به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران ؛‌ جودي وودروف، مجري خبر شبکه تلويزيوني پي بي اس آمريکا ابتدا گفت با وجودي که مشکلات عديده‌اي براي کساني که نمي‌توانند در آمريکا براي خود کار پيدا کنند وجود دارد چالشي متفاوت اما ملموس براي آن دسته از آمريکايي‌هايي که هرچند شاغل هستند درآمدشان آنقدر کم است که از پس مخارج زندگي خود و خانواده‌هايشان برنمي آيند نيز وجود دارد. براي اين افراد، نبردي در سراسر کشور (آمريکا) آغاز شده است تا مگر بتواند دستمزد حداقليِ بالاتري را براي آنان به ارمغان آورد. 

کوامي هولمان  خبرنگار اين شبکه گفت کارگران در رستوران‌هاي زنجيره‌اي فست فودِ «مک دونالد» در پايتخت آمريکا تجمع کردند. کارگران معترض در اين تظاهرات اعلام کردند ما از اين که بايد همواره به سختي زندگي خود را بگذرانيم ، ديگر خسته شده و به ستوه آمده ايم. شمتيا باتلر ، کارگر زن سياهپوست در رستوران مکدونالد که در اين تظاهرات در واشنگتن دي سي شرکت کرده بود ، به خبرنگار اين شبکه گفت، کسي که شاغل است ديگر نبايد براي گذران زندگي و نگهداري از کودکانش به کمک‌هاي دولتي يا خيريه احتياج داشته باشد. 

وي افزود اگر کسي واجد شرايط کار بوده و توانايي جسمي براي آن را نيز دارا باشد بايد دستمزدي مکفي براي کاري که انجام مي‌دهد دريافت کند (تا به ديگران محتاج نشود).  مليسا روزبورو يکي ديگر از کارگران اين رستوران نيز گفت، وقتي از من مي‌پرسند شما پول کافي داريد که به فروشگاه برويد يا در پارک با خانواده‌تان آن را خرج کنيد، من در پاسخ مي‌گويم: من چنين پولي ندارم. وي افزود، من دستمزدم را همين ديروز دريافت کردم، اما الان ورشکسته‌ام (تمامي دستمزدم را خرج کرده‌ام). 

روي يک پلاکارد در اين تظاهرات نوشته شده بود: اعتصاب کنيد تا زنده بمانيد. در زيرا آن نوشته شده بود: ما سزاوار مشاغل خوب (با درآمد مکفي) هستيم. خبرنگار افزود در طول يک سال گذشته گروهي کوچک اما رو به رشد از کارکنان رستوران‌هاي زنجيره‌اي فست فود در سراسر آمريکا دست به اعتراضات و تظاهرات زده‌اند تا کارفرمايانِ خود يا دولت آمريکا را به افزايش دستمزدهاي ناچيزشان وادار کنند. 

آنان مي‌گويند، ميانگين دستمزد نه دلار در ساعت براي ما بسيار کم است و بايد دستمزد «حداقل زندگي» که در شرايط کنوني در آمريکا بايد دست کم پانزده دلار در ساعت باشد، به ما پرداخت شود.  خبرنگار افزود، به تدريج اين کارگران، متحد و منسجم‌تر شده و اعتصابات و تظاهرات سراسري و همزمان براي صد شهر آمريکا برنامه‌ريزي کرده‌اند. اتحاديه بين‌المللي کارمندان خدماتي با همکاري سازمان «فست فود فوروارد» مستقر در نيويورک، که خواهان افزايش دستمزدهاي کارگران است، اين اعتصابات را برنامه‌ريزي کرده است.

 

سازمان فست فود فوروارد همچنين حامي مالي تحقيقات اخير در دانشگاه کاليفرنيا در شهر برکلي بوده است. نتايج اين مطالعات نشان داده است که پنجاه و دو درصد از کارگران رستوران‌هاي فست فود آمريکا، براي گذران زندگي خود و خانواده‌هايشان، به کمک‌هاي مالي يا جنسي دولتي يا سازمان‌ها خيريه نيازمند هستند. اين تحقيقات نشان داد، کمک هاي مالي به اين اقشار فقير که در رستوران هاي فست فود شاغل‌اند، هزينه سالانه‌اي بالغ بر هفت ميليارد دلار براي ماليات‌پردازان آمريکايي در بر دارد. البته اين معضل، منحصر به کارگران رستوران‌هاي فست فود نيست، بلکه کارگران فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي سوپرمارکت‌هاي وال مارت نيز با شرايطي مشابه روبرو هستند و آنان نيز دست به اعتصابات و تظاهرات زده‌اند.  کارگران مک دونالد نيز شعار مي‌دادند: بايد رستوراني را که همبرگر و سيب‌زميني سرخ‌کرده مي‌فروشد، تعطيل کرد، زيرا ما قادر نيستيم با دستمزد هفت دلار و بيست و پنج سنت در ساعت زندگي کنيم.

 

خبرنگار افزود، اين در حالي است که کنگره آمريکا در سال 2009 ميلادي، حداقل دستمزد کارگران آمريکايي را افزايش داد و آن را هفت و دلار و بيست و پنج سنت تعيين کرد. اين رقم از آن زمان تاکنون، همگام با نرخ تورم يا هيچ نرخ ديگري افزايش نيافته و همچنان ثابت مانده است. اکنون کارگران آمريکايي از اعضاي کنگره که با رأي آنان وارد کنگره شده‌اند مي‌خواهند که حداقل دستمزد رسمي کارگران را در سراسر کشور افزايش دهند. 

حتي باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، نيز از کنگره‌ي اين کشور خواسته است که ميزان دستمزد حداقلي کارگران را افزايش دهد. رييس جمهور آمريکا استدلال آورد که افزايش حداقلي دستمزدها باعث کاهش فرصت‌هاي شغلي براي کارگران نخواهد شد، بلکه باعث افزايش درآمد خانوارها و کمک کوتاه مدت به رشد اقتصادي اين کشور نيز خواهد شد. 

از سوي ديگر، داگلاس هولتز-ايکين، رييس مجمع حرکت آمريکايي، ضمن مخالفت با اظهارات باراک اوباما گفت: به نظر من، استدلال هاي رييس جمهور، دست کم، کامل نيست. وي افزود، افزايش اجباري حداقل دستمزد کارگران باعث حذف مشاغل سطح پايين خواهد شد و درپي آن، کارگراني که مهارت هاي کافي ندارند، قادر نخواهند بود هيچ شغلي براي خود پيدا کنند و متعاقباً به جمع بيکاران آمريکايي خواهند پيوست. 

خبرنگار افزود، انديشکده محافظه کار اشتغال زايي در آمريکا نيز مقاله اي در پايگاه اينترنتي خود عليه افزايش اجباري حداقل دستمزدها منتشر کرده است. در اين مقاله آمده است، تعيين دستمزد حداقليِ پانزده دلار در ساعت براي کارگران آمريکايي، باعث افزايش اتوماسيون (استفاده از دستگاه هاي خودکار به جاي کارگران) خواهد شد که منجر به از دست رفتن تقريباً نيم ميليون مشاغل سطح پايين و بيکار شدن کارگرانِ اين مشاغل مي شود. اين انديشکده تأکيد دارد که در هر صورت، دريافت دستمزدِ نازل، بهتر از بيکاريِ کارگران و الزام دولت به پرداخت بيمه بيکاري به اين افراد است. 

برخي از صاحبان فروشگاه ها و رستوران هاي فست فود زنجيره اي گفته اند، تعيين حداقل دستمزد پانزده دلار در ساعت براي کارگران سطح پايين، تنها اثري که دارد اين است که ما مجبور خواهيم شد، اين هزينه ها را از طريق گرانتر کردن محصولاتمان، به مشتريان آمريکايي منتقل کنيم.  از سوي ديگر تيا لي، معاون رييس کارمندان اتحاديه کارگري «اي اف ال-سي آي او» در آمريکا گفت، ممکن است تئوري هاي ضد و نقيضي در خصوص تأثيرات افزايش دستمزد حداقلي کارگران وجود داشته باشد، اما تحقيقات اقتصاديِ بسياري خوبي اخيراً انجام شده که طي آن محققان به جاي تمرکز بر اين نوع فرضيه ها، به صورت عملي، ميان دو ايالت آمريکا که حداقلِ دستمزد کارگران در آن ها متفاوت است، مطالعات مقايسه اي انجام داده اند. نتايج اين تحقيقات حاکي از آن بوده است که افزايش دستمزد کارگران، هيچ تأثير منفي بر ميزان اشتغال زايي يا افزايش قيمت محصولات نداشته است. 

کوامي هولمان، خبرنگار اين شبکه افزود، حتي پيش از اعتراضات اخير و افزايش درخواست ها براي افزايش دستمزد حداقلي کارگران در سطح ملي، مطالباتي در سطوح محلي و ايالتي در اين رابطه وجود داشته است. مثلاً شوراي شهر واشنگتن دي سي، با اجماع کاملِ تمامي اعضاي اين شورا، افزايش دستمزد حداقلي براي کارگران شاغل در اين پايتخت آمريکا را به يازده دلار و پنجاه سنت در ساعت، افزايش داده است. اين يکي از بالاترين دستمزدهاي حداقلي براي کارگران در سراسر کشور آمريکا به حساب مي آيد. چند ايالت آمريکا نيز لوايحي را براي افزايش دستمزد کارگران در دست بررسي دارند و به احتمال زياد در سال آتي ميلادي اين لايحه ها را به رأي خواهند گذاشت. 

تيا لي افزود، بسياري از کارگران آمريکايي که سخت تر از هميشه کار مي کنند و حتي مشاغل تمام وقت دارند، نه تنها به رؤياي آمريکايي (زندگي مرفه) نرسيده اند، بلکه حتي قادر نيستند از پسِ مخارج ماهانه خانواده هاي خود بر آيند و از اينرو، آنان ديگر از زندگي در اين شرايط دشوار، به ستوه آمده اند. از همين رو، اين درخواستي معقول در کشور ثروتمندي مانند آمريکا است که کارگرانِ آن، حداقل دستمزدي را داشته باشند که براي گذران زندگي خود به مشکل برنخورند و به کمک هاي ديگران نيز محتاج نباشند. 

کارشناسان محافظه‌کار، از جمله داگلاس هولتز-ايکين، مي‌گويند: به جاي افزايش دستمزد حداقلي و فشار آوردن به شرکت هايي که خودشان در مضيقه مالي قرار دارند و ممکن است منجر به تعطيلي برخي از شعب آنان و افزايش بيکاري شود، بايد به کارگرانِ سطح پايين که مهارت خاصي ندارند، آموزش داده شود، تا بتوانند به مشاغل سطحِ بالاتر دست پيدا کنند. 

خبرنگار اين شبکه در خاتمه افزود، با اين حال هر دو دسته از کارشناسان محافظه کار و ليبرال، قبول دارند که امروزه کارگران در مشاغل سطح پايين آمريکا، مسن تر و داراي تحصيلات بالاتري در مقايسه با همين نوع کارگران در چند دهه گذشته اند. علت آن که اين کارگرانِ مسن وتحصيل کرده، به جاي نوجوانانِ بي تجربه، اين مشاغل سطح پايين را پذيرفته اند، بازار کار ضعيف آمريکا است که آنان را مجبور کرده مشاغل کم درآمد را که دون شأن سن و تحصيلات شان است، قبول کنند (لذا آموزش دادن به اين افراد، هيچ تأثيري بر بهبود شرايط اشتغالشان نخواهد گذاشت). 

انتهای پیام /