اما بهترین و اولین مکان برای جستجوی خدا بی شک در وجود خودمان است...

وقتی در وجودمان کمی تدبیر و اندیشه می کنیم بیشتر و بهتر به خداوند معرفت و شناخت حاصل می کنیم، می دانیم که تمام حس های زیبایی که در وجود ماست، کمال یافته و تمامش در وجود قدسی حضرت حق است...

وقتی احساس رضایتی که پس از بخشش و گذشت در وجودمان موج می زند، بی شک قطره ای از بخشندگی و بزرگی و گذشت حضرت معبود است و قطعاً خداوند رحمان خارج از تصور ما بخشنده و مهربان است...

و حال مه قدم در ماهی گذاشته ایم که خداوند وعده ی بخشش و رستگاری داده است، برای درک بهتر این حقیقت باید دلمان را از تیرگی ها بزداییم و باید ببخشیم تا بخشیده شویم...

آنگاه است که دلخوری ها کینه ها را می گذاریم و دست نیازمان را رو به آسمان می کنیم و فریاد بخشش سر می دهیم و بعد از استجابتش زمزمه ی شکر بر لبانمان جاری می سازیم...

باید بخشید، باید مهربان بود، باید بی حساب و کتاب لبخند را هدیه کرد، باید گذشت کرد، باید سفید بود تا دل به نور ایمان و معرفت آذین بسته شود، تا در ماهی که ماه میهمانی است و میزبانش عزیزترین میزبانان است، آن چنان باشیم که قدمی و گامی به بی همتایش و لقا و درگاهش نزدیک شده باشیم...