به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛ از روزی که سینماتوگراف وارد ایران شد و هنر سینما در این مملکت پا گرفت تاکنون هیچ وقت هنر هفتم ما در مدار ایجاد امید و اعتماد به نفس قرار نگرفته است.

"امید" با شانس باوری فرق دارد ما سال هاست که در این سینما با قهرمان هایی خوش شانس طرفیم، یعنی کسانی که خودشان در پدید آمدن موفقیت شان نقشی ندارند.

البته امروزه روز از همین هم عقب تر رفتیم و شخصیت های داستانی سینمای ایران نه تنها با نیروی اراده و اعتماد به نفس خود به جایی نمی رسند بلکه تمام دنیا هم علیه آن هاست.

سینمای سیاه سال های اخیر می تواند حتی انسان امیدوار را هم دچار یاس و افسردگی کند چه رسد به مابقی افراد؛ ناظر به همین مسئله ما پرونده ای را با نام امید در سینمای ایران باز کردیم و با اهالی سینما در این باب به گفتگو نشستیم که یکی از این مصاحبه ها را در ادامه می‌خوانید:

فرهاد توحیدی سخنگو و رییس هیت مدیره سینما در گفتگو با خبرنگار ما در خصوص نقش امید در سینما گفت: همیشه برای ساخت فیلم امیدوارانه زمان مناسبی است البته مناسبات اجتماعی همیشه بر درونیات هنرمند تاثیرگذار خواهد بود.

وی ا دامه داد: بعضی از دوستان نوع فیلمسازی خود را بازخوردی از جامعه می‌دانند که این امر پر بی‌راه نیست.

سینما محصولی است که هر کس به اعتقاد خود دنیا را می‌بیند که این امر به شخصیت هنرمند بازمی‌گردد که آیا نیمه پر لیوان یا نیمه خالی آن را ببیند که در تاریخ ادبیات و از جمله سینما پر از این‌گونه مثال‌ها است.

وی ادامه داد: مهدی اخوان ثالث با تخلص امید می‌گوید "امید سرشار از ناامیدی است" که این شاعر بعد از کودتا سال 1332 امید را یکسره کنار گذاشت و شاعر دیگری چون" سایه" در همان احوالات زندگی کرد اما علی‌رغم تلخی موجود در اشعارش آثار وی سرشار از امید است.

توحیدی عنوان کرد: بخشی از این قضیه مربوط به شخصیت خود هنرمند است که به اوضاع جهان وبه نگاهو ارزیابی او از پیرامونش باز می‌گردد مسلماً آثاری که به سفارش نوشته می‌شود به آثاری تدبیری تبدیل می‌شود که عاری از اصالت بوده و از ضمیر هنرمند سرچشمه نگرفته است.

وی اظهار داشت: طبیعتاً زمانی که یک ملت خوشحال است از درون هنرمند چیزی جز خوشحالی بلند نمی‌شود این یک گونه از احوالات اجتماعی است.

وی تصریح کرد: احساس امنیت از خود امنیت، احساس عدالت از وجود عدالت مهم‌تر است که این امر باید تقویت شود؛ امید امری کلی است که نیازمند به خوش بینی ذاتی دارد که این امر فلسفی به سادگی به دست نمی‌آید.

توحیدی در پایان خاطرنشان کرد: این اتفاق به تنهایی به دست سینماگر و دیگر شاخه‌های هنر امکان پذیرنیست و سایر بخش‌ها نیز در رسیدن این امر باید یاری کنند. اجرای عدالت جامعه را به سمت سلامت می‌کشاند.

وی گفت: در تمام طول دوسال گذشته که با مشکل تعطیلی خانه سینما روبه رو بودیم کاملاً امیدم را از دست دادم. توصیه‌ام به هنرمندان این است که امیدوارانه بنویسند و در صورتی که نویسندگان ما وادار به نوشتن فیلم نامه‌های سفارشی شوند آن اثر ارزشی نخواهد داشت.

 
انتهای پیام/ اس