ضرورت شناخت جبهه حق و ایمان از اینجا پیدا می شود که اگر جبهه حق را نشناخته و به آن نپیوندیم لاجرم در جبهه باطل خواهیم بود،چه بخواهیم چه نخواهیم.چراکه تشکیل جریان های اجتماعی تابع نیت افراد نیست کسی که علیه امام حسین علیه السلام در کربلا شرکت کرده است با نیت "قربة الی الله" هم که باشد اثری در جبهه باطل بودن وی ندارد لذا ما در عرصه اجتماعی و تشخیص جریان ها به دنبال کشف نیت افراد نیستیم.

 
گستره نبرد حق و باطل
 

در قرآن کریم خداوند سمیع و علیم بعد از دستور هبوط که نقطه شروع جدید زندگی انسان محسوب می شود اولین نکته ای که لازم می بیند درباره زندگی این جهان به انسان توجه دهد که مهمترین،ضروری ترین و ابتدایی ترین نکته است این می باشد که برخی از شما با برخی دیگر دشمن خواهید بود.
 
آنجاکه می فرماید:(وقلنا إهبطوا (دستور هبوط)بعضکم لبعض عدو(اولین سخن حق بعد از هبوط)_بقره36)بنابراین می توان گفت با شروع زندگی انسان نبرد حق و باطل هم آغاز شده است.
 
ازسوی دیگر شیطان برای إغوای انسانها تا روزی که برانگیخته می شوند از خداوند مهلت خواست(رب أنظرنی إلی یوم یبعثون_اعراف14) اما خداوند متعال در جواب این درخواست فرمود: (انک من المنظرین الی یوم الوقت المعلوم_حجر38)

 

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان در توضیح اینکه منظور از وقت معلوم چه زمانی است آن را تا انتهای این دنیا می دانند و معتقدند شیطان برای اغواگری تا انتهای دار تکلیف یعنی این دنیا مهلت یافته است.در طرف دیگر،زمین هرگز از حجت الهی خالی نبوده و نخواهد بود.
 
امام صادق علیه السلام فرمود:(لولا الحجه لساخت الارض باهلها_بحار جلد23 باب اضطرار الی الحجه) پس تا زندگی در این دنیا وجود دارد اغواگری شیطان و هدایت حجت الهی خواهد بود واین نبرد تا اخر دنیا امتداد خواهد داشت.می توان گفت گستره نبرد حق و باطل از اول تاریخ است تا انتهای آن.

 
مشکل تشخیص و انتخاب جبهه حق
 

آنچه که کار انسان را در انتخاب جبهه حق مشکل می کند دو چیز است:
 
الف_ظاهر سازی جبهه باطل(خوبی های جبهه باطل)

حقیقت آن است که راه حق قابلیت جعل و ظاهرسازی را دارد.درجبهه باطل افراد اهل نماز،روزه،حج،اخلاق نیکو،حفظ قرآن،مفسر قرآن، افراد دارای سابقه طولانی، عالم دینی که دارای مقامات عرفانی و کشف و کرامت هم هست، عدالت،رفاه، نظم، قانون مداری و... یافت می شود.
 
فقط به همین یک نمونه دقت کنید، در قرآن کریم تعبیری درباره فردی آمده است که شبیه آن فقط درباره انبیاء ذکر شده، آنجا که می فرماید: « و أتل علیهم نبأ الذی آتیناه آیاتنا » / اعراف 175 و بلافاصله در آیه بعد درباره همان فرد می فرماید: « و مثله کمثل الکلب » / اعراف 176.

 
ب- ضعف های جبهه حق
امر دیگری که انتخاب راه در جریان های اجتماعی را سخت می کند؛ ضعف ها، بی تقوایی ها، بی اخلاقی ها،بی عدالتی ها، فساد و تبعیض، باندبازی و سوء استفاده هایی است که ممکن است در جبهه مومنان وجود داشته باشد. همین تعارض هاست که زمینه امتحان و رویش ها را فراهم می کند.
حال سوال این است که چه معیاری وجود دارد که زیبایی های جبهه باطل دل ما را نبرد و ضعف های جبهه حق دل ما را نزند؟
 
برای پاسخ به این سوال مقدمتا باید عرض کنیم معنا ندارد که گروهی از اهل باطل بتوانند همه حق را جعل کنند که اگر باطلی بتواند همه حق را بازسازی کند حق است نه باطل. برای تقریب به ذهن به این مثال توجه کنید. اگرکسی بخواهد اسکناسی را جعل کند، معنا ندارد که همه ویژگی های اسکناس واقعی را در ان رعایت کند که اگر اینگونه شود او اسکناس واقعی تولید کرده است و جاعل اسکناس نیست.
 
ضمن اینکه اگر چنین اتفاقی بیافتد و بتوان همه حق را جعل کرد، راه هدایت بسته می شود. چه اینکه دست روی هرچیزی که بگذاریم امکان جعلی بودن آن وجود دارد و این با حکمت خداوند هادی نمی سازد. پس باید ویژگی ای وجود داشته باشد که قابل جعل نباشد یعنی نقطه ای وجود دارد که جبهه باطل هرگز به آن آراسته نمی شود و جبهه حق هرگز از آن خالی نمی شود.
 
قرآن کریم ویژگی مذکور را در دو آیه ذیل بدین شکل بیان می کند:
 
الف- «لا تجد قوماً یومن بالله و الیوم الآخر یوادّون من حادّ الله و رسوله» / مجادله 22.
نکات موجود در آیه:
 
1- «لا تجد» فعل مضارع است و فعل مضارع معنای استمراری دارد یعنی همیشه اینگونه است که نمی یابی.
 
2- چون مخاطب رسول خدا(ص) است معنایش این است که اصلا وجود ندارد که نمی یابی، چیزی نیست که بیابی.
 
3- کلمه «قوم» نشانه آن است که منظور جریان اجتماعی است، نه فردی.
 
4- موده یعنی ابراز محبت
 
پس معنای آیه اینگونه می شود: هرگز جریان اجتماعی را نمی یابی – چون وجود ندارد – که مومن به خدا و روز قیامت باشند ولی به کفار ابراز محبت کنند.
 
ب- «لا یتخذ المؤمنون الکافرین اولیاء من دون المؤمنین و من یفعل ذلک فلیس من الله فی شیء » آل عمران / 28.
 
نکات موجود در آیه
1- «لا یتخذ» همانند آیه بالا دلالت بر استمرار می کند.
 
2- اولیاء و ماده ولایت، یعنی سلطه و برتری و صاحب اختیاری.
 
تا اینجای آیه، معنا اینگونه می شود: همیشه و مستمراً  مؤمنان نباید سلطه و برتری کفار بر مؤمنین را بپذیرند.
 
در ادامه آیه خداوند متعال فرضی را مطرح می کند و آن اینکه فرضاً اگر گروهی این کار را بکنند، چه می شود.
در جواب این فرض هم نکاتی مطرح است:
1- عام ترین کلمه در زبان عربی «شیء» است.
 
2- شیء، در این آیه نکره است که قبل از آن لیس که معنای منفی دارد آمده است. اگر اسم نکره بعد از نفی بیاید همین قالب بیانی فراگیری را می رساند. به اصطلاح نکره در سیاق نفی، افاده عموم می کند. یعنی اگر کسی برتری کفار را بپذیرد در هیچ چیز با خداوند و راه الهی مشترک نیست «فلیس من الله فی شیء» و خداوند بطور کلی با او قطع رابطه می کند.
 
جمع معنای دو آیه که جواب سوال ما می شود، اینگونه است:
هیچ جریان اجتماعی وجود ندارد که مؤمن به خدا و روز قیامت باشند و به کفار ابراز محبت کنند، هر کس برتری و سلطه کفار را بپذیرد هیچ نقطه اشتراکی با خداوند و راه الهی ندارد و نباید زیبایی های ظاهری آنها شما را بفریبد.
پس از نگاه قرآن مبارزه دائمی با کفار و مرگ بر سران کفر ملاک جبهه حق است و افراد تا موقعی که به این مبارزه وفادارند در جبهه حق حضور دارند وگرنه اهل باطل اند چه بخواهند، چه نخواهند.

 
 
انتهای پیام/