به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، بابل شهر بهار نارنج با وسـعت 15781 كيلومتر مربع در 52 درجه و 41 دقيقه طول شرقي و 36 درجه و 33 دقيقه عرض شمالي قرار دارد. از شمال به شهرستان بابلسر، از شمال شرق به شهرستانهاي جويبار و كياكلا و قائم شهر، از جنوب شرقي و جنوب به سواد كوه و از غرب به شهرستان آمل محدود مي شود. ارتفاع آن از سطح درياي آزاد 5 متر كمتر و 22 متر از درياي خزر بالاتر است و براساس آخرين تقسيمات كشوري داراي 6 شهر و 6 بخش و 13 دهستان است.

طبق آخرين سرشماري چهارصد و پنجاه و شش هزار و پانصد و هشتاد و يك نفر جمعيت دارد كه 6/42 درصد آن در مناطق شهري سكونت دارند. زبان مردم بابل گويش طبري مازندراني است. آب و هواي آن باتوجه به نزديكي دريا و وجود جنگل و كوه به دو نوع معتدل خزري مرطوب و كوهستاني تقسيم مي شود.

نواحي جنگلي در شهر و حومه و بخش مركزي و ناحيه كوهستاني در جنوب آن قرار دارد، رطوبت هوا مخصوصاً در تابستان ها در مناطق جنگلي زياد و شرجي مي شود. از مهم ترين رودهاي اين شهرستان بابل رود و سجادرود است كه از ارتفاعات شمالي البرز سرچشمه مي گيرند و قبل از رسيدن به پل محمد حسن خان به يكديگر متصل شده و به بابلسر مي ريزند.

بنا به مكتوبات مورخين و باتوجه به نفوذ دين زرتشت در دوران باستان بوميان اين شهر (مه ميترا) مي ناميدند و از اواخر دوران سوم هجري از مامطير به عنوان يكي از شهرهاي طبرستان ياد مي كردند. اين شهر از اواخر قرن هشتم هجري قمري همزمان با فرمانروايي سادات مرعشي به بار فروشده و اواخر دوره صفوي به بار فروش تغيير يافت و در سال 1311 به مناسبت مجاورت بابل رود كه در غرب اين شهر جريان دارد بابل كنوني ناميده مي شود.

مراكز ديدني بابل

از جمله مراكز مذهبي و تاريخي بابل مي توان به مسجد جامع بابل، امامزاده قاسم، بقعه متبركه سلطان محمد طاهر، بقعه درويش فخرالدين موزيرج، امامزاده محمد شهر آشوب، و برج سرست، سقا نفار كيجا تكيه، مسجد و مدرسه كاظم بيكي، پل معروف و تاريخي محمد حسن خان، حمام ميرزا يوسف، تكيه مقر يكلا، سقا نفار و تكيه كبر يا كلا، سقا نفار روستاي شياده، موزه (گنجينه) بابل، كاخ سلطنتي، برج ديدباني، و از جاذبه هاي توريستي علاوه بر مناظر و پديده هاي جنگل و رودخانه ها و كشتزارها مي توان از آب معدني آرزو در دل روستاي اري در بخش بند پي شرقي شهرستان بابل جاده گلوگاه، سجادرود- شيخ موسي به عنوان يكي از جاذبه هاي طبيعي خاص اين منطقه نام برد.

آشنايي با پل محمد حسن خان


پل محمدحسن خان در سه كيلومتري جنوب شهر بابل بر سر راه قديم بابل- آمل و روي رودخانه بابل احداث شده است. در نيمه دوم قرن دوازدهم هجري (اوايل حكمراني كريم خان) محمد حسن خان جدآقا محمدخان قاجار با صرف دوازده هزار تومان پل اجري عظيمي بنا كرد كه اكنون نيز به نام او هم چنان پا برجاست اين پل داراي هشت چشمه است و بدنه آن با تاق نماي بلند و كشيده و يك رديف تاق نماي كوچك آجري تزيين شده است. پل مذكور دوبار مرمت شده است.

موزه بابل


موزه بابل واقع در خيابان در سال 1307 هجري شمسي به عنوان بلديه بنا شده است اين بنا به احتساب زيرزمين سه طبقه است. ورودي اصلي رو به جنوب است كه اتاق هايي در دو طرف تالار ورودي قرار دارد. دسترسي به طبقه دوم از طريق پلكاني در وسط تالار امكانپذير است. اين بنا در اسفند 1374 با كاربري فرهنگي در اختيار سازمان ميراث فرهنگي قرار گرفت و پس از مرمت و باز پيرايي در بهمن 1375 به صورت موزه براي عموم گشايش يافت.

برج ديدباني


با نگاهي به اين برج از سوئي سقا نفارهاي چوبي مازندران و كلاه فرهنگي كه در كوشك هاي دوران صفوي در اين مرز و بوم ساخته شده است در نظر مجسم مي شود و از سويي ديگر رد پاي معماري دوره پهلوي اول با به كارگيري نوع معماري مذكور و بهره برداري از فناوريهاي پيشرفته زمان خود ساخته شده است.

آب معدني ازرود

اين مكان در روستاي اري در بخش بند پي شرقي و در جنوب شرقي شهر بابل در ميان يك دره زيباي جنگلي و در كنار رودخانه قرار دارد كه مجموعه طبيعي بي نظيري را با تركيبي جالب عرضه مي كند. آب معدني فيروزه اي رنگ در دل جنگلهاي سبز منظره اي را خلق كرده است كه در ديگر نقاط كمتر ديده مي شود آب باجوشش از دل زمين استخر كوچكي را پديد آورده كه به خاطر تركيبات گوگردي براي بيماري هاي (موضعي) ، روماتيسم و درد مفاصل بسيار مفيد است.