به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، در واپسین روزهای سال 92 به سراغ جنگ رفتیم، مردانی که روزی جوانانی برومند بودند واز این مرز وبوم تا پای جان محافظت کردند ام حال چه در آرامش وسکوت بر روی تخت‌های بیمارستان جانبازان اعصاب و روان نیایش درکمال مظلومیت جای گرفته اند در بدو ورود یکی از جانبازان بستری در این بیمارستان با جمله‌ای که به بهشت زهرا نیایش خوش آمدید حال همه‌ی ما را دگرگون کرد.

این بهشتی نیایش می‌گفت: جانبازانی هستند که روزی حداقل 30 عدد قرص مصرف می‌کنند قرص‌هایی که خوردن آن روزها زندگی افراد سالم و عادی را مختل می‌کند.

این عزیزان چه روزگار سردی و ناملایمی را پشت سر می‌گذارند روزهایی که ساعت ها چشم به در ورودی بیمارستان دوخته اند تا شاید روزی کسی برای عیادت از جوانان غیور گذشته وقتی گذارند واز مشکلات آنان جویا شوند.

افرادی که بدون چشم داشتی از دنیا، از جوانی، مال و ثروت و آسایش دنیا گذشتند تا سرزمین بهشت ایران همیشه بر اوج اقتدار بماند حالا گلایه‌ای دارند که با حقوق ناچیزی که می‌گیریند زندگی خانواده‌هایشان به سختی سپری می‌شوند و شرمنده خانواده‌هایشان هستند این‌ها نشانه‌ای از نارضایتی این بهشتیان نیست و چه زیبا ودلنشین زمزمه می‌کردند با خدای خود که ، خدایا اگر چه عذابم در دنیا آنقدر زیاد است که در شبانه روز هزاران بار می‌میرم وزنده می‌شوم اما چون می‌دانم این‌ها همگی از طرف توست، برایم از شهدعسل هم شیرین تر است.


انتهای پیام/