اگرچه همه شهدا و جانبازان و آزادگان و ایثارگران مقاوم و سربلند و عزیز، ستارگان آسمان ایران اسلامی هستند و هرکس در هر شغل و مسئولیتی که قرار دارد و نفس می‌کشد، مدیون این فداکاری‌ها و از جان‌ گذشتگی‌ها است.





شهید دکتر مصطفی چمران


در سال 1311 در تهران، خیابان 15 خرداد، بازار آهنگرها، سرپولک متولد شد.

وی پس از طی دوران متوسطه، در دانشکده فنی دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و در سال 1336 در رشته الکترومکانیک فارغ‌التحصیل شد.



در سال 1337 با استفاده از بورس تحصیلی شاگردان ممتاز به آمریکا اعزام شد و در جمع معروف‌ترین دانشمندان جهان در کالیفرنیا و معتبرترین دانشگاه آمریکا "برکلی" با ممتازترین درجه علمی موفق به اخذ دکتری الکترونیک و فیزیک پلاسما شد.

از 15 سالگی در درس تفسیر قرآن مرحوم آیت‌الله طالقانی و درس فلسفه و منطق شهید مطهری و بعضی از اساتید دیگر شرکت می‌کرد.



در مبارزات سیاسی دوران دکتر مصدق از مجلس چهاردهم تا ملی شدن صنعت نفت شرکت داشت.

پس از قیام خونین 15 خرداد سال 1342 دست به اقدامی جسورانه و سرنوشت‌ساز می‌زنند و همه پل‌ها را پشت سر خود خراب کرده و به همراه بعضی از دوستان مؤمن رهسپار مصر می شوند و مدت 2 سال در زمان عبدالناصر سخت‌ترین دوره‌های چریکی و جنگ‌های پارتیزانی را می‌آموزد و فوراً مسئولیت تعلیم چریکی مبارزان ایرانی بر عهده او گذاشته می‌شود.
 


بعد از وفات جمال‌عبدالناصر رهسپار لبنان می‌شود و به کمک امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان سازمان امل را بر اساس اصول و مبانی اسلامی پی‌ریزی می‌کنند.

دکتر چمران با پیروزی انقلاب اسلامی بعد از 21 سال هجرت به وطن بازمی‌گردد. سپس در سمت معاونت نخست وزیر در امور انقلاب، شب و روز خود را به خطر می‌اندازد تا سریع‌تر و قاطعانه‌تر مسئله کردستان را فیصله دهد.


در قضیه فراموش نشدنی "پاوه" قدرت ایمان و اراده آهنین و شجاعت و فداکاری او بر همگان ثابت می‌شود. بعد از این پیروزی از سوی امام خمینی(ره) به وزارت دفاع منصوب شد و در اولین دور انتخابات مجلس شورای اسلامی از سوی مردم تهران به نمایندگی انتخاب شد.
  
وی سپس به نمایندگی امام در شورای عالی دفاع منصوب شد.




دکتر چمران با ارائه پیشنهادها و برنامه‌های ابتکاری حرکتی به وجود می‌آورد و اغلب این حرکت‌ها را توسط رزمندگان شجاع ستاد نیز عملی می‌ساخت.

بر همین اساس 31 اردیبهشت سال 60 با یک حمله هماهنگ و برق آسا ارتفاعات الله‌اکبر فتح شد که پس از پیروزی سوسنگرد، بزرگ‌ترین پیروزی تا آن زمان بود و فتح دهلاویه در نوع خود عملی جسورانه و غرور آفرین بود.



سرانجام در 31 خردادماه سال 60 در نزدیک‌ترین نقطه به دشمن در جبهه دهلاویه با آتش خمپاره‌های آنان که از اولین ساعات بامداد شروع شده بود ترکش خمپاره‌ای به پشت سر دکتر چمران اصابت کرد و ندای پروردگار را لبیک گفت و یکی از نمونه‌های کامل انسانی که مایه مباهات خداوند است از دیار ما رخت بر بست و به ملکوت اعلی پیوست.

روحش شاد و يادش جاويدان باد




انتهای پیام/