به گزارش  خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، در سال 26 هجري قمري حضرت عباس (ع) پا به عرصه جهان نهاد، مادر گراميش فاطمه از قبيله كلبي و كنيه اش ام النبين بود و پدر بزرگوارش حضرت علي (ع) بود.
در روزهاي كودكي عباس پدر گرانقدرش چون آيينه معرفت ايمان، دانايي و كمال در مقابل او قرار داشت و گفتار الهي و رفتار آسماني اش بر وي تأثير مي نهاد، او از دانش و بينش علي (ع) بهره مي برد.
در آغازين روزهايي كه الفاظ بر زبان وي جاري شد، امام علي (ع) به فرزندش فرمود: بگو يك، عباس گفت: يك حضرت ادامه داد بگو دو عباس (ع) خودداري كرد و گفت: شرم مي كنم با زباني كه خود را به يگانگي خوانده ام، دو بگويم.
مقام علمي حضرت عباس (ع)
حضرت عباس (ع) در خانه اي زاده شد كه جايگاه دانش و حكمت بود، در مورد ايشان نقل شده كه فرمودند، همان طور كه پرنده به جوجه خود مستقيماً غذا مي دهد، اهل بيت (ع) نيز مستقيماً به آن حضرت علوم و اسرار را آموختند.
ايثار و جانبازي راز و رمز تعالي حضرت عباس (ع)، با توجه به رواياتي كه در شأن حضرت عباس (ع) از ائمه (ع) رسيده و در آن به ايثار و فداكاري در راه امام خويش تصريح شده، به روشني، فضيلت و مقام آن بزرگوار آشكار مي شود.
القاب تابناك حضرت عباس (ع) قمر بني هاشم، بهره مندي بسيار ايشان از جمال و جلال و سيماي سپيد و زيبا و سيرت نوراني زمينه ساز اين لقب است.
باب الحوائج، كريمي از دودمان كريمان كه چون حاجتمندي سوي او روي كند خواسته هايش را برآورده مي سازد.
سقا، دلاوري عباس (ع) در صحنه هاي حيرت آور آب رساني به تشنگان، سبباين لقب شد.
عبد صالح، لقبي كه حضرت صادق (ع) در زيارت عمومي گرانقدرش بدان اشاره دارد.
عميد ياور دين خدا، سفير نماينده حجت خدا، مستعجل تلاشگري مهربان در برآوردن حاجات ديگران از جمله ديگر القاب ايشان است./ف