیست شاید مهم ترین پیامد آلودگی نوری پس از اتلاف انرژی باشد. چون تاثیرات منفی این آلودگی بر روی انسان‌ها را از بین خواهد برد اما میدانیم كه شمار پرندگان و ماهی‌ها بسی بیش از شمار انسان‌هاست.

نصب نماهای بازتابنده شیشه‌ای به علت بازتاب نور می‌توانند سبب ایجاد آلودگی نوری شوند. این نورهای اضافی بر خلاف تصور عوام امنیت را تا حدی سلب می‌كند. با روشن كردن یك قسمت، قسمت تاریكی برای پنهان شدن مجرمین فراهم كرده‌ایم. اگر چه ممكن است قسمت تاریك واقعا عاری از نور نباشد اما به علت پدیده درخش یا ضد نور مجرم به راحتی میتواند از چشمان ما پنهان بماند.
 
آخرین گونه از این نوع آلودگی شاید كمتر به چشم كسانی بخورد كه نگاهی به آسمان ندارند. آسمان تاب همان گنبد سرخی است كه بر روی شهر های بزرگ و صنعتی از كیلومتر ها دور تر دیده می‌شود و برای ساكنین آن شهر ها نیز مشكل تماشای افق را پدید می آورد. این پدیده را زمانی كه در شب هوا ابریست، با مشاهده رنگ سرخ ابر ها می‌توانید درك كنید.


حال برای جلو گیری از تولید و گسترش آلودگی نوری از نزدیكترین محل یعنی خانه شروع می‌كنیم. آلودگی نوری تنها مربوط به آسمان نیست و  تابش نور زیاد نیز یك آلودگی به شمار می آید. پس می‌توانیم از منبع نوری متناسب با فضا استفاده كنیم. یعنی منبعی كه شدت تابش آن به اندازه نیاز محیط باشد.

دیگر آنكه چراغ ها را در زمان مشخصی روشن و خاموش كنیم كه برای این كار می‌توانیم از تایمر های اتوماتیك استفاده كنیم. لامپ‌های كم مصرف نیز از این جهت می‌توانند به این امر كمك كنند كه انرژی كمتری مصرف می‌كنند و از همه مهم تر استفاده از كلاهك‌های مناسب برای چراغ هایی كه در محیط باز هستند.  

 
همه اینها تا حدی می‌توانند به كاهش آلودگی نوری كمك كنند اما به یاد داشته باشیم كه كاهش این آلودگی تنها به عملكرد شهروندان مربوط نیست بلكه دولتمردان نیز باید به جلوگیری از فاجعه‌ای عظیم كمك كنند. فراموش نکنیم كه آلودگی نوری یك عامل "گرمایش زمین" است.


انتهای پیام/