ای پایگاه می‌نویسد: باید گفت تحریم‌های اعمال شده علیه تهران مهمترین نشانه خصومت واشنگتن است. طیف تحریم‌های اقتصادی بی‌نهایت وسیع است و از کنترل صادرات محصولات تکنولوژیکی و پیشرفته گرفته تا تحریم نفتی و مسدود کردن حساب‌های بین المللی را شامل می شود. درحال حاضر چهار قطعنامه تحریمی شورای امنیت و چندین تحریم یک جانبه آمریکا و برخوردار از حمایت اتحادیه اروپا علیه تهران در جریان است. روسیه همیشه معتقد بوده همه تحریمها غیر از تدابیر شورای امنیت غیرقانونی هستند و به گفت و گوهای هسته ای با تهران ضربه می زنند. با وجود این دولت آمریکا مدعی است که مقامات ایران فقط به خاطر فشار اقتصادی مجبور به معامله هسته‌ای شده‌اند. 

این پایگاه می‌نویسد:  تحریم‌هایی هم که اوباما پیش از این علیه تهران به کار گرفته بود به جای خود باقی هستند و آمریکا همچون گذشته جلو واردات نفت این کشور را به کشورهای اروپایی و معامله شرکت‌های آمریکایی را با صنعت نفت آن می‌گیرد. موانع موجود بر سر هر گونه عملیات مالی از جمله تجارت اوراق بهادار و طلا با بانکهای ایرانی به ویژه بانک ملی همچنان وجود دارند. همانطور که مشخص است عملا همه تحریمهای تجاری، مالی و اقتصادی یکجانبه به قوت خود باقی هستند و آمریکاییها هنوز آنها را تشدید نکرده اند. اوباما برنامه جدیدی برای واکنش نشان دادن به پیشنهاد ایران طی گفت و گوهای هسته ای دارد و به عقیده وی امتیازهای واشنگتن نباید به تحریمها خسارت بزنند که بدون آنها سیاست خارجی آمریکا هیچ مفهومی ندارد. با توجه به تجربه ایران می توان چنین نتیجه گرفت که تحریمهای آمریکا تاریخچه طولانی دارند و بخش لاینفک رویارویی آمریکا و متحدانش با ایران به شمار می روند. 

به نوشته این پایگاه روسی، می‌توان بدون هیچ تردیدی گفت تحریم‌‌هایی که به فاصله چند ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی اعمال شدند حتی یک روز هم متوقف نشده اند. این مساله که ایران با وجود تحریمها ایستادگی کرده و توانسته با وجود ممنوعیتها و محدودیتهایی که مانع توسعه آن می شدند جزء رهبران منطقه ای باقی بماند مهمترین گواه بر غیرموثر بودن تحریمهای آمریکا و توانایی تهران برای دور زدن آنهاست. هرچند حدس زدن این مساله دشوار است که اگر تحریمها نبود ایران از نظر نظامی و اقتصادی چه قدرت عظیمی داشت. مسکو هم نباید تردیدی داشته باشد که تلاشهای آمریکا برای واداشتن متحدان اروپایی به حمایت از جنگ اقتصادی با روسیه هدف راهبردی تضعیف این کشور را دنبال می کند. 

پایگاه روس زبان ایران ادامه داد: آمریکاییها ضمن سکوت در مورد شکست خود در کریمه که در برابر سیاست بازدارندگی روسیه توسط واشنگتن قرار گرفت، از ادامه رویارویی به منظور منزوی کردن مسکو دست بر نمی دارند. این همان روشی است که آمریکا همیشه در رابطه با ایران به کار گرفته است. برنامه هسته ای تهران برای آمریکا همیشه به منزله بهانه ای برای جلب نظر جامعه جهانی بوده و هست. دیپلماسی آمریکا با همین هدف ایران را به حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر متهم می‌کند. دروغگویی و هیستری در ارزیابی نیات ایران به کار همیشگی رسانه های غربی تبدیل شده است. آمریکایی‌ها مایلند نه به عنوان شریک و بلکه به عنوان یک دست نشانده حرف شنو با ایران رفتار کنند. 

براساس این گزارش، این هدف در اوکراین عملی شده و واشنگتن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ دار و دسته نظامی در آن جا روی کار آورده که حتی آمادگی جنگیدن با مردم خود را هم دارد. با توجه به جنایات خونین مقامات کی‌یف و صدها کشته و معیوب و مخالف زندانی شده هیچ سخنی از رعایت حقوق بشر در این کشور درمیان نیست و همه چیز بر اساس سناریوی آمریکا رخ می دهد. ولی آمریکا نتوانست حمایت مردم ایران را جلب کند. این کشور پس از انقلاب از نقطه نظر سیاسی، امنیتی و دفاعی به قویترین کشور خاورمیانه تبدیل شده که نفوذ بین المللی قابل توجهی دارد که هم دوستان و هم دشمنانش به آن اذعان دارند. ایران توانسته مقاومت کند و هیچ کس نتوانسته آن را در هم بشکند و منزوی کند. تجربه این کشور برای کشورهایی که توسط آمریکا و متحدانش گمراه شده اند بی نهایت آموزنده است. 

به نوشته این پایگاه اینترنتی روسی، پس از آن که گروه هشت به گروه هفت تبدیل شد از انزوای روسیه خبر دادند. آمریکاییها تلاش کردند این نظریه دروغ را هنگام رای گیری در مجمع عمومی سازمان ملل تقویت کنند ولی باز هم موفق نشدند. ایران و دهها کشور دیگر از محکومیت روسیه خودداری کردند و سرگی لاورف به واشنگتن یادآوری کرد که انزوا اصطلاحی است که شرکای غربی در تلاش برای دستیابی به اهداف نوامپراتوری از خودشان درآورده اند. وقتی اوضاع طبق میل آنها پیش نمی رود چماق تحریمها را به کار می گیرند. ولی زمان این کار سپری شده است. البته اهداف توسعه طلبانه غرب تغییری نکرده و علاوه بر تحریمها انواع روشهای دیگر زورگویی از جمله باج گیری و ارعاب و تهدید و غیره به کار می رود. به همین دلیل تعداد کشورهای حامی تحریمهای یک جانبه غرب نباید موجب گمراهی شود. تمایل کاخ سفید به معرفی روسیه به عنوان یک کشور متخاصم در پی حوادث اوکراین با حمایت جامعه جهانی رو به رو نشده و فقط دست نشاندگان آمریکا طرف آن را گرفته اند و در میان اعضای ناتو وحدت وجود ندارد. 

باید گفت درمیان کشورهایی که به تحریمهای آمریکا می پیوندند همیشه کشورهای زیادی وجود دارد که اظهارات پرطمطراقی در حمایت از آمریکا به زبان می آورند ولی اهرمهای واقعی برای تاثیرگذاری بر اقتصاد روسیه یا ایران در اختیار ندارند. به عنوان نمونه مولداوی از تحریمهای اتحادیه اروپا علیه روسیه حمایت کرده است و کل سیاست خارجی این کشور جنبه ضد روسی دارد. حمایت لتونی و کانادا هم از توقف همکاری نظامی با روسیه به همین مساله مربوط می شود. ایران به خوبی با این مساله آشناست که کانادا همیشه در زمینه تحریمها سعی کرده حتی از آمریکا هم پیشی بگیرد. تهران همیشه با لحن تندی به همه پاسخ می دهد و حملات خصمانه ای را که به آن می شود بدون توجه باقی نمی گذارد. به نظر می رسد مسکو هم پاسخهایی هم به مولداوی و هم به لتونی دارد که عامل حیاطتشان روابط اقتصادی با روسیه بوده نه با آمریکا و اروپا. 

به نوشته این پایگاه اینترنتی روسی، دولت آمریکا درپی بحران اوکراین سعی می کند ایران را کشوری مایل به استفاده از اختلافات روسیه و آمریکا به نفع خود  معرفی کند و شایعاتی در مورد تمایل آن به کاهش بهای نفت به ضرر روسیه و گرفتن جای گاز آن در اروپا منتشر شده است. واشنگتن به راستی از امکان پاسخهای متقابل مسکو در رابطه با ایران می ترسد و قصد دارد مانع چرخش مسکو به سوی این کشور شود. روسیه باید در پی وخامت روابط با غرب شرکای جدیدی در زمینه امنیت جهانی بیابد و ایران می تواند یکی از بهترین شرکای آن باشد. مقامات کاخ سفید با در نظر داشتن عضویت اوکراین در ناتو معتقدند پوتین قصد ایجاد نظم جهانی جدیدی را دارد که اصل آزادی کشورها را برای انتخاب متحدانشان نفی می کند. سناریوی آمریکا از قبل نوشته شده و بر اساس آن قرار است کشورهای اوکراین، مولداوی، گرجستان و جمهوری آذربایجان به عضویت ناتو درآیند. با محاصره نظامی روسیه و ایجاد پایگاههای جدید در اطراف مرزهای آن واشنگتن آزادی خود را برای انتخاب متحدان به نمایش می گذارد. پیمان راهبردی روسیه و ایران می تواند واشنگتن را مجبور سازد پیامدهای ماجراجویی خود را در اوکراین در خارج از مرزهای اروپای شرقی درک کند. صحبت بر سر هیچ انتقام جویی ژئوپلیتیکی نیست و در این جا می توان به دفاع پیگیر روسیه از منافع ملی خود با همراهی کشورهای مایل به رهایی از زورگویی آمریکا اشاره کرد. 

به نوشته این پایگاه اینترنتی روسی، آمریکاییها هیچ سناریوی دیگری غیر از مخالفت با همکاریهای روسیه و ایران ندارد که تسلیم فشارهای آن نشده اند و اجازه نمی دهند از موضع قدرت با آنها حرف بزنند. شاید نخستین کاری که مسکو می تواند در این زمینه انجام دهد سلب اهرم واشنگتن برای فشار بر تهران و تخریب سیستم تحریمهای ضد ایرانی باشد. چون روسیه فقط تحریمهای شورای امنیت را امضا کرده و تحریمهای یک جانبه آمریکا و اتحادیه اروپا و بقیه کشورها را به رسمیت نمی شناسد. به همین دلیل بازگشت روسیه به همکاریهای نظامی و فنی کامل با ایران کاملا به جاست. گام موثر و معقولانه در این زمینه می تواند تحویل فوری حداقل چهار فروند موشک S300 به ایران باشد که مشمول تحریمهای سازمان ملل نمی شوند. سرانجام زمان آن رسیده که این پرسش را مطرح کنیم: چرا آمریکاییها به دهها کشور جهان از جمله عربستان دهها میلیارد دلار سلاح می دهند ولی مسکو هنوز از انجام تعهدات نظامی خود در برابر تهران می ترسد؟ آیا روسیه هنوز از چیزی یا کسی می ترسد؟ آخر کاملا مشخص است که خودداری از اجرای قرار داد اس-سیصد نه تنها هیچ فایده ای برای کشور به همراه نداشته بلکه خسارت زیادی به حیثیت و وجهه آن در جهان وارد کرده است. اوضاع اوکراین به خوبی تغییر نکردن سیاست خصمانه ضد روسی آمریکا را به نمایش گذاشته است. 

پایگاه ایران در خاتمه چنین می نویسد: روز به روز تعداد بیشتری از مقامات و شرکتهای روسی در فهرست تحریمهای غرب گنجانده می شوند و مقامات آمریکا دائما به ضرورت سلب دسترسی نهادهای مالی روسیه به بازارهای مالی غرب و اعمال تحریمهای بیشتر علیه اقتصاد آن و حتی جلوگیری از فرود آمدن هواپیماهای شرکت آئروفلوت در فرودگاههای آمریکا اشاره می کنند. این تفکر راهبردی سیاستمداران آمریکایی است. هیچ صحبتی از برقراری روابط شراکتی برابر با روسیه در میان نیست. کاخ سفید جنگ اقتصادی خود را علیه روسیه شروع کرده و اخبار پر از اقدامات خصمانه آمریکا از جمله توقف همکاریهای فضایی با روسیه، توقف همکاری در زمینه انر‍ژی صلح آمیز هسته ای، جلوگیری از ورود فیزیکدانان روسی به آمریکا، توقف همکاری در زمینه مبارزه با مواد مخدر و غیره است. تقریبا هر روز مقامات آمریکا بر تشدید فشار بر مسکو تاکید می کنند و هیچ تردیدی وجود ندارد که واشنگتن اهداف اقتصادی خاص خود را دنبال می کند. امروز آمریکا از تحریمها بیش از فشار دیپلماتیک سنتی، عملیات سازمانهای امنیتی، اقدامات نظامی یا تهدید استفاده از سلاح استفاده می کند و ایران در این زمینه تجربه موفق رویارویی با فشارهای واشنگتن را دارد که خیلی به درد روسیه می خورد.

انتهای پیام/