بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.

إِلا اءَن یَشَآءَ اللّهُ وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَی اءَن یَهْدِیَنِ رَبِّی لاَِقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَداً (24)
مگر آنکه (بگویی): اگر خدا بخواهد. و اگر فراموش کردی (گفتن: ان شاءاللّه، همین که یادت آمد) پروردگارت را یاد کن و بگو: امید است که پروردگارم مرا به راهی که نزدیک تر است، راهنمایی کند. (24)

* انسان در عین حال که اراده دارد و آزاد است، ولی به طور مستقل نیست و همه‌ی کارها به او سپرده نشده که بدون خواست خدا هم بتواند کاری انجام دهد. یعنی انسان نه در جبر است و نه اختیار تمام امور به او داده شده است، بلکه آزادی انسان در سایه‌ی مشیّت خداوند است. (الا ان یشائ اللّه)
* در سخن گفتن و تصمیم گیری خدا را فراموش نکنیم. (ولا تقولنّ... للّه)
* هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و بطور قطع از انجام کاری هر چند کوچک، در آینده خبر ندهیم. (لاتقولنّ... انّی فاعل ...)
* به امکانات و توان خود تکیه نکنیم، که فراهم بودن مقدّمات، تضمین کننده انجام قطعی کار نیست. (لاتقولنّ... انّی فاعل ...) در آنچه هم یقین داریم، باید «ان شاءالله» بگوییم.
* انسان پیوسته نیازمند خداست و در هر کاری باید خود را وابسته به اراده‌ی الهی بداند. (لا تقولن لشی ء انی فاعل ...)
* جبران از دست رفته ها لازم است. (واذکر ربّک اذا نسیت)
* پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهی نیاز داشته اند. (قل عسی ان یهدین ربّی)
* اظهار امیدواری به امدادهای الهی، از شیوه های صحیح دعاست. (عسی ...للّه)
* هدایت مراحلی دارد و همه آنها به دست خداوند است. (یهدین ربی لاقرب ...)

* باید راه میان بُر ونزدیک ترین راه به حقّ و صواب را پیدا کرد. (اقرب من هذا...)
* آرزوی رسیدن به رشد برتر، آرزوی انبیاست. (عسی ان یهدین ربّی لاقرب ...)
* برای انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد. (عسی ان یهدین ربّی لاقرب من هذا رشدا)
* تداوم ذکر خدا، کوتاه ترین راه رسیدن به رشد است. (واذکر ربّک ... عسی ان یهدین ربّی لاقرب من هذا رشدا)
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار