انتظامی و معتمد آریا همیشه بزرگ بوده‌اند و می توان آنها را بزرگ پنداشت البته گاهی شرایط خاص اجتماعی و فرهنگ موجب دوری عده‌ای از هنرمندان از هنر می شود، همچنین اتفاقات این چند ساله اخیر موجب محک خوردن خیلی از کسانی شد که فکر می‌کردیم بزرگ هستند.

وی همچنین در مورد تأخیر افت بزرگان بر پیکره سینما بیان کرد: بزرگان هر قبیله و قومی به عنوان تمدن‌ها و پایه‌ها عمود آن خیمه نگه دارنده‌ آن قوم هستند، به نظر من سینمای ایران از جریان‌های طبیعی سینما از گردش و انتظام آن فاصله گرفته برای همین نیرو‌های تازه نفس و خوب کمتر جذب سینمای ما می‌شدند و این باعث شده تا موقعیت‌های موجود شکننده جلوه کند و بزرگی و کوچکی کمتر درمعادلات منظور شود و این یکی از راز‌های عجیب سینما است که فیلم‌سازان کهنه کارتر در چند ماه گذشته فیلم‌های ضعیفتری نسبت به کارگردانان جوان داشتند.

وی همچنین درمورد تکرار بیش از حد برخی کلیشه‌ها توسط کیمیایی افزود: به عقیده من فقط " گوزن‌ها" برای جایگاه کیمیایی در تاریخ سینمای ایران کافی است.

اما گم کردن نبض زمانه، مکرر کردن خو به امید تکرار آن گذشته رویایی و میدان دادن بیش از حد به مجیزگویان باعث شده که او از شعاع اصلی فیلم سازی‌اش دور شود.

برای رفع گرفتگی و خمودگی غریبی که بر سینمای کیمیایی سایه افکنده فقط یک ناجی می توان تصور کرد که آن هم عبور مسعود کیمیایی از خودش است.

"درستکار" درمورد مهرجویی گفت: ماجرای داریوش مهر جویی هم کم و بیش مثل ماجرای مسعود کیمیایی است. در واقع انگیزه‌های مهرجویی با از دست دادن طراوت وجوانی اش برای اثبات خودش کمتر شده است.

این منتقد در خصوص کیومرث پور احمد اظهار داشت: پوراحمد همیشه یکی در میان فیلم های خوبی ساخته، من منتظر می مانم زیرا کسی که "شب یلدا" را ساخته همیشه می‌تواند فیلم خوب بسازد.

وی تصریح کرد: این روند معکوس درفیلم‌سازان گویی به تفاوت‌های سیر و سلوک متفکر و اندیشمند در شرق و غرب هم ارتباط دارد. کلینت ایستوود غربی به سمت عرفان شرقی میل می‌کند و فیلم‌سازان ما هم به سمت یک جور برازندگی‌های مادی می روند.

وی ادامه داد: اگر این افراد کمی از غلبه و احساسات بر خود بگذرند و به جای اصرار به ساخت نوشته‌های خود از فیلم نامه‌های دیگران نیز استفاده کنند و نخواهند مدام به این و آن بگویند که چه کسی بوده‌اند و آن وقت، شاید وقتی دیگر شاهد دیدن فیلم‌هایی خوب از این افراد باشیم و همچنین همکاری سازمان‌های مربوط و اعتماد کردن به این افراد می تواند عامل مؤثری در خلق فیلم‌هایی در حد و قواره این افراد باشد به شرط اینکه بزرگان همه حوصله‌اش را داشته باشند.

درستکار تصریح کرد: زمان هیچ چیز به پایان نرسیده و ما تازه سرخط هستیم موضوع کلی این است ما به سختی داریم از ساختار‌های گذشته عبور می‌کنیم و  آن را هم در همین جشنواره گذشته دیدیم وقتی این همه فیلمساز در کنار هم هستند خود به خود کارها به سمت رقابت و بهتر شدن پیش می رود.

این منتقد سینما در خصوص تأثیر دولت و مدیران بر وضعیت سینما خاطرنشان کرد: این مهمترین بخش ماجرا است سینمای ایران بیشتر ضعف ها را در این زمینه‌ها داشته و مدیران به روز و با دانش امروز در بخش مدیریتی کم هستند . در مدیریت تغییر آنها محصول سینمای ما بسیار پربارتر خواهد شد و در این خصوص شکی ندارم.

انتهای پیام/