وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا ۖ يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ ۖ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ [٣٤:١٠]
و
ما به داوود از سوی خود فضیلتی بزرگ بخشیدیم؛ (ما به کوهها و پرندگان
گفتیم:) ای کوهها و ای پرندگان! با او همآواز شوید و همراه او تسبیح خدا
گویید! و آهن را برای او نرم کردیم. ﴿١٠﴾
أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِي السَّرْدِ ۖ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ [٣٤:١١]
(و
به او گفتیم:) زرههای کامل و فراخ بساز، و حلقهها را به اندازه و متناسب
کن! و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم! ﴿١١﴾
*میتوان گفت که عشق تا به کل نرسد کامل نمی شود و اگر یک نفر از دایره عشقِ آدمی بیرون باشد هنوز عشق حقیقی حاصل نشده است.
*البته
این جزء معجزات و کرامات داود نیست بلکه کرامت همۀ هنرمندان جهان است که
در کورۀ پر آتش عشق هیولای سخت و سنگین آهن را هر صورتی خواهند میبخشند
چنانکه آهنگران قرون وسطی در شرق و غرب با آهن نقشهای نقشهای هوش ربا
آفریده اند و رقصها و حرکات لطیف کرده اند که عقل در آن عاجز می ماند و
ساختن زره نیزکاری هنرمندانه است که آهن را چون پرنیان ببافد و بر تن کند
چنانکه نرم و لطیف باشد و در برابر تیغ و شمشیر سپر باشد:
پرسیدم: ای پیر خردمند
در این کارگاههاچه بافند
گفت: بیشتر دیبا بافند
و زره داودی نیز در این کارگاهها بافند
شهاب الدین سهروردی
*بخش
کوچکی از کتاب مقدس به زبور یا مزامیر حضرت داود اختصاص دارد و آن دعاها و
نیایش های عاشقانه ای است که از حضرت داود به جای مانده است و این کتاب
کوچک حاوی دانش و بینش فراوانی است که حضرت داود را حاصل بوده است:
لباب قصه بمانده ست و گفت ممکن نی نگر به دانش داود و کوتهی زبور
دیوان شمس
*در
ادامه یکی از قطعات زبور را که مزمور 91 است به عنوان نمونه پیش چشم
خوانندگان عزیز می آورم و آن صاحبدلان، خود به خوان با کرامت مزامیر داود
خواهند شتافت:
1. آن کس که به خدای قادر متعال پناه می برد، زیر سایۀ او در امان خواهد بود.
2. تنها خداست که پناهگاه امن من است؛ که خانه امن و امان من است. او پروردگار من است و من بر او توکل دارم.
3. او بالهای خود تو را در پناه خواهد گرفت و پرهای خود را حفاظ تو خواهد کرد و وعده های راست و درست او سلاح و حامی تو خواهد بود.
4. اگر خدا را پناه خود کنی محکم ترین پناهگاه را به دست آورده ای.
5. هیچ شری بر تو غالب نخواهد شد و شبح شوم هیچ وبایی بر تو سایه نخواهد افکند.
6. خداوند می فرماید: کسانی که مرا دوست دارند و بر من توکل می کنند نجات خواهم داد.
7.
و هر گاه که مرا بخوانند دعای ایشان را مستجاب خواهم کرد و در سختی ها
کنارشان خواهم بود. آنها را خواهم رهانید و به آنان سربلندی و افتخار خواهم
بخشید.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید