به گزارش
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران؛ امید امینیان متخصص طب کار و دبیر علمی ششمین همایش طب کار گفت: کارکنان مراکز بهداشتی درمانی یکی از گروههای پرخطر از نظر ابتلا به بیماریهای مختلف ناشی از فعالیتهای شغلی محسوب می شوند که با انواع عوامل آسیب رسان از عوامل بیولوژیک، شیمیایی، فیزیکی و ارگونومیک گرفته تا استرسهای شغلی، شیفت کاری و برخوردهای خشونت بار مواجهه دارند.
وی با بیان اینکه طبق آمارهای اخیر (wHo) هرسال 268 میلیون نفر حادثه شغلی در دنیا اتفاق می افتد تاکید کرد: متاسفانه علی رغم اهمیت توجه به بیماریهای شغلی در این افراد به دلایل متعدی از قبیل فقدان دانش کافی، وجود تاخیر زمانی در بروز بیماری و نبود نظام جامع سلامت شغلی، بیماریها در این گروه کمتر از میزان واقعی گزارش می‌گردد و در نتیجه اقدامات کافی جهت کنترل آنها صورت نمی گیرد.
وي اظهار داشت: علاوه بر موارد مذکور، از آنجا که مسئولیت اصلی رفع مشکلات سلامت آحاد جامعه بر دوش این گروه قرار دارد. خود زیر این بار به فراموشی سپرده شده اند و چه بسیارند کسانی که این متولیان حفظ سلامت جامعه را مصون از بیماری می پندارند، از طرفی حفظ سلامت این گروه که غالبا از نخبگان جامعه محسوب می‌شوند و برای تربیت و به حاصل نشستن آنان هزینه های گزاف برجامعه تحمیل شده که ضرورت توجه به سلامتی آنان را دو چندان می‌کند.
دبیر علمی همایش طب کار در پایان گفت: تاثیر بیماری "پرسنل بیمارستانی" بر کیفیت عملکرد آنان، افزایش احتمال بروز خطای شغلی و گاهی آلودگی بیماران به طور ناخواسته، از دیگر مشکلاتی است که بر لزوم توجه به این موضوع می افزاید.
"اختلالات اسکلتی" مهمترین عارضه در میان کادر درمانی بيمارستانها
در ادامه دکتر رامین مهرداد دانشیار گروه طب کار و رییس مرکز تحقیقات بیماریهای شغلی و طب کار دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: آمار دقیقی از فراوانی و شیوع این گروه از اختلالات در کشور ما در دست نیست و مطالعات مقطعی مختلف آمارهای متفاوتی را در میان این گروه شغلی ارائه می‌دهند که البته با روشهای مختلف، متفاوت اندازه گیری شده که به عنوان مثال در کشور آمریکا سالانه بیش از 27 هزار مورد از اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارکنان مراکز بهداشتی درمانی گزارش می‌شود که این میزان حدود نیمی از کل مشکلات و صدمات گزارش شده در بین این گروه شغلی در سال است.
وي در ادامه افزود: بر این اساس نرخ بروز عوارض شغلی نزدیک به 250 در ده هزار می‌باشد که هفت برابر بیشتر از میانگین بروز اختلالات اسکلتی عضلانی در میان تمام صنایع است.
وی با اشاره به مهمترین فاکتورهای خطر شناخته شده برای ایجاد اختلالات اسکلتی عضلانی تاکید کرد: فعالیتهای مربوط به جابجایی بیمار، اقدامات مربوط به تغییر پوزیشن بیمار و کارکردن در شرایط نامناسب از لحاظ بدنی از جمله این فاکتور های پرخطر هستند.
رییس مرکز تحقیقات بیماریهای شغلی و طب کار دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطر نشان کرد: با افزایش وزن و چاقی و بیماران مسن در جامعه بروز اختلالات اسکلتی عضلانی در پرستاران نیز سیر صعودی به خود گرفته است که منجر به غیبت‌های متوالی و افزایش هزینه‌های از کار افتادگی و تغییر شغل می‌شود.
شیوع 30 تا 60 درصدی کمردرد بین پرستاران
در ادامه دکتر ماشاالله عقیلی نژاد دانشیار گروه طب کار دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: کمردرد مهمترین زیرگروه اختلالات عضلانی- اسکلتی بوده و در پرستاری به علت ماهیت این شغل بسیار زیاد است به گونه ای که یکی از مشکلات رایج آن محسوب شده و بیشتر تحقیقات از افزایش بین 30 تا 60 درصدی این عارضه درمیان پرستاران حکایت می‌کند.
وی با بیان رابطه کمردرد پرستاران با عوامل مختلف "ارگونومیکی" تاکید کرد: رعایت اصول صحیح تغییر وضعیت‌های مختلف بدن مثل حمل اجسام، ارتفاع قابل تنظیم و قابل تغییر میزها و تخت‌های بیماران با "اهرم هیدرولیکی" و البته با توجه به نیاز هر فرد ایجاد شرایط مناسب و مورد نیاز بر اساس توانایی‌ها جهت استفاده مطلوب در محیط کار از جمله عوامل پیشگیری و کاهش عوارض ناشی از اختلالات اسکلتی نظیر کمردرد محسوب می‌شوند.
بنا بر اين گزارش: تنها اطلاع پرستاران از ریسک فاکتورهای ایجاد کمردرد نمی تواند باعث کاهش شیوع آن شود بلکه تغییر رفتار آنان در پرهیز از عوامل خطرساز و استفاده عملی از آگاهی‌هاست که می تواند موجب کاهش این عارضه شده است.
انتهای پیام/
