به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، كارشناس باستان شناسي و مردم شناسي ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان مركزي گفت: سنت اهو اهو در روستاي قديمي خورهه اين روزها كمرنگ شده و در اجراي آن تعدادي از جوانان، اشعاري با عنوان اهو اهو را اجرا مي كنند.
قاسم فضلي چهارشنبه به خبرنگار ايرنا افزود: در تحقيق معناي كلمه اهو اهو به اين نتيجه رسيدم كه اين كلمه فارسي و در منابع پهلوي زبان در زمان پيش از اسلام نيز بوده است.
وي اظهار داشت: معتقدم اين كلمه به معناي شادباش يك اتفاق خجسته مانند تولد نوزادان به خانواده ها اعلام مي شده است.
براساس اين سنت قديمي با تاريك شدن هوا نوجوانان و كودكان در دسته هاي مجزا به درب خانه ها مي روند و يكي از اعضاي گروه كه از همه بزرگتر است با صداي بلند اشعاري را مي خواند و ديگران با صداي بلند اهو اهو مي كنند.
اين گروه ها معمولا به درب منازلي مي روند كه داراي فرزند خردسال پسر باشد و وقتي كه اشعار خوانده شد، معمولا پسر كوچك خانواده مقداري آجيل و تنقلات براي اعضاي گروه مي آورد و اگر پسر خانواده با تاخير اقدام به آوردن تنقلات كند اين گروه اشعارشان را كه حالتي فولكور دارد، تكرار مي كنند.
در اين آيين سنتي نوجوانان روستا در دسته‌هاي چند نفري به در خانه اهالي رفته و يك ترانه فولكوريك(عاميانه) اجرا مي كنند، آنها كوچك‌ترين فرزند پسر خانواده را مورد خطاب قرار داده و ترانه را به نام او مي‌خوانند و در انتها صاحب‌خانه مقداري آجيل، شيريني، پول و يا چيزهاي ديگر به آنها هديه مي‌دهد.
در اين شب تمام خانواده‌ها منتظر هستند تا دسته‌هاي مختلف به در خانه آنها بروند.
فلسفه وجودي اين مراسم در واقع نوعي شادباش و تبريك تولد امام حسن مجتبي(ع) است كه به منزله گرفتن فال نيك است و نوجوانان روستا به صورت سمبليك به درب خانه‌هاي اهالي رفته و ترانه را به نام كوچك‌ترين فرزند پسر خانواده مي خوانند.
اين موضوع بيانگر پيوند ميان مذهب تشيع و شادي مردم با شادي اهل بيت با آيين‌ها و ادبيات شفاهي ايراني است كه در مراسم اهو اهو جلوه‌گر شده است.
هدف از برگزاري اين مراسم بزرگداشت امامان شيعه در ماه رمضان و تقويت نوعي وحدت گروهي ميان اهالي روستاست.
با گذشت ساليان سال اين مراسم و كمرنگ شدن مراسم سنتي قديمي كه در ايران رخ داده، اما اين سنت در خورهه به قوت خود باقي است.
روستاي خورهه يكي از تاريخي‌ترين نقاط استان مركزي است و پيشينه سكونت در آن بر اساس شواهد يافت شده از محوطه پيش از تاريخي شهرياري در نزديكي خورهه به هزاره دوم پيش از ميلاد مي‌رسد.
همچنين يكي از معدود آثار معماري دوره اشكاني در مرزهاي امروزي ايران با نام محوطه اشكاني خورهه كه هم اكنون بقاياي معماري آن از جمله دو ستون با سرستون‌هاي به سبك ايونيك برپاست، در اين روستا قرار دارد.
اين آيين سنتي به عنوان يكي از آثار معنوي استان مركزي در فهرست آثار معنوي كشور ثبت شده است./س
