به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه الحيات در مقاله‌اي تحت عنوان «آمريکا ، ايران و منطقه» به قلم «عبدالله اسکندر» نوشت: تقريبا ميان کارشناسان اجماع وجود دارد که اکنون براي ارزيابي توافقنامه تهران و گروه پنج بعلاوه يک، درباره برنامه هسته‌اي ايران ، چه در حوزه برنامه نظامي ايران و چه در امور مرتبط با منافع منطقه‌اي اين کشور زود است.
اما اين توافقنامه في نفسه حاوي داده‌هاي جديدي است که در روابط ايران و غرب و حل مسئله ايران ناديده گرفتن آن دشوار به نظر مي‌رسد.
اگرچه توافقنامه امضا شده موقتي و براي مدت شش ماه است، اما ديگر به جز گزينه ديپلماسي گزينه ديگري مطرح نيست و اين درحاليست که طي سالهاي گذشته آمريکا و به صورت اعم، غرب همواره تهديد مي‌کردند همه گزينه‌ها روي ميز است.
در مرحله انتقالي، فرصت‌هاي زيادي براي محک زدن حسن نيت طرفهاي ذيربط وجود دارد. خصوصا اين که درباره تفاصيل اين پرونده بحث صورت خواهد گرفت و طرفهاي ذيربط در اين مذاکرات مستقيم تلاش خواهند کرد تا فضاي سازش ديپلماتيک را تقويت کنند و موجب خواهد شد دست اسرائيل از گزينه احتمالي حمله نظامي مستقيم به تاسيسات ايران کوتاه شود.
اگرچه اسرائيل اعلام کرده است به اين توافق اهميتي نمي‌دهد اما واقعيت اين است که نمي‌تواند با دولت فعلي آمريکا که از اين توافقنامه پشتيباني مي‌کند مخالفت کند و دست به ماجراجوئي هسته‌اي عليه ايران بزند.
به اين شکل تهران با دستيابي به اين توافق از هرگونه تهديد نظامي مستقيم نظامي آمريکا و اسرائيل که همواره عليه برنامه هسته‌اي ايران مطرح مي شد خلاص شد. اين موضوع تائيد کننده اين موضع ايران است که؛ تقويت توان نظامي متعارف ،ارزش بازدارندگي دارد و دشمن را مجبور مي‌سازد پيش از حمله ،هزار بار دست به حساب و کتاب بزند که البته کنار گذاشتن گزينه نظامي هم يکي از نتايج آن است.
اين توافقنامه همچنين نوعي پيروزي براي روش ديپلماسي روسيه محسوب مي‌شود که از نخستين جلسات پنج بعلاوه يک يعني از زمان انتقال پرونده هسته‌اي ايران از آژانس بين المللي انرژي اتمي به شوراي امنيت مطرح بود.
اين روش بر ديپلماسي گام به گام يعني مبادلات موازي امتيازات استوار است.اهميت اين روش زماني افزايش مي يابد که فقط در حل مسئله هسته اي ايران منحصر نمي شود بلکه با توجه به کاهش ملموس قدرت نظامي و ديپلماتيک آمريکا ، در جهان در پرونده هاي بين المللي ديگر نظير پرونده سوريه نيز قابل اجراست.
به ديگر سخن صرف نظر از اين که توافقنامه هسته‌اي ايران چگونه حاصل شده است و محتواي آن چيست ، نفس دستيابي به اين توافقنامه نشان مي‌دهد که ؛روسيه به فضل يورش ديپلماتيک خود و ائتلافهاي گسترده با کشورهاي نوپا ، قطبي بين‌المللي را تشکيل داده است که افزون بر رقابت با قطب آمريکا ، قدرت تاثير گذاري بر آمريکا را به گونه‌اي که آن را مجبور به پذيرش چيزي کند که در گذشته زير بار آن نمي رفت نيز دارد.
اين روزنامه افزود:تهران توانسته است در سطح منطقه غرب آسيا از سياست‌هاي آمريکا که اوج آن، حمله به افغانستان و عراق بود استفاده کند. نابودي رژيم طالبان درافغانستان و براندازي رژيم صدام حسين در عراق زمينه را براي نفوذ ايران در اين دو کشور همسايه در مرزهاي شرقي وغربي فراهم کرد.
روش ديپلماسي دولت باراک اوباما در آمريکا کنار گذاشتن هرگونه مداخله نظامي در خارج از کشور به ويژه در منطقه خليج فارس، پس از عقب نشيني کامل از عراق و قانونمند شدن حضور نيروهاي آمريکائي در افغانستان است.با تدوين روابط جديد ايران و آمريکا مجددا اين سوال مطرح مي شود که مسئله نفوذ ايران در کشورهاي منطقه و تامين منافع مشترک با کشورهاي دوست در منطقه چگونه خواهد بود؟
توافق فعلي ميان ايران و گروه پنج بعلاوه يک شامل مسائل منطقه‌اي نمي‌شود و حتي در صورت تداوم مذاکرات در آينده نيز از چارچوب مسائل هسته‌اي خارج نخواهد شد و اين درحاليست که عوارض آن بر روابط منطقه‌اي سايه خواهد افکند. اين پیامدها به نفع ايران خواهد بود.
انتهای پیام/
