چگونگي کشت "هیدروپونیک"
کشت بدون خاک شامل انواعی از روشهای غیر متعارف کاشت گیاهان مانند کشت آبی و کشت در ماسه و کشت در سنگریزه و کشت هوایی و کشت داخل لوله مي شود.
به گزارش خبرنگار اقتصادي باشگاه خبرنگاران، کلمه هیدروپونیک برای اولین بار در آمریکا استفاده شد و مترادف با کشت بدون خاک است ولی در آلمان و انگلیس کشت آب برای این روش نام گذاری می شود.
کشت بدون خاک شامل انواعی از روشهای غیر متعارف کاشت گیاهان مانند کشت آبی و کشت در ماسه و کشت در سنگریزه و کشت هوایی و کشت داخل لوله مي شود.
**اولين مکان کشت هيدروپونيک
روش کشت گیاهان بدون خاک از سالها قبل در فلسطین اشغالی استفاده می شده است. در این منطقه به دلیل کمبود آب و خاک این روش جایگزین مناسبی برای زراعت روشهای متداول است.
**نگاهي به انواع کشتهاي هيدروپونيک
در زیر انواعی از کشت های هیدروپونیک توضیح داده می شوند:
کشت آبی یا مایع: ریشه گیاه به طور مداوم در محلول غذایی قرار دارد و گیاه از قسمت طوقه (حد فاصل ریشه و ساقه) بیرون از مایع است و با پلاستیک و مقوا و ... بالا نگه داشته شده است. کشت درون لوله هم نوعی از کشت مایع است.
کشت در ماسه: ریشه گیاهان در داخل مواد جامدی که دارای قطر کوچکتر از 3 میلی متر باشند قرار دارد و این مواد مانند پلاستیک و پشم سنگ و یا هر ماده دیگری که آلی نباشد ممکن است.
کشت در سنگریزه: ریشه گیاهان در موادی که قطری بیشتر از 3 میلی متر دارند قرار گرفته مثل سنگ خارا و گدازه آتشفشانی و بازالت و هر ماده غیر آلی دیگر.
کشت در هوا: در این روش ریشه گیاهان در محیطی قرار گرفته که به وسیله قطراتی آب که حاوی مواد غذایی لازم است اشباع شده است. این روش به تجهیزات پیشرفته نیاز دارد.
کشت در پشم سنگ: ریشه گیاه در داخل پشم سنگ و مواد معدنی که خصوصیاتی شبیه به پشم سنگ دارند قرار می گیرد.
کشت در پلاستیک: ریشه در داخل کیسه های پلاستیکی قرار داشته و مواد اطراف ریشه هم شامل کمپوست یا پیت یا خاک اره و ... می باشد.
**سيستمهاي کشت بدون خاک
به طور کلی کشت بدون خاک از دو سیستم پیروی می کند:
1- سیستم باز: محلول غذایی مجدد استفاده نشده مثل کشت در پشم سنگ و کشت کیسه ای و کشت در سنگریزه
2- سیستم بسته: محلول غذایی مجدد مورد استفاده قرار می گیرد و به عبارت دیگر محلول در یک چرخه قرار دارد و به آن فقط مواد غذایی که کاهش می یابند و آب اضافه می شود.
**مزايا کشت بدون خاک
اما این روش کشت بدون خاک یک سری مزایا و معایبی نسبت به دیگر روشهای متداول کشت گیاهان دارد که در زیر بیان می شوند:
1-چون محلول غذایی مایع است به راحتی می توان آن را کنترل کرد و تنها مواد غذایی که کاهش یافته است را به محلول اضافه کرد در حالی که در خاک این کار غیر ممکن است (هزینه زیادی دارد).
2- گیاهان را می توان در مناطقی پرورش داد که در حالت عادی رشد نمی کنند.
3- مصرف آب در این روش به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد و این یک مزیت برای نواحی خشک است.
4- در این روش ضد عفونی کردن محیط رشد بسیار شده و کم هزینه است در حالی که ضد عفونی کردن خاگ گران قیمت و غیر ممکن است. پس در این روش آلودگیهای ریشه بسیار کم دیده می شود.
5- در این روش می توان از آبهای شور هم استفاده کرد.
6- در این روش محصول بسیار بیشتر و کیفیت عالی داشته چون مواد غذایی به راحتی در اختیار گیاه قرار داشته است پس در حقیقت کیفیت و کمیت محصول در واحد سطح افزایش چشمگیری دارد.
7- در این روش از حجم ریشه ها به شدت کاسته می شود و بزرگ شدن ریشه ها در حد میکروسکوپی است و چون ریشه ها نسبت به کشت خاکی کم شده کمتر هم دچار بیماری می شوند.
**معايب کشت بدون خاک
1- مهمترین عیب این روش این است که به سرمایه گذاری بالایی نیاز دارد زیرا تمام سیستمها باید اتوماتیک باشد.
2- برای کشت گیاهان با این روش به افرادی نیاز است که در این زمینه تخصص و آگاهی داشته باشند.
3- آلودگی آبهای زیر زمینی هم در اثر مخلوط شدن با محلول های غذایی مشکلی دیگر است.
4- دفع ضایعاتی مثل پشم سنگ که به عنوان محیط رشد هستند هم مشکل است.
انتهاي پيام/
کشت بدون خاک شامل انواعی از روشهای غیر متعارف کاشت گیاهان مانند کشت آبی و کشت در ماسه و کشت در سنگریزه و کشت هوایی و کشت داخل لوله مي شود.
**اولين مکان کشت هيدروپونيک
روش کشت گیاهان بدون خاک از سالها قبل در فلسطین اشغالی استفاده می شده است. در این منطقه به دلیل کمبود آب و خاک این روش جایگزین مناسبی برای زراعت روشهای متداول است.
**نگاهي به انواع کشتهاي هيدروپونيک
در زیر انواعی از کشت های هیدروپونیک توضیح داده می شوند:
کشت آبی یا مایع: ریشه گیاه به طور مداوم در محلول غذایی قرار دارد و گیاه از قسمت طوقه (حد فاصل ریشه و ساقه) بیرون از مایع است و با پلاستیک و مقوا و ... بالا نگه داشته شده است. کشت درون لوله هم نوعی از کشت مایع است.
کشت در ماسه: ریشه گیاهان در داخل مواد جامدی که دارای قطر کوچکتر از 3 میلی متر باشند قرار دارد و این مواد مانند پلاستیک و پشم سنگ و یا هر ماده دیگری که آلی نباشد ممکن است.
کشت در سنگریزه: ریشه گیاهان در موادی که قطری بیشتر از 3 میلی متر دارند قرار گرفته مثل سنگ خارا و گدازه آتشفشانی و بازالت و هر ماده غیر آلی دیگر.
کشت در هوا: در این روش ریشه گیاهان در محیطی قرار گرفته که به وسیله قطراتی آب که حاوی مواد غذایی لازم است اشباع شده است. این روش به تجهیزات پیشرفته نیاز دارد.
کشت در پشم سنگ: ریشه گیاه در داخل پشم سنگ و مواد معدنی که خصوصیاتی شبیه به پشم سنگ دارند قرار می گیرد.
کشت در پلاستیک: ریشه در داخل کیسه های پلاستیکی قرار داشته و مواد اطراف ریشه هم شامل کمپوست یا پیت یا خاک اره و ... می باشد.
**سيستمهاي کشت بدون خاک
به طور کلی کشت بدون خاک از دو سیستم پیروی می کند:
1- سیستم باز: محلول غذایی مجدد استفاده نشده مثل کشت در پشم سنگ و کشت کیسه ای و کشت در سنگریزه
2- سیستم بسته: محلول غذایی مجدد مورد استفاده قرار می گیرد و به عبارت دیگر محلول در یک چرخه قرار دارد و به آن فقط مواد غذایی که کاهش می یابند و آب اضافه می شود.
**مزايا کشت بدون خاک
اما این روش کشت بدون خاک یک سری مزایا و معایبی نسبت به دیگر روشهای متداول کشت گیاهان دارد که در زیر بیان می شوند:
1-چون محلول غذایی مایع است به راحتی می توان آن را کنترل کرد و تنها مواد غذایی که کاهش یافته است را به محلول اضافه کرد در حالی که در خاک این کار غیر ممکن است (هزینه زیادی دارد).
2- گیاهان را می توان در مناطقی پرورش داد که در حالت عادی رشد نمی کنند.
3- مصرف آب در این روش به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد و این یک مزیت برای نواحی خشک است.
4- در این روش ضد عفونی کردن محیط رشد بسیار شده و کم هزینه است در حالی که ضد عفونی کردن خاگ گران قیمت و غیر ممکن است. پس در این روش آلودگیهای ریشه بسیار کم دیده می شود.
5- در این روش می توان از آبهای شور هم استفاده کرد.
6- در این روش محصول بسیار بیشتر و کیفیت عالی داشته چون مواد غذایی به راحتی در اختیار گیاه قرار داشته است پس در حقیقت کیفیت و کمیت محصول در واحد سطح افزایش چشمگیری دارد.
7- در این روش از حجم ریشه ها به شدت کاسته می شود و بزرگ شدن ریشه ها در حد میکروسکوپی است و چون ریشه ها نسبت به کشت خاکی کم شده کمتر هم دچار بیماری می شوند.
**معايب کشت بدون خاک
1- مهمترین عیب این روش این است که به سرمایه گذاری بالایی نیاز دارد زیرا تمام سیستمها باید اتوماتیک باشد.
2- برای کشت گیاهان با این روش به افرادی نیاز است که در این زمینه تخصص و آگاهی داشته باشند.
3- آلودگی آبهای زیر زمینی هم در اثر مخلوط شدن با محلول های غذایی مشکلی دیگر است.
4- دفع ضایعاتی مثل پشم سنگ که به عنوان محیط رشد هستند هم مشکل است.
انتهاي پيام/
