در دومین نوشتار از پرونده «یک تکان اضافی» میهمان قلم رعنا صباغ، دانشجوی کارشناسی دانشگاه علامه طباطبایی هستیم که متن آن به شرح زیر است:

فکر کن عصر است خسته از سرکار برگشته ای آرام در خانه به سوی اتاق خواب می روی تا لختی بیاسایی که ناگهان دوباره شروع می شود، صدای بلند موزیک، کر، جیغ و پایکوبی گویا دوباره شروع کرده اند و تو گناهت این است که خانه ای مقابل یک خوابگاه دانشجویی داری؟ 

تفریحات دانشجویان دختر در خوابگاه ها، گرایش به رقص و موسیقی و ... در فضای خوابگاهی ... این قصه سر دراز دارد...!

دانشجویان چه می گویند؟

خانم کارشناس ارشد رشته مدیریت آموزشی می گوید: انتخاب نوع سرگرمی قبل از هر چیزی به اعتقادات افراد بر می گردد و  بعد به محیط. فرد می تواند در شرایط خطر قرار گیرد، ولی انتخاب درستی داشته باشد، ولی به طور کلی نباید تاثیر محیط را انکار کرد؛ چون تجربه مکرر سرگرمی هایی از این قبیل حتی حساسیت آدم معتقد را هم تحت تاثیر قرار می دهد و باعث غفلت می شود و گناه را عادی می کند، بنابراین انتخاب سرگرمی های نامشروع توسط افراد معتقد در جایی که بستر دینداری کمرنگ شده چندان دور از انتظار نیست.

در نظر بگیرید شخصی را که در یک خانواده متدین بخواهد شرب خمر یا پاسور بازی کند، نه بستری مهیاست و نه پذیرشی از سوی خانواده، ولی در محیط آزادتر که باید و نبایدهای بیرونی برداشته شده، حفظ دین سخت تر است و البته ارزشمندتر. حالا در نظر بگیرید فضای آزاد خوابگاه را برای انتخاب نوع سرگرمی! پس مهیا بودن بستر دینداری در محیط های مختلف فرق دارد.

 خانم کارشناس علوم تربیتی عقیده دارد که سرگرمی دانشجویان خوابگاهی؛ عضویت در سایت های مختلف، چت کردن، با دوست پسر بیرون رفتن، شرکت در پارتی ها و تهران گردی و ... است.

وی همچنین دلایل این نوع شادی و تفریحات را چنین بر می شمارد: بیکاری، تنهایی، خانواده خشک و متعصب، دوست ناباب.

 خانم کارشناس کتابداری می گوید: خب ما در خوابگاه یکسری کارهایی انجام می دهیم که وقت مان بگذرد؛ در واقع در محیط خوابگاه اکثر به خاطر این که بیکار هستند از هم تاثیر می پذیرند، مثلاً چت می کنند، به وبلاگ ها و سایت ها سر می زنند و عضو می شوند- اتفاقاً من هم از این تفریح خوشم می آید- البته شخصاً سعی می کنم غیراخلاقی نشود. از دیگر سرگرمی های ما این است که با دوستان و هم‌خوابگاهی هایمان بیرون برویم؛ خیابان گردی و خرید و تفریح؛ گاهی اوقات که مسئولان خوابگاه اردو برگزار کنند از آن استقبال می کنیم.

قضاوت با خودتان؛ شما مسئول بادغدغه دانشگاه باشید یا جای پدر و مادر این بچه ها یا ناظر مسلمان چه می گویید؟