به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران؛ مسعود کیمیایی هنوز دارد همه تلاش‌اش را می‌کند که فیلم بسازد. بعد از جرم، سه فیلمنامه کیمیایی به شکل‌های مختلف دچار مشکل شدند تا اینکه او با چنگ و دندان توانست مترو پل را بسازد. انگیزه او برای فیلمسازی واقعا قابل ستایش است.   
 
ضمن اینکه هنوز هم کیمیایی تصویرساز بسیار خوبی است. متروپل از معدود فیلم‌های جشنواره امسال بود که رنگ و نور را با سخاوت در اختیار تماشاگر قرار می‌داد. در ضمن اینکه کیمیایی هنوز راه رهایی را در خود سینما می‌یابد، جالب و تامل برانگیز است.   
 
اما "متروپل" فیلم ناامیدکننده‌ای است. کیمیایی این بار سعی می‌کند همه را برای خود نگه دارد: هم قهرمان‌های مردش را به شکل سابق بسازد و هم برای اولین بار یک زن را شخصیت اصلی و محور ماجرا‌ها قرار دهد. به همین دلیل است که فرصت نمی‌کند هیچ کدام از کاراکترهای فیلم‌اش را به درستی برای تماشاگر معرفی کند. کیمیایی استاد ساختن روابط دو نفره‌ای است که لااقل یکی از دو طرف ماجرا، یک مرد است. اما متروپل فیلمی است که شخصیت اصلی و ضد قهرمان اصلی‌اش، هر دو زن هستند. همین است که اوضاع از کنترل کیمیایی خارج می‌شود.   
 
کیمیایی آدم پرداختن به این شخصیت‌ها نیست و نتیجه این می‌شود که حتی نمی‌تواند قهرمانان کلاسیک خود را هم در قالب دو مردی بسازد که در سینما متروپل سابق در حال بیلیارد بازی کردند.   
 
منبع: مجله دنیای تصویر


انتهای پیام/اق