به گزارش خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران؛ 270  نفر از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در نامه‌ای به "حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن روحانی" رئیس‌جمهور بر ضرورت حفظ حقوق هسته‌ای ملت ایران در توافق‌نامه ژنو تأکید کردند.

متن کامل نامه به شرح زیر است:

جناب آقای حجت الاسلام‌والمسلمین دکتر روحانی

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

سلام علیکم و رحمه‌الله

ما دانشجویان و نخبگان دانشگاه صنعتی شریف تاکنون در مقاطع مختلف و در روند مذاکرات بارها بنا برآنچه وظیفه خود می‌دانستیم از تیم مذاکره کننده حمایت کرده و گفته‌ایم که حاضریم در این راه پرخطر تا آخرین قطره خون، احمدی روشن‌ها و شهریاری‌هایی باشیم که این بار عظیم را که همانا ساخت استحکام درونی نظام در مسیر پیشرفت و عدالت میهن اسلامی است به پیش ببریم.

این در حالی است که تنها خواسته ما در این موقعیت حساس و سرنوشت‌ساز از تیم مذاکره‌کننده و حضرتعالی این بود که در جریان مذاکرات، سر سوزنی از حقوق قطعی و مسلم ملت ایران کوتاه نیامده و از موضع اقتدار، حافظ عزت و استقلال ملت ایران باشید و به پشتوانه نخبگان جوان در مقابل هرگونه زیاده‌خواهی و سلطه‌گری ایستادگی کرده و با تلاش فعال و مبتکرانه دیپلماتیک و فراموش نکردن نسبت خود با دشمن، حافظ موضع قوی جمهوری اسلامی باشید.

اما پس از انعقاد توافقنامه همانند بسیاری دیگر از دانشجویان و اساتید دانشگاهمان ابهامات و انتقاداتی نسبت به توافق انجام شده در ذهن‌های ما به وجود آمد که گاهاً به بیان آن‌ها نیز پرداختیم ولی در کمال ناباوری متأسفانه شاهد آن بودیم که شما منتقدین توافق ژنو را "عده‌ای معدود کم سواد" یاد کردید که "از جای معدود تغذیه می‌شوند" و حتی معاون اول شما انتقاد به توافق ژنو را "از روی حسادت" دانستند.

جنابعالی بارها در دوران ریاست جمهوری خود و در مراسم‌ها و سخنرانی‌های مختلف، از روز تحلیف تا سخنان خود در دانشگاه شهید بهشتی و تا سفر خوزستان بر لزوم نقد و انتقادپذیری در جامعه تأکید کرده‌اید و آن را یکی از مهمترین ویژگی‌های این دولت برشمرده‌اید؛ چنانکه گفته‌اید: "آزادی در این دولت به معنای واقعی نمایان می‌شود" و همچنین بارها تاکید کرده‌اید که "انتقاد در این دولت آزاد است" و حتی آن را لازمه پیشرفت و مانع دیکتاتوری و انتقادکنندگان را درخور تشویق دانسته‌اید.

جناب آقای دکتر روحانی، ما دانشجویان و نخبگان دانشگاه شریف نه معدودیم، نه کم سواد و بی‌سواد؛ ولی به توافق ژنو نقد داریم. نقد داریم زیرا متن توافق‌نامه را خواندیم، به بحث نشستیم، نزد اساتیدمان رفتیم و فهمیدیم آنچه از حقوق ملت ایران می‌بایستی به صراحت و بر اساس NPT در توافق‌نامه درج می‌شده، گنگ و مبهم و قابل تأویل و تفسیر آمده. نزد اساتیدمان رفتیم، کمی تأمل کردیم و فهمیدیم نه تنها خبری از فروپاشی سازمان تحریم نیست، بلکه خدشه‌ای هم بر تحریم‌های اصلی وارد نگردیده.

آقای دکتر روحانی، ما به توافق ژنو نقد داریم و نقدمان را به صراحت بیان می‌کنیم. نقد داریم به عدم توازن در آنچه در این گام به نیابت ملت ایران داده و ستانده شده. نقد داریم به اینکه تمام حقیقت به مردم گفته نشد. نقد داریم و البته سوال هم.

همگان می‌دانیم اصلی‌ترین نگرانی طرف غربی از برنامه هسته‌ای کشورمان ذخیره اورانیوم 20 درصد بوده است و اصلی‌ترین معضل ما نیز تحریم‌های بانکی و نفتی؛ اما متاسفانه در مذاکرات اخیر مشاهده شد با اینکه اصلی‏‌ترین نگرانی طرف غربی رفع شده است، اصلی‌ترین تحریم‌ها یعنی تحریم‌های بانکی همچنان پابرجا مانده و تحریم‌های نفتی نیز به قوت خود باقی است و تنها مکثی(pause) در روند رشد آن‌ها ایجاد شده است.

در واقع تیم مذاکره‌کننده بخشی مهم و شاید اصلی‌ترین سنگرهای فتح شده در سال‌های گذشته را به عنوان امتیاز به طرف غربی اهدا کرده و دقیقاً تا خطوط قرمز کشور عقب نشسته اما نتوانسته طرف غربی را از مواضع ظالمانه خود در تداوم تحریم‌های بانکی و نفتی عقب براند. سوال اساسی این است که آیا در مذاکرات بعدی راهی جز عبور از خطوط قرمز کشور برای تیم مذاکره‌کننده باقی مانده است؟ آیا امتیازات داده شده با امتیازات گرفته شده تناسب و توازن دارد؟

آنچه به اختصار بدان اشاره شد، تنها گوشه‌ای از سوالات و ابهامات بسیاری بود که پیرامون توافق ژنو و حواشی آن به نظر دانشجویان و اساتید دانشگاه‌ها می‌رسد. افسوس که در جریان مذاکرات از وزیر محترم خارجه دولت تدبیر و امید به دانشگاهمان دعوت کردیم و پاسخی جز عرض پوزش آقای وزیر نشنیدیم، از معاونین ایشان دعوت نمودیم و پاسخی مشابه دریافت کردیم و سوالات و ابهاماتمان بی‌پاسخ ماند.

افسوس از آنچه شد و صد افسوس که عالی‌ترین مقام اجرایی کشور منتقدان عملکرد دولت خود را این بار نه تندرو و افراطی که کم‌سواد و وابسته معرفی کرد.

در اینجا ما به نمایندگی از دانشجویان دانشگاه شریف از شما دعوت می‌کنیم با حضور در دانشگاه، در یک فضای عقلانی و به دور از هیاهوهای مرسوم سیاسی، به بخشی از سوالات دانشجویان و اساتید دانشگاه خصوصاً در مورد توافق‌نامه ژنو پاسخ دهید. البته امیدواریم این بار تریبونی هم برای اعلام نظر و طرح پرسش‌های دانشجویان در نظر گرفته شود.

انتهای پیام/