به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛
از روزی که سینماتوگراف وارد ایران شد و هنر سینما در این مملکت پا گرفت
تاکنون هیچ وقت هنر هفتم ما در مدار ایجاد امید و اعتماد به نفس قرار
نگرفته است.
"امید" با شانس باوری فرق دارد ما سال هاست که در این
سینما با قهرمان هایی خوش شانس طرفیم، یعنی کسانی که خودشان در پدید آمدن
موفقیت شان نقشی ندارند.
البته امروزه روز از همین هم عقب تر رفتیم و
شخصیت های داستانی سینمای ایران نه تنها با نیروی اراده و اعتماد به نفس
خود به جایی نمی رسند بلکه تمام دنیا هم علیه آن هاست.
سینمای سیاه
سال های اخیر می تواند حتی انسان امیدوار را هم دچار یاس و افسردگی کند چه
رسد به مابقی افراد؛ ناظر به همین مسئله ما پرونده ای را با نام امید در
سینمای ایران باز کردیم و با اهالی سینما در این باب به گفتگو نشستیم که
یکی از این مصاحبه ها را در ادامه می‌خوانید:
"رهبر قنبری" کارگردان
سینما در گفتگو با خبرنگار ما در پاسخ به این سوال که آیا در
سینمای ما به "امید"کمتر پرداخته شده گفت: این نکته اشتباه بوده،خود سینمای ما فی‌نفسه
"امید" محسوب می‌شود، نبودن آن ناامیدی است.
وی ادامه داد: به زعم
برخی افراد و منتقدان بعضی فیلم‌های ما سیاه است،اما در ایران فیلم سیاه ساخته نمی
شود. البته اشتباه‌هایی وجود دارد اما فیلم‌ها سیاه نیستند.
قنبری بیان کرد:
سینمای ایران سراسر "امید" است و نقد احوال می‌کند و ناامیدی و فیلم‌های سیاه در آن
وجود ندارد.
این کارگردان افزود:
ما به کشورمان خوش‌بین هستیم،کسانی که فیلم‌های نقادانه می‌سازند اکثراً از دوستان
من و افرادی دین‌دار و میهن پرست هستند که برای بهبود شرایط فیلم ساختند تا منش زندگی
را بهتر کنند.
انتهای‌پیام/
