به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران، "روزنامه بهار" وابسته به طیفی از اصلاح‌طلبان، در شماره‌ روز چهارشنبه اول آبان، در یادداشتی باعنوان " امام، پیشوای سیاسی و یا الگوی ایمانی"،  به قلم علی "اصغر غروی"، تحریف واقعه‌ غدیر را آن هم در آستانه این عید بزرگ ،در دستور کار قرار داد. انتشار این مطلب موهن اگرچه پوزش‌طلبی مدیر مسئول و تصمیم وی مبنی بر تعطیلی دو هفته‌ای روزنامه را در پی داشت، اما بدون شک افکار و اذهان کنشگران عرصه سیاست و رسانه بار دیگر به نوع تفکر این به اصطلاح نواندیشان و اغراض سیاسی مستتر در آن معطوف شد.

در این گزارش، به بهانه یادداشت موهن روزنامه بهار، نگاهی گذرا خواهیم داشت بر آنچه که مطبوعات منتسب به اردوگاه روشنفکری دینی، در این سال‌ها با اهداف و اغراضی خاص نثار باورها و اعتقادات مذهبی مردم کرده‌اند.


پس از دوم خرداد 76، هم‌زمان با پیروزی گفتمان اصلاح‌طلبی، آپورتونیست‌های عرصه سیاست فضا را مناسب دیده و آزادی مطبوعات را مدخلی برای تزریق القائات مسموم خود به بدنه جامعه قرار دادند، و در این گذر، توهین به باورهای دینی عموم مردم سرلوحه کار روشنفکران به اصطلاح نواندیش قرار گرفت.

این جریان که با عناوینی چون روشنفکر یا نواندیش یا دگراندیش دینی شناخته می‌شد، پیرایش‌گری و نوسازی دین را شاه کلید ترقی و توسعه یافتگی می‌دانست و بر آن بود که در این مسیر، ایجاد تغییر در محتوای دین و احیانا توهین به مقدسات اجتناب‌ناپذیر است.

شرق، از رپرتاژ آگهی برای یک همجنسگرا تا "کاریکاتوری موهن"
 
"روزنامه شرق" را باید رکورددار توقیف در تاریخ مطبوعات ایران به حساب آورد. این روزنامه که انتشار خود را از شهریور 1382 آغاز کرده است، تاکنون 4 بار طعم توقیف هیئت نظارت بر مطبوعات را چشیده است.

روزنامه شرق در تاریخ 15 مرداد 1386 مصاحبه‌ای تفصیلی را با زنی همجنس‌باز به نام "ساقی قهرمان" در صفحه ادبیات خود منتشر کرد. ساقی قهرمان که سردبیری نشریه "چراغ" و سایت "گذار" وابسته به سازمان سیا را بر عهده داشت، در مصاحبه با روزنامه شرق، اخلاقیات را دارای تاریخ مصرف دانست.

اما شاید بتوان شاهکار روزنامه شرق در تخطئه باورهای عمومی را در انتشار کاریکاتوری با عنوان "چشم بندان" در تاریخ پنجم مهر 1391 دانست.


 کاریکاتوری از هادی حیدری که صفی از افراد را در حال چشم بند زدن به یکدیگر نشان می‌داد. در این کاریکاتور موهن همدلی رزمندگان اسلام در بستن سربندهای یکدیگر در زمان عملیات‌ها، به طعنه و سخره گرفته شده بود. انتشار این کاریکاتور آن هم در ایام گرامیداشت دفاع مقدس، موجی از انتقادات را به سمت گردانندگان روزنامه شرق گسیل داشت.

سلام، اتاق فکر آشوب‌طلبان

روزنامه سلام را باید موتور محرک آشوب‌های خیابانی سال78 دانست. آشوب‌هایی که هنجارشکنی و توهین به ارزش‌ها بخش جدایی‌ناپذیر آن را تشکیل می‌داد.

 گردانندگان مطبوعات زنجیره‌ای نضج یافته از دوم خرداد، پروژه مخالفت با اصلاحیه قانون مطبوعات را به روزنامه سلام و مدیرمسئول آن یعنی موسوی خوئینی‌ها محول کردند. به این ترتیب که یک روز پیش از مطرح شدن اصلاحیه قانون مطبوعات در مجلس پنجم شورای اسلامی، "روزنامه سلام"، سند محرمانه‌ای منتسب به وزارت اطلاعات را منتشر کرد و با تیتر بزرگ نوشت: "سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است".


 در پی این اقدام با شکایت وزارت اطلاعات و چندی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و با حکم دادگاه روحانیت، روزنامه سلام به جرم انتشار اسناد طبقه‌بندی شده تعطیل شد.

"توقیف روزنامه سلام"، بهانه‌ای را برای آشوب‌طلبان و فتنه ‌گران فراهم آورد تا با شعار توسعه سیاسی و جامعه باز، اغتشاشات سازمان یافته‌ای را ترتیب دهند و مبانی و ارکان نظام را به چالش بکشند.

نشاط، از رد احکام فقهی تا خشونت طلب خواندن بنیانگذار کبیر انقلاب

"روزنامه نشاط" از دیگر روزنامه‌های زنجیره‌ای محسوب می‌شود، که همزمان با انتشار فله‌ای مطبوعات در روزگار دوم خرداد در پیشخوان دکه‌های روزنامه فروشی به خودنمایی پرداخت.

سردبیر این روزنامه کسی جز "ماشاءالله شمس‌الواعظین" سردبیر روزنامه توقیف شده "جامعه" نبود.

نشاط در یکی از شماره‌های خود، مقاله‌ای را با قلم "یوسفی اشکوری" در رد احکام فقهی منتشر کرد. در بخشی از این مقاله چنین آمده بود:" انقلاب اسلامی، خلاف وعده‌ها و اهداف خود عمل کرده است؛ نقش نظارتی روحانیان به دخالت انحصاری آنان انجامیده است؛ حکومت اسلامی به حکومت فقهی تبدیل شده است، در حالی که قرار نبود ما فقه را در هر سه قوه پیاده کنیم، قرار بود چارچوب اسلامی باشد".


نشاط در یکی دیگر از شماره‌های خود، محور انقلاب اسلامی را بر پایه بنیادگرایی و تضاد با تجدد دانست، و اقتدارطلبی را از ویژگی‌های بارز نظام جمهوری اسلامی دانست.

اما شاید بتوان نقطه اوج ، هتاکی‌های "نشاط" را درج مطلبی دانست که در آن بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، شخصیتی خشونت طلب معرفی شده بود.

سرانجام در سال 1378، روزنامه نشاط با شکایت مدعی العموم و به اتهام توهین به مقدسات توقیف شد.

توهین به باورهای عمومی، استراتژی مشترک نشریات فله‌ای نواندیش!

"اسلام سیاسی و اسلام انقلابی به بن بست رسیده است و دیگر پایگاه مردمی ندارد". این جمله‌ای است که در یکی از مقالات "روزنامه خرداد" برجسته شده بود. خرداد روزنامه‌ای بود با مدیرمسئولی عبدالله نوری وزیر کشور دولت اول اصلاحات و سردبیری علی حکمت که در سال 1378 توقیف شد.

همچنین روزنامه خرداد در یکی از مقالات خود به قلم "علیرضا دست افشان"، حکومت روحانیون را عامل عقب ماندگی جامعه دانست.

"توس به جای جامعه" تیتر اصلی اولین شماره روزنامه توس بود که در سوم مرداد 1377 چند روز پس از توقیف روزنامه جامعه با همان هیئت تحریریه و همان سردبیر به جرگه  روزنامه‌های زنجیره‌ای دوم خردادی پیوست.

روزنامه توس که عمر انتشارش به بیش از 45 شماره نرسید، در یکی از اولین شماره‌های خود، انقلاب اسلامی را به استبداد قجری تشبیه کرد.

"توس"  در شهریور77 در یادداشتی به قلم "عبدالعلی بازرگان" منشاء گمراهی مردم را نظرات متولیان دینی دانست، و تلویحا رهبران دینی را به پیروی از هوی و هوس متهم کرد.

"صبح امرز" یکی دیگر از روزنامه های اردوگاه اصلاح طلبی بود که توسط تئوریسین این جریان یعنی "سعید حجاریان" اداره می‌شد. صبح امروز در میان نشریات دوم خردادی، بیشترین هجمه‌ها را به ساحت علما و روحانیون روا می‌داشت.

این روزنامه در یکی از شماره‌های خود در یادداشتی به قلم "یدالله سحابی"، چنین نوشت:" روحانیت در طول تاریخ ایران، سرسپرده مراکز قدرت بوده اند و مبارزان از آنها،‌ انگشت شمارند".

علیرضا علوی تبار سردبیر صبح امروز در سرمقاله 23 بهمن 78 این روزنامه، ولایت فقیه را اثر بازمانده از دوران تمامیت‌خواهی انقلابیون دانست که ضرورت دارد با نقد بی‌رحمانه به مقابله با آن رفت.

"عصر آزادگان" روزنامه‌ای بود که در آخرین سال دوره نخست اصلاحات، انتشار خود را آغاز کرد و در تخطئه و تخریب مبانی دینی و هجمه به باورها و اعتقادات مردم گوی سبقت را از سایر نشریات هم جهت و هم طیف ربود.

بحران مشروعیت و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی،انحراف انقلاب،دزدیده شدن انقلاب،ابزاردست بودن روحانیت،انتقاد به مذهب رسمی کشور، همه و همه بخش هایی از گزاره‌های برجسته شده در این روزنامه بودند.

در پایان باید اشاره کرد، جریانی که به اسم تحول‌خواهی از اوایل دهه 70 با تسلط بر رسانه‌های نوشتاری، پروپاگاندای وسیعی را در جهت تضعیف نهاد دین در ساختار حکومت به راه انداخت، اکنون نیزبا همان یال و کوپال در فضای مطبوعاتی استنشاق می‌کند و یکی از اهداف خود را ترویج شبهات در باورهای دینی مردم تعریف می‌کند.

انتهای پیام///