به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، کریستین ساینس مانیتور نوشت: مذاکره کنندگان گروه پنج بعلاوه یک درباره مذاکرات فعلی سکوت کرده اند ولی گزارشی که تحلیلگران با اطلاعات دقیق از این مذاکرات نوشته اند می تواند سرنخ هایی بدست دهد.
این روزنامه آمریکایی در تحلیلی به قلم "اسکات پترسون" نوشت : تعداد گزارش‌ها در مورد مذاکرات هسته ای ایران کم نیست. اما یکی از مفیدترین و به روزترین این گزارش ها ، گزارش گروه بین المللی بحران است که طرحی کلی را در مورد توافق هسته ای نهایی که می تواند بدست بیاید ارائه می دهد.
این گزارش چند روز پیش از چهارمین دیدار ایران و قدرت های بزرگ منتشر شده است در حالی که مهلت بیست ژوئیه برای دستیابی به توافق نیز نزدیک می شود. این گزارش شامل بحث فنی جامعی درباره نحوه اطمینان یافتن در این باره است که ایران سلاح هسته ای تولید نخواهد کرد. در عین حال ، آنچه این گزارش را از گزارش های دیگر متمایز می کند این است که موانع سیاسی و نیز دیدگاه ایران را مورد توجه قرار می دهد. مشخص است که موانع سیاسی دشوارترین موضوعی است که باید حل شود.
علی واعظ تحلیلگر ارشد مسائل ایران در گروه بین المللی بحران که با مقامات ایران و آمریکا روابط نزدیک دارد گفت : بیشتر پیشنهادات قبلی « آمریکا محور » بود و بیش از اندازه بر عناصر جداگانه تمرکز می کرد. این گزارش بر اساس بازخورد هر دو طرف قرار دارد.
این گزارش در برگیرنده راه حل های بینابینی در مورد موضوعاتی مانند محدود کردن توانایی غنی سازی ایران و نحوه پایان دادن گروه پنج بعلاوه یک به تحریمهاست.
واعظ می گوید : این پیشنهادها به شکلی طراحی نشده است تا فقط رضایت یک طرف را به طور کامل جلب کند بلکه زمینه برای دستیابی به راه حل برد - برد فراهم می شود.
نقشه راه "گروه بین المللی بحران" با دقت طراحی شده است تا در مورد اقدامات تضمین دهنده به هر دو طرف ، اطمینان حاصل شود.
مفاد این نقشه راه به شرح زیر است:
- اندازه گیری ظرفیت غنی سازی ایران بر اساس تعداد دستگاههای سانتریفوژ صورت نمی‌گیرد بلکه این کار بر اساس مجموع میزان تولید انجام می شود. به این شکل ، ایران تا زمانی که در چارچوب پارامترهای توافق شده باقی بماند می تواند چارچوب غنی سازی خود را انتخاب کند.
- در ابتدا به مدت یک تا دو سال ظرفیت غنی سازی ایران به پایین تر از میزان فعلی و حدود هشت هزار سانتریفوژ فعال کاهش می یابد. چند سال اقدامات اعتماد ساز شامل بازرسی های سرزده و سیاست "ذخیره سازی صفر" در مورد تبدیل فوری اورانیوم غنی شده به سوختی که کاربرد نظامی ندارد اجرا می شود. بعد ایران اجازه پیدا می کند این ظرفیت را به سه برابر و معادل حدود بیست و چهار هزار دستگاه سانتریفوژ از نسل اولیه سانتریفوژهای خود گسترش دهد.
- تعدیل راکتور آب سنگین اراک که موجب نگرانی گروه پنج بعلاوه یک است. این راکتور به شکلی تعدیل می شود که میزان کمی پلوتونیوم تولید کند.
- بوجود آوردن هدف و راهکاری برای میانجیگری در خصوص مسائل مورد اختلاف.
در مقابل ، ایران از مزایای زیر برخوردار خواهد شد:
- تاسیسات فردو که گروه پنج بعلاوه یک زمانی خواستار تعطیلی آن بود تعطیل نخواهد شد. تاسیسات فردو به مرکز تحقیق و توسعه تبدیل می شود و محدودیت های سختگیرانه در آنجا به اجرا در می آید. لغو سریع تحریمها در سراسر زمان اجرای این روند پس از طی شدن زمانی قابل توجه برای اجرای این کار.
- آزاد سازی نیمی از درآمدهای نفتی ایران پس از سال نخست یا سال دوم و نیز لغو بسیاری از محدودیت های بانکی ایران. اتحادیه اروپا به تدریج واردات نفت را از سر می گیرد. در مدت پنج تا هفت سال ، باقی دارایی ها آزاد می شود و تحریم های بیشتری لغو خواهد شد.
- ارائه دانش فنی به برنامه هسته ای غیر نظامی ایران.
- حذف باقیمانده تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای ایران در بخش نفت و گاز در مرحله آخر توافق.
چنین توافقی ممکن است در راستای انتظارات برخی افراد در سنای آمریکا نباشد. این افراد می خواهند بجز تعداد نمادینی از چند هزار سانتریفوژ چیز دیگری وجود نداشته باشد.
در این گزارش اعلام شده است : تلقی های نادرست طرف ها و انتظارات اشتباه ، آنها را در معرض شکست قرار داده است. آنچه باید مراقب آن بود این است که برای قبولاندن این توافق ، نباید با سخنان جنگ طلبانه یا تمجید بیش از اندازه از پیروزی ظاهری، مخالفان را تشویق کرد.
انتهای پیام/
