باشگاه خبرنگاران؛«پوران درخشنده» براي چند نسل از مخاطبان سينما نامي آشناست.
او هنرپيشه نيست اما با اينكه معمولا مردم هنرپيشهها را راحتتر ميشناسند، توانسته مورد توجه طيف وسيعي از مخاطبان هنر هفتم قرار بگيرد.
او براي رسيدن به اين جايگاه در هنر سينما تلاش فراواني كرده.
خيليها ميدانند كه «درخشنده» رشته پزشكي دانشگاه را براي فيلم سازي نيمهكاره رها كرد و به خاطر ساختن فيلمي مثل «رابطه» چه قدر تلاش به خرج داد.
فيلم بعدي او يعني «پرنده كوچك خوشبختي» يكي از ماندگارترين آثار سينمايي دهه شصت بود.
حالا در سال نود و دو و پس از توليد چندين و چند اثر توسط اين كارگردان كه سينوس كيفي صاعد و نازلي را طي كرده، او فيلمي جنجالي و مخاطبپسند ساخته به نام «هيس! دخترها فرياد نميزنند» كه در جشنواره سيويكم اثر برگزيده مخاطبان شد.
بهترين آثار سال 92 آنهايي بودند كه از دولتيهاي سابق در فجر سيويكم كمترين جايزهها را گرفتند.
مثلا «تنهاي، تنهاي، تنها» اثر «احسان عبديپور» يا «حوض نقاشي» ساخته «مازيار ميري»،فيلم «پوران درخشنده» هم توفيق اين را داشت كه از دست برگزاركنندگان جشنواره هيچ سيمرغي نگيرد و پاداشي كه او گرفت توسط مردم اهدا شد.
اگر اين را درست بپنداريم كه «ميزان، استقبال مخاطب است» چه در اين جمله مخاطب را مخاطب خاص بگيريم و چه عام، باز هم بايد به قابليتهاي اين اثر اعتراف كرد. چرا كه مردم بهترين استقبال را از آن انجام دادند.
يكي از دلايلي كه باعث شد علاقه مردم با ديدن اين فيلم به سازنده آن بيشتر شود، جرأتي است كه خانم «درخشنده» در بيان معضلات اجتماعي به خرج داده و ميتوان با توجه به همين مطلب با قاطعيت اعلام كرد؛«فيلمي موفق است و فيلمسازي محبوب خواهد بود كه طرف مردم باشد.»
يادداشت از : ميلاد جليلزاده