1- امام على عليه ‏السلام :

جَليسُ الخَيرِ نِعمَةٌ، جَليسُ الشَّرِّ نِقمَةٌ؛

همنشين خوب نعمت و همنشين بد، بلا و مصيبت است.

شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحكم و درر الكلم ج‏3، ص 356 ، ح 4719 و 4720

2- امام على عليه‏ السلام :

قارِن اَهلَ الخَيرِ تَكُن مِنهُم وَ بايِن اَهلَ الشَّرِّ تَبِن عَنهُم؛

با خوبان معاشرت كن تا از آنان باشى و از بدان دورى كن تا از آنان نباشى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) نامه 31 ،ص 402

3- امام على عليه ‏السلام :

لا تَصفُو الخِلَّةُ مَعَ غَيرِ اَديبٍ ؛

دوستى با شخص بى ‏ادب ، صميمانه نخواهد شد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 434 ، ح9912

4- امام صادق عليه‏ السلام :

اَدَّبَنى اَبى بِثَلاثٍ ... ونَهانى عَن ثَلاثٍ : قالَ لى : يا بُنَىَّ مَن يَصحَب صاحِبَ السّوءِ لا يَسلَم وَ مَن لا يُقَـيِّد اَلفاظَهُ يَندَم ، وَ مَن يَدخُل مَداخِلَ السَّوءِ يُتَّهَم... وَ نَهانى اَن اُصاحِبَ حاسِدَ نِعمَةٍ وَ شامِتا بِمُصيبَةٍ ، اَو حامِلَ نَميمَةٍ ؛

پدرم مرا به سه چيز ادب آموخت و از سه چيز نهى ‏ام فرمود . سه نكته ادب اين بود كه فرمود : فرزندم! هركس با دوست بد بنشيند ، سالم نمى‏ ماند و هر كس گفتارش را كنترل نكند ، پشيمان مى‏ شود ، و هر كس به جايگاه‏ هاى بد وارد شود ، مورد بدگمانى قرار مى‏ گيرد (زير سؤال مى ‏رود) و آن سه چيز كه مرا از آن نهى فرمود: دوستى با كسى كه چشم ديدن نعمت كسى را ندارد، و با كسى كه از مصيبت ديگران شاد مى‏ شود و با سخن‏چين.

تحف العقول ص376