من از بچگي دوست داشتم چادري باشم ولي خانواده ميگفتن برات زوده وازاين حرفا

زماني كه وارد راهنمايي شدم چادر اجباري بود

از اون جايي كه عاشق چادر بودم با تمام وجوم چادرم رو سرم ميكردم ازاين كه دوستانم وقتي از مدرسه مي اومدن بيرون وچادرشون رو توي كيفشون پرت ميكردن دلم ميگرفت

هميشه بهم توهين ميكردن ولي من هيچي

سه سال راهنمايي به اين صورت گذشت و وارد دبيرستان شدم

در دبيرستان چادري بودم بازم توهين وبي حرمتي به چادر چه ازبيرون چه دوستان

سال دوم خدا روشكر ميكنم كه وارد مدرسه ي معارف شدم باورتون نميشه انقدر دوستان گلي دارم كه حد نداره يك روزم طاقت دوري شون روندارم مني كه ازمدرسه فراري بودم كل تابستون رو با روياي مدرسه به سر بردم خدارو شكر ميكنم كه من رولايق رشته ي زيباي معارف دونست درسته سختي وتوهين هايي رو به همراه داره ولي براي من مثل بهشته