حالا انسان‌ها در مناطقی که تحت قرنطینه شدید نظامی قرار دارد، زندگی می‌کنند و کارت سهمیه غذای آنها ارزشش از هر چیز دیگری بیشتر است. در این جهان وحشی گویا بیشتر بازمانده‌ها نیز ذات انسانی خود را فراموش کرده‌اند، در زمانی که همه باید با یکدیگر متحد شوند تا با مشکلی واحد مبارزه کنند، افرادی پیدا شده‌اند که با تشکیل گروه‌هایی موسوم به پروانه‌ها و شکارچی‌ها سعی در به دست آوردن قدرت و فرماندهی این جهان نوین دارند.

جوئل در این دنیا یک قاچاقچی است، اجناس و موادی را که عموما شامل خوراک، پوشاک و سلاح می‌شود، از دیوارهای بلند مناطق قرنطینه شده به داخل و خارج عبور می‌دهد. در یکی از این ماموریت‌های همیشگی‌اش، ناخواسته در دل ماجرایی قرار می‌گیرد که او را به سفری دراز در مناطق ممنوعه دنیا فرا می‌خواند. یکی از دوستان جوئل از وی می‌خواهد به هر قیمتی شده، دختر نوجوانی به نام الی را از منطقه قرنطینه شده خارج کند و او را در سمت دیگر کشور به دست گروه پروانه‌ها برساند.

از این پس داستان آخرینان ما به شرح سفر این دو، خطرات و مشکلاتی که با آنها مواجه می‌‌شوند، ارتباطی که بین‌شان شکل می‌گیرد و دوستان و دشمنانی که در مسیر راهشان قرار می‌گیرند، می‌پردازد. همان‌طور که مشاهده می‌کنید، کلیت داستان بازی کلیشه‌ای است یعنی جهانی مبتلا به زامبی البته به تعبیری متفاوت ولی این روایت داستان و شخصیت‌پردازی است که خیلی ساده ما را غرق دنیایی می‌کند که ناتی داگ خلق کرده است. گرافیک، صداگذاری، موسیقی و انیمشین‌های بازی همگی در سطح بسیار بالایی قرار دارد و از قسمت‌های بی‌ایراد بازی محسوب می‌شود که متاسفانه در این مقاله مجال پرداختن دقیق‌تر به آنها نیست.

گیم‌پلی بازی ترکیبی از مخفی‌کاری، اکشن و معماهای جزئی است. دشمن‌های شما یا انسان‌ها هستند که عضو یکی از دو گروه نام برده شده‌اند یا افراد مبتلا به قارچ که بسته به مدت زمان بیماری آنها خود به چند دسته تقسیم می‌شوند. مثلا عده‌ای از آنها موسوم به کلیکرها نابینا هستند ولی به صدا بی‌نهایت حساس‌‌اند یا عده‌ای دیگر به محض دیدن شما، به‌دنبالتان می‌دوند.

به هر حال تمرکز اصلی بازی روی مخفی‌کاری است تا اکشن و در قبال انجام این کار، دشمنان کمتری هم پیش‌رویتان قرار می‌دهد. یکی از ایرادهای اصلی گیم‌پلی دیده یا شنیده نشدن همراهان شما از سوی دشمنان به هنگام مخفی‌کاری است یعنی شما باید خودتان را بکشید تا کلیکرها صدای پایتان را نشوند اما الی خیلی راحت از این‌سو به آن‌سو می‌دود و حتی با بدن دشمنان برخورد می‌کند اما تا زمانی که بحث مخفی‌کاری در میان باشد، دشمنان به جز جوئل نسبت به هیچ فرد دیگری واکنش نشان نمی‌دهند.

با پیشروی در بازی به مرور به سلاح‌ها و تجهیزات بیشتری دسترسی می‌یابید جوئل یک کوله‌پشتی دارد که همه چیز را در آن نگهداری می‌کند و می‌توانید با رفتن به سراغ آن اقدام به ساختن تجهیزاتی مثل نارنجک دست‌ساز، کوکتل مولوتف یا چاقو کنید، البته به شرطی که مواد اولیه‎ آنها را از محیط یا اجساد دشمنان جمع‌آوری کرده باشید. همچنین میزهایی خاص در بازی وجود دارد که با رسیدن به آنها می‌توانید اسلحه خود را ارتقا دهید.

زیاد بودن مهمات در محیط و در ادامه، زیاد شدن سلاح‌‌هایی که کاراکتر می‌تواند حمل کند، با توجه به تم آخرالزمانی بازی و این‌که همه چیز باید کمیاب باشد، از ضعف‌های جزئی آن محسوب می‌شود. غیر از این موارد، سایر بخش‌های گیم‌پلی بسیار جذاب و خوش ساخت است. تنوع در محیط‌ها رعایت شده و مبارزات نزدیک نیز در عین خشونت بسیار بالایی که دارند، لذت‌بخش هستند.

از نکات جالب این مبارزات آن است که بسته به این‌که با چه چیزی در دست به دشمن حمله کنید یا اطراف او چه اشیایی وجود داشته باشند شاهد انیمیشن‌های متفاوت هستیم، از لگد زدن به صورت گرفته تا کوبیدن سر به شیشه و گوشه میز. روی هم رفته، آخرینان ما یکی از بازی‌های بزرگ این نسل و از بهترین انحصاری‌های سونی است که حسرت آن به دل تمام کسانی که به PS3 دسترسی ندارند، خواهد ماند!

عنوان انگلیسی بازی: The Last of Us پلتفرم: PS3 ناشر: Sony Computer Entertainment سازنده: Naughty Dog سبک: اکشن ماجرایی امتیاز: 9.0