مؤسسه بین‌المللی مطالعات راهبردی آمریکا مدعی شد:
توافق موقت هسته‌ای ایران تازه به نیمه راه خود رسیده است/ مذاکره‌کنندگان باید به مشکلات دشوارتر یعنی تعداد سانتریفیوژها و سرنوشت فردو رسیدگی کنند
مؤسسه بین‌المللی مطالعات راهبردی آمریکا (IISS) در پایگاه اینترنتی خود نوشت: توافق موقت هسته ای ایران به نیمه راه خود رسیده و لحن اکثر تحلیل ها و تفاسیر عمومی درباره احتمال رسیدن به توافق نهایی مثبت شده است.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، "مارک فیتس پاتریک" مدیر برنامه منع تکثیر و خلع سلاح در مؤسسه بین المللی مطالعات راهبردی در مقاله ای که در پایگاه اینترنتی این مؤسسه منتشر شد نوشت: توافق موقت هسته ای ایران به نیمه راه خود رسیده و لحن اکثر تحلیل ها و تفاسیر عمومی درباره احتمال رسیدن به توافق نهایی مثبت شده است. هفته گذشته، آژانس بین المللی انرژی اتمی تایید کرد که ایران به تعهدات خود در چارچوب "طرح مشترک اقدام" پایبند مانده است. ایران رقیق سازی نیمی از ذخایر اورانیوم 20 درصدی خود را تا سطح پنج درصد به اتمام رسانده است و تبدیل باقیمانده ذخایر به اکسید برای استفاده در صفحات سوخت ادامه دارد. آمریکا نیز دو میلیارد و پانصد و پنجاه میلیون دلار از دارایی‌های توقیف شده ایران را آزاد کرده است.
"دیوید پترائوس" مدیر سابق سیا گفت که احتمال رسیدن به توافق نهایی هم اکنون بیشتر از پنجاه درصد است. یک مفسر دیگر تحولات مثبت اخیر را به واکنش ایران به انعطاف‌پذیری‌ها نسبت می‌دهد.
منابع نزدیک به مذاکرات در وین نیز می گویند یک دلیل برای خوش بینی این است که طرف ها گزینه های مختلف را به طور مفصل بررسی می‌کنند تا به اهداف مورد نظر خود برسند. این رویکرد عملگرایانه در پیشنهاد ایران مبنی بر تغییر طرح رآکتور تحقیقاتی اراک مشهود است.
یک دلیل دیگر برای خوش بینی این است که مذاکرات همزمان ایران با آژانس نیز عملگرایانه پیش می‌رود. مدیر کل آژانس اوایل ژوئن گذشته پاسخ های ایران را سازنده خواند و علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران نیز چند روز قبل گفت که اگر آژانس مدارکی برای ادعاهای خود مبنی بر آزمایش چاشنی های انفجاری در پارچین ارائه کند ، کشورش با بازدید آژانس از این سایت نظامی مشکلی ندارد.
مؤسسه بین المللی مطالعات راهبردی آمریکا مدعی شد: اما در سه ماه باقیمانده تا مهلت تعیین شده در بیستم ژوئیه ، مذاکره کنندگان باید به مشکلات دشوارتر یعنی تعداد سانتریفیوژها و سرنوشت فردو رسیدگی کنند.
نویسنده در پایان مدعی است: نمی‌خواهم حس خوش بینی را که وجود دارد ، از بین ببرم اما چشم انداز برای رسیدن به یک راه حل قابل قبول در آینده را نزدیک نمی‌بینم.
انتهای پیام/
