به گزارش دريچه فناوري اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛ تیم بازیسازی Firaxix Games یکی از بهترین آثار سال گذشته در صنعت بازیسازی، یعنی Xcom: Enemy Unknown را به بازار عرضه کرد که بدشانسی آورد و مخاطبان اقبال مناسبی به آن نشان ندادند. عده‌ای که هوادار نسخه سال 1383 این کمپانی با همین نام بودند، با تغییرهای رخ داده در ظاهر و باطن بازی ارتباط برقرار نکردند. از سوی دیگر، ناکامی یک عنوان در سبک نقش‌آفرینی تاکتیکی اجتناب‌ناپذیر است و بارها شاهد این اتفاق بوده‌ایم. با همه این تفاسیر، قریب به اتفاق منتقدان این عنوان را ستودند و مهر تائید به پیشانی‌اش زدند.









کپی‌برداری از X:EU به همین‌جا ختم نمی‌شود. درست مانند آن بازی، در این عنوان هم همراهانتان دچار مرگ بی‌بازگشت می‌شوند. این مسأله یکی از نکات سرنوشت‌ساز گیم‌پلی در بازی قبلی بود، چرا ‌که تمام شخصیت‌ها تحت تهدید مداوم مرگ بودند و قطعا کشته ‌شدن یکی از آنها که منابع بسیاری صرفش کرده بودید، بشدت دردناک بود. اما در این بازی، یک پارادوکس مضحک وجود دارد. همراهانتان اگر بمیرند، دیگر بازنمی‌گردند، اما کارتر که بمیرد، از چک‌پوینت آخر به بازی باز‌می‌گردد. در بازی قبلی، مرگ یکی از افراد منجر به شکست حتمی نمی‌شد، اما در این بازی خیلی زود می‌فهمید بهترین راه به محض از دست دادن یکی از افراد، بازگشت به چک‌پوینت قبلی و احیای دروغین اوست. نکته مضحک دیگر این‌که بازی قبلی تمرکز عجیبی روی تقویت و شخصی‌سازی افراد داشت. ولی در این قسمت، حضور آنها در حد گماشته‌هایی است که به‌دلیل فقر گزینه‌های کافی، هیچ ارتباطی با آنها برقرار نخواهید کرد. تمام خصوصیت‌های آنها به قرار گرفتن در چند‌کلاس مختلف و چند توانایی ویژه و چند سر از پیش ساخته شده محدود است. همراه با افرادتان، خود کارتر نیز به مرور ارتقا یافته و توانایی استفاده از نیروهای جدیدتری را پیدا می‌کند. می‌رسیم به علت تیترگذاری این پاراگراف؛ یعنی هوش مصنوعی بازی. همراهانتان فقط مسیری که تعیین کنید را طی می‌کنند و اهمیتی به مین یا هر مانع دیگری که زیر یا جلوی پایشان باشد، نمی‌دهند. این مسأله به مرگ‌ ساده نیروها منجر می‌شود که داد بازیکن را درمی‌آورد. باز هم برخلاف نسخه قبلی و فقط در شباهتی ظاهری، سلاح‌های فضایی این نسخه نیز هیچ تفاوت چشمگیری با سلاح‌های زمینی نداشته و گویا همان سلاح‌‌های زمینی هستند که فقط زرق و برقشان بیشتر شده است.


در نهایت باز هم تاکید می‌کنم این بازی عنوان ضعیفی نیست، اما آن‌قدر ضعف دارد که آن را به‌زانو دربیاورد. اگر طبع چشم‌پوشی در خود سراغ دارید و می‌توانید ضعف‌ها را تحمل کنید، قطعا از اتمام آن پشیمان نخواهید شد. اما اگر دوران آزمایش‌کردنتان گذشته و فقط شب‌های تعطیل را به بازی اختصاص می‌دهید، بسادگی از کنار این بازی بگذرید تا نیش ناشی از طبعش آزارتان ندهد.