به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران پدیده بیابانزایی در کنفرانس سران در اجلاس زمین در سال 1992 به عنوان یکی از چالش‌های عمده فرا روی جهان در قرن 21 مطرح گردید و متعاقب آن موافقت مجمع عمومی سازمان ملل متحد، کمیته بین بين الدول مسئولیت تنظیم سند تاسیس کنوانسیون مقابله با بیابانزایی را عهده دار شد.

کنفوانسیون مقابله با بیابانزایی ملل متحد در 17 ژوئن 1994 مورد موافقت کمیته بین الدول قرار گرفت و با عضویت 50 کشور در سال 1996 با هداف ایجاد یک محیط مناسب بین المللی در حمایت از اقدامات ملی و منطقه‌ای و جلوگیری از تخریب سرزمین و فقرزدایی از طریق آگاهی سازی و با بهره گیری از علوم و فناوری و تجهیز منابع مالی، رسما شروع به کار کرد.

کشور ما نیز بعنوان یکی از اولین اعضا کنوانسیون مقابله با بیابانزایی همواره نقش اساسی و تعیین کننده در تبیین سیاست ها و برنامه های کنوانسیون در سطوح مختلف منطقه‌ای و بین المللی داشته است که در این راستا می‌توان به نقش اثرگذار آن در تبیین شاخص‌های ارزیابی استراتژی ده ساله اشاره کرد.

گفتنی است؛ دبیرخانه کارگروه ملی مقابله با بیابانزایی مستقر در سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری نسبت به لحاظ نمودن اهداف راهبردی و برنامه‌های اجرایی استراتژی 10 ساله در متن برنامه‌های توسعه‌ای تمامی وزارتخانه‌ها و سایر نهادهای عضو کارگروه ملی مقابله با بیابانزایی را لازمه تحقق اهداف کنوانسیون در کشور می‌داند.

بهبود شرایط معیشتی جوامع متاثر از خشکسالی و تخریب سرزمین، ارتقای شرایط اکوسیستم‌های آسیب دیده، تامین منافع جهانی از طریق اجرای موثر کنوانسیون مقابله با بیابانزایی، بسیج منابع مالی جهت اجرای کنوانسیون در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین الملل، مهمترین اهداف استراتژیک این دبیرخانه است.