این منع برای آن است که مردم اگر گناهی می کنند همچنان پنهان بماند و کسی از آن باخبر نشود و اگر یکی را خبر شد به دیگری نگوید. زیرا اگر بگوید هم آبروی هم نوعش را برده است و هم به اشاعه ی فساد و گناه کمک کرده است.

حدیثی هست از پیامبر اکرم که در نکوهش غیبت فرموده اند: «الغیبةُ أشدُّ من الزِّنا» یعنی «گناه غیبت نزد خداوند از زنا بیشتر است». این نشان آن است که خداوند به هیچ روی خوش ندارد مردمان گناهان یکدیگر را فاش کنند.

تمثیل بسیار زیبا و گویای قرآن در تجسم کار غیبت این است که آدمی گوشت برادر مرده ی خود را تناول کند که مسلماً او را سخت ناخوش خواهد آمد.

در این تمثیل تناسبها و هماهنگی های معنوی به نحو بدیعی رعایت شده است. اولاً غیبت از جنس خوردن است و مردم گاه تعبیر می کنند که غیبت را همچون نُقل و نبات می خورند. ثانیاً به تعبیر قرآن این خوردن به حقیقت خوردن گوشت مرده است که هم سخت ناخوش می آید و هم مسموم و خطرناک است.