۱‌ـ اثرات مصرفی:

وقتی زولبیا و بامیه می‌خورید، جرمی پُرچگالی از قند و چربی را وارد بدنتان کرده‌اید! ترکیبات قندی راه یافته به خون، سبب ترشح انسولین، سپس کاهش میزان قند خون، و آن‌گاه ضعف، بیحالی، خستگی و گرسنگی زودرس می‌شود.مصرف مواد قندی بیش از نیاز بدن، به چربی تبدیل می‌شود.

بخشی از چربی در شریان‌ها رسوب می‌کند و به تصلب شرایین می‌انجامد. استفاده از روغن‌های مانده و بی‌کیفیت در تهیه این شیرینی‌ها، باعث اختلالات گوارشی، افزایش سوزش و تشدید رفلکس یا برگشت محتویات معده می‌شود.

افزایش کلسترول بد، ابتلا به بیماری‌های کبدی و اضافه وزنِ حاصل از ورود کالری زیاد در حجم کم نیز از دیگر عوارض و مضرات مصرف شیرینی‌هایی چون زولبیا و بامیه‌ است.

زولبیا و بامیه مایعات درون بدن را غلیظ کرده و باعث تشنگی بیشتر می‌شود. افراد مبتلا به دیابت نباید زولبیا یا بامیه بخورند.

۲‌ـ تشخیص مرغوبیت و روش نگهداری:

رنگ زولبیا و بامیه باید زرد و طلایی باشد. سراغ رنگ‌های تیره‌تر نروید. رنگ‌های متمایل به قهوه‌ای، قهوه‌ای سوخته و تیره‌تر، نشانه طبخ زولبیا و بامیه با روغن‌های مانده، سوخته و چندبار مصرف است که برای سودآوری اقتصادی عوض نشده‌ و از همین رو بشدت سرطان‌زا خواهد بود.

از این دسته اندکی هم نخورید، حتی اگر مفت بود! دقت کنید ذرات سوخته به آن نچسبیده باشد. این ذرات باقیمانده طبخ قبلی و نشانه خوبی‌ است برای آن‌که بفهمید در همان ظرف و با همان روغن عوض نشده قبلی سرخ شده‌اند. به دلایل فروشنده مبنی بر برشته بودن یا دیر برداشته شدن از درون روغن توجه نکنید.

زولبیا و بامیه‌ای را که بدون روکشِ سلفون، در معرض نور خورشید یا حتی تابش لامپ نگهداری و عرضه می‌شود، نخرید.

حرارت و نور هر دو بر ترکیبات آن اثرات زیانبار می‌گذارد. این شیرینی‌ها را در جای سرد و خشک، درون جعبه یا ظرف (برای جلوگیری از تابش نور) نگهداری کنید.