به گزارش
گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران،خصوصی‌سازی و اجرای اصل 44 قانون اساسی چند سالی است که با تأکیدات مقام معظم رهبری جدی‌تر از قبل دنبال می‌شود. واگذاری‌هایی که گرچه بعضا ناموفق اما عمدتا به کوچک‌سازی دولت، کاهش هزینه‌های جاری، افزایش راندمان کاری و نوآوری و بهره‌وری انجامیده است.
خصوصی‌سازی که دیگر صاحب یک سازمان بزرگ و مهم است و در راس خود معاون وزیر اقتصاد و دارایی را می‌بیند.
لزوم چابک‌سازی و کوچک کردن دولت بر هیچ کسی پوشیده نیست، چرا که ثمرات اداره نهادها و شرکت‌ها به صورت خصوصی در تمام جهان محرز و مشهود است.
طبق بررسی کارشناسان و صاحب‌نظران اقتصادی، شرکت‌هایی که به صورت خصوصی اداره می‌شوند، با حداقل امکانات، هزینه و نیرو، بیشترین بازدهی و سودآوری را داشته‌اند.
در کشورهای پیشرفته و صاحب نام جهان هم حضور بخش خصوصی در اقتصاد بسیار پررنگ و تأثیرگذار است و دولت‌ها تنها در زیر ساخت‌ها و صنایع مولد که نیاز به سرمایه‌گذاری عظیم دارد ورود می‌کنند و در بقیه بخش‌ها به خصوص صنعت با اهدا و تسهیلات و فراهم کردن شرایط ویژه، زمینه را برای حضور بخش خصوصی در اقتصاد و صنعت فراهم می‌کنند.
اما به راستی چرا در کشورمان برخی از روسای سازمان‌ها مانع حضور بخش خصوصی و واگذاری برخی از وظایف خود به شرکت‌های خصوصی نیستند؟
چرا با وجود تاکیدات اکید مقام معظم رهبری بر لزوم اجرای اصل 44 قانون اساسی و تقویت بخش خصوصی بعضی از دستگاه‌های دولتی در واگذاری شرکت‌های تابعه که در لیست خصوصی‌سازی هم هستند تعلل می‌کنند و از طرف دیگر تحت عناوین مختلف به دنبال راه‌اندازی شرکت‌های جدید و به اصطلاح کشورگشایی هستند؟
یکی از سازمان‌هایی که از دیرباز مسئولیت سنگینی در ساخت، راه‌اندازی و نوسازی صنایع مختلف در کشور داشته است، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران است که از نوسازی صنایع فرسوده تا صنایع پیشرفته، نفت و گاز، خودروسازی، دارویی و پزشکی فعالیت داشته و الحق در بسیاری از این صنایع حضور پررنگ و موثری را ایفا کرده است.
اما چند سالی است که پروژه‌های مهم و ملی ای سازمان با تأخیرهای پیاپی همراه بوده و تاخیرهایی که خوب به طبع تاخیر را بر صنایع وابسته دیگر هم تحمیل کرده است.
یکی از پروژه‌های مهمی که قرار بود ایدرو ایران را خودکفا کند کاتالست‌ها بود خبری که به نقل از هدایت، رئیس سابق سازمان گسترش در تاریخ 4/4/90 از اداره اخبار و اطلاع‌رسانی ایدرو منتشر شد.
مجید هدایت آن زمان گفت: سرمایه‌گذاری بالغ بر 12 هزار میلیارد ریال در حوزه فناوری‌های نوین انجام شده است.
وی همچنین از ظرفیت تولید بیش از 7 هزار تن انواع کاتالیست جالبتر این بود که هدایت در 24/2/91 در مصاحبه‌ای پیش‌بینی کرده بود تا 5 سال آینده ایدرو سالانه 1 میلیارد دلار کاتالیست به خارج از کشور صادرات مهم داشته باشد.
از آن جالبتر زمانی بود که شافعی، رئیس فعلی ایدرو در مصاحبه با خبرنگاران در تاریخ 19/8/91 در حاشیه دیدار با رئیس دانشگاه شهید بهشتی تاکید کرد: با همکاری مشترک دانشگاه شهید بهشتی و ایدرو یک واحد نیمه صنعتی با ظرفیت روزانه 400 کیلوگرم کاتالیست مستعمل ریفورمینگ راه‌اندازی خواهد شد.
اما تا به امروز حداقل خبری از این موضوع رسانه‌ای نشده است.
پروژه بیوایملنت‌ها و قول‌های تکراری در خودکفایی آن هم ماجرایی مشابه دارد.
پروژه GTL (مایع‌سازی گاز) هم یکی دیگر از پروژه‌هایی است که در ادوار مختلف توسط روسای وقت سازمان گسترش خبر تولید انبوه آن منتشر شد اما هنوز توفیق حضور خودرو در مراسم افتتاح آن نصیب هیچ خبرنگاری نشده است.
الیاف کربن، تولید خودروهای هیبریدی، کشتی‌سازی، جکت‌های پارس جنوبی، رکوردشکنی‌های تولید خودرو، صادرات بیوانمیلت‌ها دیگر از این سازمان خبرساز نمی‌شود.
اما در آخر چند سوال که شاید برای فعالان اقتصادی، صنعتگران و خبرنگاران و مردم مطرح باشد:
1- چرا با وجود روند نزولی و تاخیرهای پیاپی در پروژه‌های بزرگ و مهم ایدرو، برای تکمیل این پروژه‌ها از بخش خصوصی بیشتر استفاده نمی‌شود تا زمینه برای تکمیل و راه‌اندازی آنها میسرتر شود.
2- چرا با وجود تاخیرهای تکراری در تکمیل و تحویل پروژه‌های صنعتی مختلف باز هم ایدرو در پروژه‌های ملی پا پیش می‌گذارد و خواهان راه‌اندازی پروژه‌های جدید است؟
3- خروجی این سازمان با توجه به بودجه، نیروی انسانی در اختیار، امکانات و دانش مهندسین، تکنسین‌ها و متخصصان خبره این سازمان مناسب و قابل قبول است؟
4- چرا با توجه به تأکیدات مقام معظم رهبری و اصل 44 قانون اسی، شرکت‌های بی شمار تابعه این سازمان به بخش خصوصی واگذار نمی‌شود؟
5- چند درصد از مطالبات وزیر کارکشته صنعت، معدن و تجارت از رئیس که خود سابقه چند دوره وزیر تعاون و صنعت بودن را در کارنامه دارد محقق می‌شود؟
6- اگر بهانه تاخیر در تحویل پروژه‌ها تحریم است، تحریم‌های کشورمان کی به پایان می‌رسد؟ آن چه مسلم است هر ایرانی در همه جای این میهن اسلامی که باشد باید برای پیروزی و سربلندی کشورش زیر سایه رهبر معظم انقلاب تلاش کند حتی اگر این آرمان با کوچک‌سازی و تغییر در سازمان‌هایی که ما در آن مسئولیت برعهده داریم محقق شود.
انتهای پیام/
