"بیش فعالی" در کودکی، افزایش "افسردگی "در بزرگسالی را درپی دارد
بیش فعالی- کم تمرکزی، نوعی مشکل عصبی ناشی از کمبود نوعی هورمون شیمیایی در مغز است که در کودکان ۶-۳ سال قابل تشخیص است و 1.4 موارد با ورود به مرحله جوانی این بیماری را هم همراه خود می‌برند.
دکتر فربد فدایی، روانپزشک و مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: افراد بیش فعال درمان نیافته، دچار بعضی ناسامانی‌های روانی در بزرگسالی می‌شوند.
از آنجایی که افراد مبتلا به ADHD، ممکن است از همسالان خود از نظر پیشرفت تحصیلی و اجتماعی عقب‌تر باشند، گاهی با بروز برخی رفتارهای ضد اجتماعی، به ناکامی‌های خود واکنش می‌دهند و یک واکنش شایع در بزرگسالی و ابتلا به افسردگی در افراد ADHD است.
وی افزود: در مقابل کسانی که از کودکی سخت درمان بوده‌اند و خانواده با آگاهی از بیماری کودک، با مدارا با وی برخورد کرده کمتر احتمال ابتلا به افسردگی ناشی از ADHD را دارد.
این متخصص روانپزشکی تأکید کرد: از آنجایی که ابتلا به افسردگی، نوعی پاسخ به ناکامی‌ها است، بنابراین درمان افراد مبتلا به بیش فعالی- کم تحرکی، با مشاوره، دارو درمانی، آموزش حل مسئله و مهارتهای زندگی و همچنین روش صحیح ارتباط با دیگران، بسیار موثر است.
انتهای پیام/
