مریم ملک صالحی روانشناس و کارشناس ارشد مشاوره در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، اظهار داشت: کودکان در سنین چهار تا پنچ سالگی به طور معمول به دو شکل دروغ می‌گویند که نخستین شکل آن خیال پردازی است یعنی کودک با جعل داستان یا طرح مبالغه آمیز بعضی از واقعیات اغلب خواسته‌ خود را با ما در میان می‌گذارد، و غیر مستقیم از امیالش صحبت می کند. والدین در این مورد بهتر است که در تأیید خواسته کودک حرف بزنند.

وی در ادامه چنین عنوان کرد: در دروغ نوع دوم کودک دروغ به اصطلاح مفید است. یعنی دروغی که بزرگترها هم می‌گویند و آن را به حساب دروغ مصلحت آمیز می‌گذارند. در این مرحله کودک تنها کار درست را در خواسته خود می‌جوید و با استفاده از دروغ برای رسیدن به خواسته‌اش تردیدی به خود راه نمی‌دهد. در این مورد والدین باید به کودک تفهیم کنند که از راستگویی و صداقت او خوشحال می‌شوند و دروغ و دروغگویی را دوست ندارند.

ملک صالحی متذکر شد: والدین باید توجه داشته باشند که در سنین بالاتر مسئله دروغ گفتن رفتاری ناپسند است که به کودک شخصیت ساختگی و تصنعی می‌بخشد.

این روانشناس خاطرنشان کرد: هر گاه کودک در موقعیت نامطمئن و ناامن قرار بگیرد و احساس خاطر یا حقارت کند به گفتن دروغ متوسل می‌شود.
 
کودک دروغگو به گفته‌هایش اطمینان ندارد و به طور قاطع و صریح حرف نمی‌زند، به تدریج اعتماد دیگران را از دست می‌دهد.

ملک صالحی به والدین در این مورد چنین توصیه کرد: متأسفانه برخورد بسیاری از والدین در این مورد با تنفر همراه است زیرا از خود می‌پرسند که چرا فرزندشان دست به چنین عملی زده است.
در برخورد با دروغ کودک، والدین نباید کودک را به چشم یک دروغگو نگاه کنند و یا به طور دائم به او مطمئن باشند زیرا چنین برخوردهایی می‌تواند عواقب ناگواری را به همراه آورد بلکه باید با شیوه درست او را راهنمایی کنند و راستگویی و صداقت را در کودک تقویت کنند.

انتهای‌پیام/